Kingdoms of Amalur: Reckoning Preview

Electronic Arts liet bij de aankondiging van Kingdoms of Amalur: Reckoning weten dat het vooral een mix moet worden van de beste elementen uit allerlei succesvolle role-playing games. Na een uitvoerige test met de eerdere code kan geconcludeerd worden dat het spel op alle fronten lijkt op allerlei games.

Maar zal dat wel een succes worden? Dat is nog maar de vraag. Je kunt natuurlijk je eigen bier brouwen die qua verpakking op Heineken lijkt, maar of het dan ook goed maakt staat nog niet vast. Je weet niet hoe het verloopt dus. Toch heeft Electronic Arts haar reputatie mee en dus is er enigszins vertrouwen in het spel van Big Huge Games.

Het rijke wereldje van Amalur
In de vorige impressie heb je waarschijnlijk al een goede indruk gekregen van de wereld van Amalur. Of beter; de koninkrijken van Amalur. Toch lijkt het spel op het eerste gezicht niet te richten op de verschillende koninkrijken – je begint als een volslagen onbekende die wonder boven wonder uit de dood is opgestaan dankzij de Well of Souls. En dat is naast een wonder ook bijzonder cruciaal voor de oorlog tegen de Fae, die schijnbaar onsterfelijk blijken te zijn.

De Well of Souls is een experiment van de dwerg Fomorous Hugues, die helaas na het succes van het experiment zijn droom vernietigd ziet worden dankzij een aanval van de Fae. Maar jij, de man die uit de dood is opgestaan, kan wellicht nog de wereld redden. Maar hoe? En wat? Jij weet het zelf ook niet. Je besluit op avontuur te gaan in het sfeervolle Amalur, om antwoorden te vinden maar óók om manieren te vinden die de oorlog tegen de Fae zullen eindigen.

Je mag van alles zijn
Het grootste verschil met andere role-playing games is al gelijk aan ’t begin te merken. Je hoeft helemaal niet te kiezen wat voor klasse je wil zijn. Uiteraard kun je aan het begin aangeven welke kant je wilt opgaan, maar in het spel zit je dan niet vast aan die ene klasse. Het doet je denken aan Skyrim, maar daar merk je al op een later level dat omschakelen niet zo makkelijk is. In Amalur is dat wel het geval.

De zogenaamde Destinies zorgen daarvoor. In je gehele carrière krijg je tot maar liefst acht keer de kans om een Destiny te vervullen. Mocht je een hele slimme, handige krijger zijn die tevens goed kan sluipen, dan kun je beslissen om het roer enigszins om te gooien en de magie kant verkennen. Het kan allemaal in Amalur, waar vrijheid het toverwoord moet zijn.

Veel, veel quests!
Vrijheid is inderdaad een zeer belangrijk onderdeel van Kingdoms of Amalur: Reckoning. In principe kun je overal heen, maar natuurlijk is het niet handig om als een broekie naar de werelden te gaan die pas voor het einde bedoeld zijn. Dan ben je veel te zwak en maak je geen schijn van kans. Maar je kunt het dus wel proberen. En overal is genoeg te doen dankzij de vele zijmissies. Het aantal is echt enorm. En dat is stiekem best leuk, want de quests zijn niet saai en eentonig. Geen probleem dus.

Geen bijzondere combat
Op pad met je zijmissies zul je uiteraard vaak te maken krijgen met gevechten. Trollen, woeste stieren, vervelende mannetjes, ga zo maar door. Al gelijk aan het begin van het spel merk je dat deze combat niet diepgaand en bijzonder is, iets wat zowel positief als negatief kan worden beschouwd. Het positieve eraan is dat de gameplay tenminste laagdrempelig is, wat eigenlijk fijn is aangezien je snel klaar bent met vijanden en zo meer bezig bent met de quests en dergelijke. Het negatieve aan een simpele combat is dat je niet snel voldoening zult krijgen van de gewonnen gevechten, en ze worden op den duur eentonig en vervelend. Je kunt dan wel met een druk op de knop schakelen tussen normale aanvallen, pijl en boog en magie, maar echte diepgang zijn we in de eerste uren nog niet tegengekomen.

Een mengelmoesje
Het moet toegegeven worden: Kingdoms of Amalur is inderdaad een mengelmoesje van verschillende games. Misschien leuk om ze allemaal op te noemen. Ten eerste; qua graphics lijkt Amalur bijzonder veel op World of Warcraft. Qua indeling van je vaardigheden en attributen lijkt het spel op Skyrim. Qua opzet en dialogen lijkt het spel op Dragon Age en qua omgevingen lijkt het op Fable. Is dat erg? Nee. Het is gewoon prima.

Maar toch mist Kingdoms of Amalur iets wat andere games missen; waar blinkt het uit? Tot nu toe is gebleken dat Amalur niet iets heeft waar het écht uitblinkt. Iets bijzonders wordt hiermee bedoeld, iets waarmee de game zich onderscheid van de bovengenoemde titels. Dat is een beetje jammer, want dat is juist want andere games wel weer hebben. Vat dit echter niet op als een groot minpunt, want als mengelmoes is het spel gewoon dik in orde.

Er werd al gezegd dat het spel best wel veel lijkt op World of Warcraft, en dat mag zeker niet als een pluspunt gezien worden. Al jaren krijgt World of Warcraft het verwijt dat het grafisch gezien niet verbeterd, en dat is al een kwalijke zaak. Het feit dat Amalur dus op de populaire online game lijkt is een behoorlijke misser voor Big Huge Games. Oké, het ziet er nog steeds aangenaam uit, maar het kon absoluut beter. Denk aan gezichtsuitdrukkingen van personages, want dat een mond dicht blijft tijdens het praten is zó 2006. De wereld van de game mag dan wel fantastisch zijn, de details en afwerking lijken vooralsnog te ontbreken.

Geen uitblinker, wel leuk
De kans is groot dat Kingdoms of Amalur: Reckoning na het spelen van deze vroege code niet grootschalig veranderd zal worden. Het spel komt immers al snel uit. Wellicht bestaat de kans nog dat de graphics iets beter worden gemaakt, maar dat is het dan ook. Vat het echter allemaal niet verkeerd op: Amalur lijkt een prima RPG te worden. Maar wel eentje die iets unieker en vernieuwender had mogen zijn. Het blinkt nog niet echt uit, maar dat zal de gamer die lekker op avontuur wil gaan in een fantasy wereld waarschijnlijk een zorg zijn. Over dik een week komt het spel uit en ja, als liefhebber van het genre zul je dan ook totaal geen moeite hebben met Amalur.