Final Fantasy XII Hands-on - Remaster valt tegen

Square Enix is de laatste tijd druk bezig om oudere Final Fantasy-games opnieuw uit te brengen als remasters. Dat is ook het geval met Final Fantasy XII, die wordt uitgebracht met de subtitel The Zodiac Age. Op de E3 mochten we aan de slag met een Final Fantasy XII Hands-on.

Het is alweer tien jaar geleden dat de oorspronkelijk Final Fantasy XII uitkwam op de PlayStation 2, op 16 maart 2006 om precies te zijn. In Final Fantasy XII gaan spelers op avontuur in het land van Ivalice, waar magie een bekend verschijnsel is in het straatbeeld en waar koninkrijken in een grote oorlog verwikkeld zijn.

Het verhaal van Final Fantasy XII begint twee jaar na de moord op de koning en kroonprins van Dalmasca, een klein koninkrijk dat vastzit tussen twee grote keizerrijken. We ontmoeten daarbij Vaan, een straatjongen, die bij een poging tot diefstal verwikkeld raakt in een politiek complot. Uiteindelijk moet Vaan samen met zijn vijf metgezellen de rechtmatige troonopvolger van Dalmasca op de troon zien te krijgen, maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.

Onze Final Fantasy XII Hands-on begint redelijk vroeg in verhaal, wanneer de hoofdpersonen ontsnapt zijn uit Dalmasca en zijn beland in de Skycity of Bhujerba. Vaan is zijn beste vriendin Penelo kwijtgeraakt en het spoor leidt naar de Lhusu Mines. Een mijn waar veel Magicite, het mineraal dat voor magie zorgt, uit de grond gehaald wordt. Aan het begin van de mijn worden we nog getrakteerd op een cutscene, maar daarna is het vechten geblazen in de Final Fantasy XII Hands-on.

De vijanden die we tegenkomen in de Lhusu Mines bestaan voornamelijk uit verschillende skeletten, van zwaardvechters tot magiërs. Aangezien de Final Fantasy XII Hands-on zich afspeelt aan het begin van de game zijn de skeletten nog niet echt een uitdaging, behalve op bepaalde momenten waarbij ze achter elkaar uit de grond blijven kruipen.

Het grootste probleem van onze Final Fantasy XII Hands-on was echter het feit dat het gevechtsysteem in Final Fantasy XII: The Zodiac Age simpelweg oer- en oersaai is. Het was destijds de eerste Final Fantasy-game die een variatie op een Real Time-gevechtsysteem hanteert, in plaats van een Turn Based-gevechtsysteem. Square Enix heeft het geprobeerd om te mixen met het Turn Based-systeem. Het komt erop neer dat je je personage zelf kan bewegen, maar zodra het actie-balkje is volgelopen voert hij of zij automatisch een actie uit, zoals een spreuk of een aanval.

De aanvallen die worden uitgevoerd, worden echter ook automatisch gekozen op basis van het moment. Is er bijvoorbeeld een teamgenoot die bijna doodgaat, dan heeft een helende spreuk voorrang. Je kan deze situaties zelf instellen in een menu, als je volledig het gedrag van je team in handen wilt hebben.

Het is ook mogelijk om tijdens gevechten zelf een andere actie uit te voeren, door middel van een simpel menu dat we kennen uit de eerdere Final Fantasy-delen. Dit botst alleen met het Real Time-gevechtsysteem, want de actie wordt niet op pauze gezet zodra je in het menu gaat graven. Het is bovendien compleet onnodig als je goed het gedrag hebt ingesteld van jouw team.

Ook het zelf bewegen van personages heeft weinig zin op die manier. Zo wilden we bijvoorbeeld wegrennen van een skelet, om te voorkomen dat hij ons kon slaan met een zwaard. Vaan rende alleen doodleuk zelf terug naar het skelet om zijn eigen actie uit te voeren en in de tussentijd een zwaard te koppen. Controle over personages is leuk, maar niet als het ineens willekeurig weer uit je handen wordt getrokken als de game iets zelf heeft bedacht.

De Lhusu Mines was daarnaast ook niet de meest charmante locatie voor Final Fantasy XII. We liepen constant door dezelfde gangen heen, waarbij er niet weg is geschuwd om locaties keer op keer opnieuw te gebruiken, waardoor het ook nog eens vrij makkelijk was om te verdwalen in de Final Fantasy XII Hands-on. Als je op een brug in een gevecht raakt met een aantal skeletten en beide kanten zien er identiek uit, dan is het frustrerend om de verkeerde kant op te lopen en weer te moeten wachten op de talloze laadtijden die in Final Fantasy XII: The Zodiac Age zitten.

Maar dat zijn allemaal problemen die voort zijn gekomen uit de techniek en kracht van de PlayStation 2 in 2006, dus dat kunnen we nog wel begrijpen. Wat we echter totaal niet kunnen begrijpen zijn de framedrops die meerdere malen de Final Fantasy XII Hands-on hebben geteisterd, in combinatie met de niet bijzonder mooie graphics. De resolutie is iets omhoog geschroefd, maar veel zien we niet veranderd op dat gebied in de remaster.

De Final Fantasy XII Hands-on heeft ons allesbehalve laten uitkijken naar een nieuwe playthrough van Final Fantasy XII. Het gevechtsysteem is ontzettend saai, in ieder geval aan het begin van de game, en de vele laadtijden en gerecycelde gebieden helpen ook niet mee aan het spelplezier. Maar met name de framedrops en minimale verbeteringen op het gebied van graphics verbaasde ons helemaal. Final Fantasy XII: The Zodiac Age moet in 2017 uitkomen voor de PlayStation 4, maar Square Enix heeft nog flink wat werk voor de boeg.