Fallout 4 Preview - Op avontuur in Lexington

Bethesda verbaasde dit jaar vriend en vijand met de aankondiging dat Fallout 4 gewoon dit jaar nog in de winkelrekken komt te liggen. Opnieuw beslaat een groot deel van Fallouts spelwereld een reusachtig gebied waar atoombommen zijn ingeslagen. Op gamescom maakten we kennis met het door Ghouls overgenomen stadje Lexington. Meer weten? Lees dan onze Fallout 4 preview.

Net zoals in de voorgaande delen woedt er in de wereld van Fallout 4 een dramatische kernoorlog. Voor het eerst in de geschiedenis van de serie zet je voet aan de oostkust van de Verenigde Staten vlak voordat de atoombommen een spoor van vernieling achterlaten.

Je personage is onderdeel van de moderne samenleving zoals wij die kennen. Hij of zij heeft een partner, een kind, een goede baan en leidt een zorgeloos bestaan. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht, totdat er alarmbellen beginnen te loeien. Iedereen wordt gek en probeert uit vrees voor eigen leven in veiligheid te komen.

Je vlucht met je lieftallige gezin naar het nabijgelegen Vault 111, een zwaarbeveiligde bunker die in geval van nood als opvang fungeert. Duizenden wachten in spanning af, totdat het noodlot (en het onvermijdelijke in Fallout) toeslaat: een allesvernietigende atoombom.

De fundamenten van de bunker zijn krachtig genoeg om de nucleaire explosie te doorstaan. Wat er daarna gebeurt wil de spelontwikkelaar niet zeggen, maar zoals het een Fallout-game betaamt ben je een van de weinigen die de catastrofale ramp heeft overleefd.

Het kenmerkt de handelwijze van Bethesda om vooraf zo min mogelijk van het verhaal (en de ontelbare subverhalen) vrij te geven. Op het moment dat Fallout 4 in de winkels komt te liggen, moet de speler verrast worden met een enorme hoeveelheid aan gebeurtenissen, dialogen, missies en andere spelelementen.

Om die reden spoelt de spelontwikkelaar op gamescom door naar ergens halverwege het avontuur, waar het hoofdpersonage ronddwaalt in een verlaten stadje genaamd Lexington. Dit stadje laat in één oogopslag zien dat de spelwereld van Fallout 4 meer te bieden heeft dan rotsen, dorre vlakten en desolate oorden. Aan alles is te merken dat Lexington vroeger een levendige stad was met een productieve nijverheid en een bruisend uitgaansleven.

Van kapotgeschoten winkelcentra en opgeblazen kroegen tot intact gebleven kantoorpanden en gemoedelijke winkeltjes: alleen al op verkenningstocht gaan is een waar genot. Helemaal als het zonnetje ook nog eens lekker schijnt. Maar ondanks dat gaat Fallout 4 wat de visuals betreft niet hoog in de eindejaarslijstjes eindigen. De manier waarop de spelwereld is vormgegeven is zonder meer fraai, maar het mist vooral van dichtbij de afwerking en de details die andere titels wel hebben.

Met het nieuwe, dynamische weersysteem weet Fallout 4 wel hoge ogen te gooien: de wijze waarop de lichtstralen van de zon je zicht verblinden en de wolkenvelden door een helderblauwe hemel bewegen getuigt van grote klasse. De grauwe tinten in Fallout 3 hebben plaatsgemaakt voor een fraai kleurenpalet.

De wereld oogt bijna vrolijk. Maar, zoals wel vaker in Fallout, is het schijn die bedriegt. Het gros van de bevolking is bij de ramp omgekomen. Slechts een enkeling in Lexington heeft zich de dagen en weken erna proberen te redden.

Dat dit niet gelukt is bevestigt een korte wandeling door de straten: afgerukte hoofden, half opgegeten ledematen, bloedsporen die richting een winkel leiden: het straatbeeld wordt beheerst door horrorachtige taferelen. Het mag duidelijk zijn dat de overlevers na de bominslag ongewenst bezoek hebben gehad.

Een korte verkenning met Dogmeat, de trouwe Duitse herder, wijst uit dat Ghouls – zeg maar moordlustige ondoden – het stadje beheersen. Je kunt Dogmeat opdrachten geven door met de controller iets aan te wijzen in de omgeving. Zo kan de viervoeter voorwerpen oppakken, maar ook helpen tijdens gevechten. Dat is nodig om het monsterlijk gespuis aan te pakken.

Zelf kun je je vijanden onder vuur nemen met onder meer geautomatiseerde machinepistolen, vlammenwerpers, laservallen en krachtige sluipschuttergeweren. Veel tijd om na te denken heb je niet, want de Ghouls vallen in grote groepen aan en komen in volle vaart achter je aan gerend. Zo nu en dan kun je ze afleiden door je trouwe hond erop af te sturen, maar met alleen zijn inzet red je het niet in Fallout 4.

Gelukkig is daarvoor het bekende en alom gewaardeerde V.A.T.S.-systeem teruggekeerd in betere vorm. Anders dan in voorgaande delen wordt de tijd niet meer volledig stopgezet als je een beroep doet op de technologie, maar alleen heel erg vertraagd. Daarmee lijkt het vechtsysteem meer uitdaging te gaan bieden, omdat je nu te allen tijde snel moet handelen. Dat kan doorgewinterde rpg-spelers in het verkeerde keelgat schieten, dus het is even afwachten in welke vorm Bethesda dit uiteindelijk gaat presenteren.

De verschillende manieren waarop je je personage kunt ontwikkelen en verbeteren, zijn eindeloos. De bekende SPECIAL-statistieken kies je aan de hand van een lijst die je van een Vault-medewerker in je handen krijgt geduwd. In verhouding met Fallout 3 zijn de perks nu integraal verbonden met je statistieken in plaats van met je niveau. Dat betekent dat als een van de SPECIAL-statistieken is doorontwikkeld (zoals Strength), dan ontgrendel je ook krachtige perks. Daarmee kun je je personage echt een bepaalde richting op sturen, nog meer dan in de vorige delen.

Een klassieker in het genre gaat Fallout 4 misschien niet worden, maar hoog in de lijstjes gaat ‘ie in elk geval eindigen. De hoeveelheid content, opgebouwd uit de omvang van Oost-Amerika, het aantal missies, losstaande gebeurtenissen en activiteiten en de portie aan dialogen, is gigantisch. Dat laat alleen al een korte wandeling door een klein stadje als Lexington zien. Fallout 4 belooft een enerverend avontuur te worden waar je gerust honderden uren in kunt spenderen.