Dragon's Dogma Preview

In RPG-land is het tegenwoordig altijd feest. Vrijwel iedere maand verschijnt er weer een hele leuke role-playing game, of misschien zelfs meer dan één. Dat is eigenlijk helemaal niet erg, maar hierdoor zijn de echte goede RPG’s moeilijk te onderscheiden. Neem nu het volgende: Dragon’s Dogma. Zelfs God weet niet hoe goed dat spel eigenlijk is ten opzichte van de andere role-playing games. Gelukkig stuurde Capcom ons een vroege versie van het spel, zodat wij kunnen kijken of Dragon’s Dogma inderdaad het wachten waard wordt.

In de vorige impressie was collega Wouter niet ontzettend enthousiast geraakt door dit spel. Op het eerste gezicht heeft hij gelijk; Dragon’s Dogma oogt iets te onzeker. Welke kant het op wil gaan, is niet van de beelden af te lezen. Nu er een grote speelbare versie is, moet die twijfeling in het spel weggaan. Aan Capcom de taak om die onzekerheid te laten verdwijnen, want anders krijg je een role-playing game zonder eigen identiteit.

Leven zonder hart
Het begint allemaal in een dorpje, waar je als protagonist getuige bent van een aanval van een draak. Voordat het allemaal zo ver is, krijg je – net als in bijna iedere andere game van het genre – de kans om je personage naar je eigen wens te maken. Er zijn niet al te veel opties, maar wel genoeg. Lekker je poppetje gespierd maken of juist heel dik, dat kan allemaal nog wel. Eenmaal gecreëerd, kom je dus in het dorpje waar je tijd doorbrengt met je vriendinnetje Quina. Quina is een hele trouwe vriendin, die je al sinds de kindertijd kent.

Het dorp bloeit. Markten staan er, de winkeliers zijn lekker aan het werk en ook de sociale samenhang in dit pittoreske dorpje is prima. Helaas wordt die goede sfeer verstoord door een draak, die al eeuwen niet meer gezien is. Deze draak heeft het gemunt op het dorp, en naïef als je bent ga jij die draak bevechten. Binnen enkele seconden word je echter verslagen en besluit de draak je hart mee te nemen. Dood dus. Morsdood. En dan gebeurt er een wonder; je blijkt toch te leven. Tot je eigen verbazing vraag je je af hoe het zit, en besluit je op avontuur te gaan om die draak terug te vinden. Dit keer moet de draak wél verslagen worden.

Uitdagend
Een punt waar Dragon’s Dogma zich van andere games weet te onderscheiden is dat het behoorlijk uitdagend is. Het doet denken aan Dark Souls, maar dan ietwat makkelijker zodat het wel voor iedereen toegankelijk is. Maar nee, na een paar uurtjes krijg je echt het idee dat je in de gespeelde tijd alleen maar serieus bezig bent geweest. Hier en daar versla je weliswaar wat simpele goblins, maar soms moet je het opnemen tegen hele zware eindbazen. Daarvoor moet je een tactiek bedenken, waar je overigens wel hulp bij krijgt. Maar ja, wat nou als je teamgenoten niets over het monster weten? Dan zit je met gebakken peren.

Pawns, pionnen…
Teamgenoten, inderdaad. Dragon’s Dogma is voornamelijk gebouwd op gameplay met teamwork. Je begint in het spel al vrij snel met drie teamgenoten, die pawns worden genoemd. Letterlijke vertaling is ‘pionnen’, maar dat is een zeer seksloos woord. Je wordt er niet blij van. Enfin, je krijgt aan het begin de mogelijkheid om je eigen pawn te creëren. Heb je meer behoefte aan een magiër, iemand die snel is met de messen of toch iemand die tegen harde stoten kan? Aan jou de taak om je ideale bondgenoot te vormen.

Co-op, maar dan op een andere manier
Dan heb je ook nog twee andere teamgenoten. Die kun je ophalen in de Rift, een online portaal waar allerlei andere pawns geparkeerd staan. Meest interessante hieraan is dat deze pawns daadwerkelijk van andere spelers in de wereld zijn. In dit geval was er een pawn van een Japanse speler te leen, die blijkbaar verder in het spel was gekomen dan wij. Overigens moet je voor sterkere, betere en slimmere pawns extra betalen – dat bedrag is ook nog vrij hoog.

Goed, met die pawns kun je dus op pad en als je een bondgenoot van iemand anders gebruikt, kan dat betekenen dat diegene weet hoe je een quest moet voltooien of hoe je een monster moet verslaan. Want ja, hij of zij heeft die quest al met zijn meester gedaan. Het is een hele andere vorm van co-op, waar je niet direct met menselijke medespelers speelt, maar met bondgenoten van je medespelers. De A.I. dus. Een hele interessante constructie van een co-op multiplayer, die dondersgoed uit de verf komt.

Degelijk
Tijdens je avontuur zul je dan ook vaak de assistentie van je pawns nodig hebben. Vooral in gevechten spelen ze een belangrijkere rol en zonder pawns overleef je het gewoon niet. De gevechten an sich zijn prima in elkaar gezet, met een prima besturing en gevechtssysteem. Gaandeweg kun je je dankzij een hoger gehaald level meer (spectaculaire) moves ontgrendelen, die je vervolgens kunt gebruiken zolang je de RB- of R1-toets hebt ingedrukt (tenminste, als je op de PlayStation 3 speelt). Het woord spectaculair werd al gebruikt, maar geloof het echt: sommige acties zijn echt episch. Vechten op z’n best.

Onoverzichtelijk
Het is alleen jammer dat het spel vrij onoverzichtelijk is. Vooral op het gebied van quests weet je niet snel wat je moet doen. Soms weet je bijvoorbeeld niet waar je heen moet, dankzij het ontbreken van missie-informatie. Wel wordt er op de map doorgaans aangegeven waar je doel zich bevindt, maar op de radar wordt maar één quest aangegeven – de quest die je zelf hebt geselecteerd. Bij Skyrim wordt dat tenminste wel goed gedaan, waar je in een simpel, overzichtelijk menu terechtkomt waar je quests kunt selecteren. Wil je enkel de quests doen van één bepaalde regio? Dan selecteer je die. In Dragon's Dogma kan dat niet. Anno 2012 in het RPG-land is dat niet echt leuk meer, aangezien je vaker liever hebt dat je alles mooi op een rijtje kunt zetten en makkelijk kunt zien wat je moet doen nadat je met die ene quest klaar bent.

Het lelijke eendje
Vergeleken met andere role-playing games als Skyrim en The Witcher 2 is Dragon’s Dogma duidelijk het lelijke eendje in de bijt. God, wat ziet het er belabberd uit. Hopelijk is het zo dat Capcom pas in de laatste fase van de ontwikkeling aan de details gaat werken, want zo komt het knullig over. Op zich zijn de modellen en de omgevingen prima vormgegeven, alleen de details ervan zijn zwaar ondermaats. Hopelijk wordt dit beter.

Goede indruk
Dat is dus het huiswerk voor Capcom de komende dagen. Gameplaytechnisch gezien zit het spel goed in elkaar, maar grafisch gezien niet. Met een zeer indrukwekkende constructie van de co-op modus weet Dragon’s Dogma zich in ieder geval te onderscheiden van de zoveel andere games. De vraag of het een diepgaande role-playing game wordt waar het verhaal óh zo belangrijk is, kan in ieder geval beantwoord worden: nee, de gameplay staat boven het verhaal. Verwacht geen prachtige verhalen dus, maar een sterke, uitdagende gameplay. Dat is Dragon’s Dogma.