XGN Wenst... een nieuwe Spyro

Deze week trappen we onze nieuwe rubriek af met de wens van Max. Spyro mag dan wel aardig wat games hebben gehad, maar eigenlijk wil hij er eindelijk weer eentje in de oude stijl.

Het zal ongeveer tien jaar geleden zijn geweest dat deze jongen langzaam in een gamertje veranderde. En dat is allemaal de schuld van één game op de eerste PlayStation geweest. Of liever gezegd, een hele franchise games, nadat ik echt helemaal verliefd ben geworden op het eerste deel. Ik hoor jullie al denken dat het Gran Turismo, Tony Hawk’s Pro Skater of Metal Gear Solid geweest moet zijn, echter is niets minder waar. De franchise waar ik het over heb: Spyro. En de game die van mij een gamer maakte was Spyro 2: Gateway to glimmer. Zonder twijfel de beste game die ik ooit heb mogen spelen.

Het grappige aan Spyro 2 is dat in de tijd dat ik met die game te maken kreeg, ik helemaal niet in het bezit was van een console, gameboy of een pc die iets anders dan een gehackte versie van een Mario-game vanaf een diskette kon openen. Ik speelde Spyro 2 altijd bij mijn buurjongen. En dat terwijl de game op geen enkele manier multiplayer ondersteuning bood.

Nee, ik was niet iemand die per se altijd een controller in zijn hand moest hebben om een game te ervaren. Hetgeen wat mij zo aan Spyro 2 trok is dat de game erg veel dingen bood die je gewoon samen kon doen, zonder dat je allebei ook daadwerkelijk aan het spelen was. Ik heb het over de puzzels, over technieken om een eindbaas te verslaan, over een manier te bedenken om aan de overkant van dat ravijn te komen. Het was geweldig.

Daarnaast zag Spyro 2 er ook nog eens geweldig uit. Felle kleuren en geen dingen die een jongen van negen jaar een nachtmerrie kan bezorgen. Een erg leuk verhaal dat perfect te begrijpen was, ondanks dat ik echt geen flauw woord Engels sprak. Mijn woordenschat van die taal kwam tot: The, Life(s) left, Money en Game Over. En toch heb ik mij nooit afgevraagd wat nou eigenlijk de bedoeling was of wat het verhaal was. Het was gewoon allemaal zo duidelijk en levend dat je werd meegezogen in het verhaal.

Dan heb je natuurlijk nog de gameplay, die ondanks enkele gigantische glitches zo nu en dan echt de perfectie naderde. Vuur blazen, rennen en springen. Dat was het enige wat je nodig had, en met die drie knoppen en een analoge stick kon je zo de hele game uitspelen. Wat heb ik toch een geweldige tijd gehad met Spyro 2.

Na Spyro 2 zijn mijn buurjongen en ik nog aan de slag gegaan met zowel de eerste als de derde Spyro game, maar daarna verdween de game langzaam uit mijn leven. Toen ik eind 2003 mijn eerste console kocht (PlayStation 2) was het Ratchet and Clank dat mij het meeste aantrok. De game leek in veel opzichten erg veel op Spyro, en het was erg leuk, maar nooit meer heb ik zo veel van een game kunnen genieten als ik heb genoten van Spyro 2. Ik heb de game nog meerdere malen 100% uitgespeeld, drie maal zelfs als ik het mij goed herinner, op mijn PlayStation 2, maar ik wilde meer Spyro.

Er kwam ook meer Spyro, maar nooit meer was het zo geweldig als die tweede game. Dingen die hiervan de schuld zijn, zijn de vernieuwingen in de franchise die ik helemaal niet wilde zien. Naast Spyro kon er ook, nee, moest er ook met andere karakters gespeeld worden die niet zo leuk waren als het paarse draakje. Vervolgens heeft de franchise tot op de dag van vandaag negen verschillende ontwikkelaars gekend, die allemaal een Spyro-game ontwikkelden in hun eigen stijl. Maar voor mij was er maar één goede stijl. De stijl van Insomniac. Ik heb nog Spyro games geprobeerd op de Gameboy Advance, maar sinds Insomniac zich niet meer bezig houdt is de serie niet meer wat het geweest was.

Dan wordt het nu toch maar eens tijd voor mijn wens, die natuurlijk allang bij jullie bekend is als jullie mijn verhaal tot hier hebben gevolgd. Ik wil een remake van Spyro 2: Gateway to Glimmer. Gemaakt door Insomniac, en van dezelfde kwaliteit als Ratchet and Clank: A Crack in Time. Want dat is wat die game verdient. In een perfecte wereld zou ik willen zien dat de Spyro Franchise zo lang mogelijk werd doorgetrokken. Ik wil weer die vrolijke werelden waarin je zelf een level kon kiezen, ik wil weer de humor en klunzigheid van Hunter de Jaguar, de sulligheid van de drakenhatende schurk Ripto, en de onschuldige aanwezigheid van Spyro en zijn maatje Sparx. Dat is mijn wens.