XGN Klaagt over de stereotype gamer

Games bestaan nog niet zo bijster lang en dus is de markt nog steeds aan het groeien. Elk jaar komen er weer nieuwe gamers bij terwijl de eerste generatie gamers nog steeds aan het spelen is. Je zou dus denken dat de wereld positief kijkt naar games, maar dat is helemaal niet het geval.

Je hebt misschien wel enkele vrienden die gamen maar tegenover de meeste mensen zul je niet vaak praten over die laatste eindbaas waar je zoveel problemen mee had. Waarom niet? Omdat mensen je erg snel het label ‘gamer’ zullen geven waardoor iedereen een stereotiep beeld van je heeft.

Dikke, puisterige mannetjes
De meeste mensen die denken aan een gamer, beelden zich een dik, puisterig mannetje in die enkel het zonlicht durft te trotseren wanneer de nieuwste Call of Duty in de rekken ligt. Dat foute beeld bevindt zich niet enkel in de hoofden van gewone mensen, maar ook in die van gamers. Heel wat gamers denken dat er enkel van deze dikke mannetjes rondlopen op gameconventies zoals de E3 of de Gamescom. Iedereen die al naar een dergelijke beurs is geweest, zal je vertellen dat dit absoluut niet het geval is, en dat gamers gewoon normale mensen zijn met een passie voor games.

Slapen op de stoep
Ook de media helpt niet om gamers in een beter daglicht te stellen. Games komen bijna alleen maar in het nieuws wanneer er een nieuwe topgame verschijnt en er honderden mensen voor een winkel liggen te slapen om toch maar die game in handen te krijgen. Geen mens die begrijpt waarom gamers het doen, want een tennisser gaat toch ook niet slapen voor de sportwinkel wanneer er een nieuw tennisraket op de markt komt. Maar dan vinden ze het wel normaal als je drie nachten op een stinkende weide gaat slapen om je favoriete groepen te kunnen zien spelen. Alles is relatief.

Videogames maken je gewelddadig
Games komen ook steeds in het nieuws wanneer een moordenaar af en toe een gewelddadig spelletjes speelde. Zo herinner je vast nog Seung-Hui Cho, de Amerikaanse student die op een dag gek werd en 32 medestudenten vermoordde en 25 anderen verwondde op de Virginia Polytechnic Institute and State University. Het was een echt drama en uiteraard zijn mensen op zoek naar antwoorden. Waarom zou iemand zulke gestoorde acties ondernemen? Eerst werd gemeld dat Seung-Hui leidde aan autisme, maar dit bleek niet waar te zijn.

Vervolgens werd ontdekt dat Seung-Hui een fan was van het spel Counter-Strike en dat hij ook over veel Mario games beschikte. De bal kwam aan het rollen en heel wat mensen gaven meteen de schuld aan gewelddadige videogames. Maar kun je gewelddadige videogames echt de schuld geven, wanneer je weet dat er honderden miljoenen mensen zijn die dat soort spellen spelen en geen echte moorden plegen? Uiteindelijk werd deze gedachtegang achterwege gelaten toen bleek dat de man aan selectief mutisme leed.

Uiteraard onthoud niemand dat games uiteindelijk niet de schuldige waren. Mensen kun je namelijk snel bang maken en dat is omdat ze slecht nieuws beter onthouden dan goed nieuws. Dit merk je goed wanneer er ergens een vliegtuig neerstort. Er is altijd een bepaald percentage reizigers die zijn of haar vlucht annuleert vanwege dit nieuws. Stom natuurlijk, want ondertussen zijn er weer honderden of duizenden vliegtuigen die wel veilig geland zijn.

Mooiere toekomst
Dit waren slechts enkele redenen waarom mensen denken dat gamers eenzame en ongezonde mensen zijn. Volgens mij kun je er wel voor zorgen dat deze stereotiepe gedachtegang verdwijnt. De eerste methode is al volop bezig, meer mensen kopen games en dus zijn er meer mensen die zich gamer noemen. Volgens mij is het ook zeer effectief om gewoon niet beschaamd te zijn over het feit dat je een gamer bent. Wees gewoon eerlijk en vertel over je games en ervaringen. Je hoeft hierin niet te overdrijven, maar op deze wijze zullen andere mensen zien dat gamers ook normale mensen zijn. In heel wat westerse landen worden trouwens al meer games dan films verkocht, dus deze nederige schrijver voorspelt een mooiere toekomst voor gamers.