Wolfenstein games - Had het écht kunnen gebeuren?

Met Wolfenstein 2 in aantocht drijft er, zoals altijd bij de nieuwe Wolfenstein games, weer een angstige vraag bij de mensen naar boven: ''Wat nou als Duitsland de oorlog had gewonnen?'' Wij hebben het antwoord voor je op deze vraag naar aanleiding van een interview met Wim Borghuis. Dit zijn vijf redenen waarom de Wolfenstein games nooit hadden kunnen gebeuren!

In Wolfenstein gaat het verhaal dat Duitsland de atoombom eerder wist te ontwerpen dan de Amerikanen, hierdoor waren de westerlingen genoodzaakt om zich over te geven. Maar in het echt waren de Duitsers helemaal niet zo ver dat zij deze bom als laatste redmiddel in 1945 konden inzetten, of zoals in de Wolfenstein games in 1948.

Je kunt dus zeggen dat de Duitsers al door hun afkeer tegen de joden bezig waren met het graven van hun eigen graf. Een graf zo diep dat ze er niet meer uit konden klimmen.

Het werd al in 1941 duidelijk dat Duitsland niet opgewassen was tegen het Rode Leger van de Sovjet Unie. Dit komt ten eerste omdat de SU veel meer manschappen had en qua materiaal niet achter lag op een land als Duitsland. Ook waren de Duitsers niet zo oppermachtig als vaak wordt uitgebeeld.

Ook als de Duitsers de SU wisten te verslaan, dan zou het niet goed komen met Duitsland. De SU was niet te controleren, het land is simpelweg gezien de oppervlakte niet geheel te bezetten en te controleren.

Het eigen racisme en de discriminatie van de Duitsers betekende dat ze achter lagen als het gaat om technologie, want de Joodse hooggeleerden vluchtten massaal naar Engeland of Amerika en de wetenschappers aan de Duitse kant werden veelal op een verkeerde manier ingezet.

Aan enthousiasme bij deze projecten was er geen gebrek bij de wetenschappers. Er is geen enkel bewijs te vinden dat de Duitsers de wetenschappers forceerden om te werken. Men deed het werk met eenzelfde enthousiasme als voor de oorlog.

De atoombom was natuurlijk een belangrijk onderdeel van de nieuwe technologie, maar dit was niet het enige waar de Duitsers hun aandacht op legden wat betreft wapens. De grootste stappen in de technologie werden namelijk gemaakt tussen 1933 en 1938. Dit was de ontwikkeling van de Wehrmacht en Luftwaffe, de voorbereiding op de Blitzkrieg. Maar zo ver als iedereen dacht dat Duitsland was, bleek niet helemaal zo te zijn met de technologie.

De opvolger van de V1, de V2, was wel een groot succes voor Duitsland, maar deze kwam te laat om nog een grote rol te spelen in de oorlog. Er was dus geen sprake van een wapen dat substantieel verschil in oorlogsverloop had kunnen maken.

De grootste reden waarom een de Wolfenstein games nooit hadden kunnen gebeuren is omdat de geallieerden in vrijwel alle opzichten een voordeel hadden tegenover de Duitsers. Het potentieel van de legers was ongekend hoog, een potentieel dat ook werd behaald.

De kans op een overwinning van Duitsland in de oorlog was dus al vanaf het begin een hele kleine, maar de gedachte is toch een hele enge. Een gedachte die tot leven komt in Wolfenstein 2: The New Colossus. Of Wolfenstein dan een realistische weerspiegeling van de wereld zou zijn is nog maar de vraag, maar de wereld komt wel tot leven in de game.

We leven niet in de wereld van de Wolfenstein games, maar we hebben wel de mogelijkheid om in het Wolfenstein universum het op te nemen tegen virtuele Nazi's. Benieuwd naar de nieuwste versie van de Wolfenstein games? Check dan onze Wolfenstein 2: The New Colossus preview!

Ook is 18 oktober de laatste Wolfenstein trailer uitgegeven waarin een paar interessante beelden te zien zijn.