Verslag Legend of Zelda Symphony of the Goddesses - Soundtrack tot leven gewekt

Complete stilte, waarna de eerste blaasinstrumenten worden ingezet. Tu-tu-du! Tu-tu-du-tu-du-tu-du! Het zijn de eerste klanken van een van de bekendste soundtracks uit de game-industrie: The Legend of Zelda. Voor de tweede keer binnen één jaar landt het Symphony of the Goddesses orkest in Amsterdam. XGN.nl sleurt je je mee.

Het zou een bijzondere gebeurtenis moeten zijn: het gigantische 90-koppig orkest onder leiding van dirigent James Lopresti brengt de soundtrack van meerdere Legend of Zelda games slechts eenmalig naar de concertzaal. Zou, maar de Symphony of the Goddesses was een jaartje geleden ook al in Amsterdam te vinden. Toen onder de noemer van de ‘Second Quest’.

De oktobertour van het orkest is volledig gericht op Europa en is het derde seizoen van het ensemble. In de zogeheten ‘Master Quest’ tour komen er nieuwe muzikale scores aan bod die eerdere Symphony of the Goddesses-bezoekers nog niet moeten hebben gehoord. Toch verklaart het niet de grote lege plekken in de Heineken Musical Hall, die mondjesmaat is gevuld. Iets wat misschien wel logisch is door de komst een jaartje geleden en het relatief dure prijskaartje wat aan het concert hangt.

Ondanks dat is Symphony of the Goddesses wel een fenomenaal stukje muziekgeschiedenis. Vanaf de eerste avonturen van Link op de NES, waarvoor Nintendo zelfs een eigen chip ontwierp om meer tonen te laten horen, tot aan de Tri Force Heroes soundtrack; het komt ongeveer allemaal voorbij. A Link To The Past, Ocarina of Time en Twilight Princess. Denk hierbij aan een symfonie van Bach: vaak ingetogen en op sommige momenten uitbundig.

Zo valt ook de Symphony of the Goddesses te beschrijven: op enkele momenten ingetogen, waarna de trommels zorgen voor het uitbundige en bombastische geluid wat de Zelda-games kenmerken. De aanwezigen bekend met de titels hebben wel wat traantjes weggepinkt toen hun favoriete momenten voorbijkwamen op de achtergrond. Het orkest heeft namelijk een gigantisch scherm achter zich hangen waar momenten uit de Zelda-titels worden getoond.

Van de allereerste stappen in de wereld van Hyrule met Ocarina of Time en diens bijbehorende deuntjes, tot aan de aanzwellende en bijna kwaadaardige tonen in diverse eindbaasgevechten. Als Zelda-liefhebber ken je de tracks bijna uit je hoofd en hoor je de mensen naast je mee neuriën met zo’n beetje alles. Herkenbaarheid is het aspect waar Symphony of the Goddesses erg goed op in weet te spelen.

Dit wil trouwens niet zeggen dat je een groot liefhebber van de Zelda-serie moet zijn om daadwerkelijk van het concert te genieten. Natuurlijk speelt het orkest, met de bijbehorende beelden, vooral in op de herkenbaarheid van een soundtrack en diens game, maar de niet Zelda-supporters waren na afloop van de show ook bijzonder te spreken over het orkest en natuurlijk de games.

Tussen die verschillende tracks door zien we Shigeru Miyamoto, Eiji Aonuma en Koji Kondo voorbij komen die hun herinneringen aan de Zelda-games vertellen en wat de muziek nu zo bijzonder maakt. Elke game krijgt zijn eigen thema en het meegroeien van jou als gamer met de serie is volgens Aonuma en Kondo het belangrijkste van de Zelda-titels.

En zo voelt het na de laatste klanken ook. Met The Legend of Zelda liep je als klein jongentje of meisje door een immense wereld, waar alles mogelijk was. Nu, dertig jaar later, is die drang naar avontuur nog steeds even sterk en wensen we voor een muzikale ervaring die ons eeuwig bij zal blijven. Daar slaagt Symphony of the Goddesses erg goed in.