Top 5 slechtste videogame consoles ooit gemaakt

De videogame-industrie blijkt elk jaar maar weer eens heel erg profitabel te zijn, met miljarden euro’s die ontwikkelaars in hun zak kunnen steken. Helaas zijn niet alle consoles even goed en verdwijnen er veel in de dieptes van de obscuriteit. Dit is de top 5 slechtste videogame consoles ooit gemaakt!

Atari, bekend van de ontzettend populaire Atari 2600 console, bereikte in 1993 een nieuw dieptepunt met de Atari Jaguar, een console die de grond gelijk moest gaan maken met de Super Nintendo en de SEGA Mega Drive. Het resultaat was een console die ondanks claims dat het 64-bits was (meer dan de 16-bits van zijn rivalen), er grafisch niet indrukwekkender uitzag dan de concurrentie.

Combineer dat met een niet-ergonomische controller die in plaats van schouderknoppen numerieke toetsen had en een zeer beperkte bibliotheek aan games en je krijgt een console die niet de moeite waard was. Ook met minder dan 250.000 verkochte examplaren werd de Atari Jaguar al snel een bedreigde diersoort en werd Atari gedwongen om uit de videogame-console industrie te stappen.

De Philips CD-i kwam voort uit een gefaalde deal tussen Nintendo en Sony om een CD add-on voor de Super Nintendo te maken (die uiteindelijk leidde tot de PlayStation), waarna Nintendo met Philips in zee ging voor een SNES CD add-on. De add-on is uiteindelijk nooit uitgekomen en in plaats daarvan kregen we de CD-i voorgeschoteld.

De CD-i werd aangeboden als een videogame-console terwijl het dat hoofdzakelijk niet was; de games voor het systeem waren grotendeels flops met onder andere de slechtste Mario- en Zelda games ooit gemaakt. Ook de controllers waren om te huilen waardoor de console niet verkocht en uiteindelijk ook de stekker uit het project werd getrokken.

De Panasonic 3DO maakte in zijn marketingcampagne de toen populaire Super Nintendo en de SEGA Mega Drive met de grond gelijk, maar wat de console vergat is dat je ook daadwerkelijk een goede console moet hebben om zulk soort claims te kunnen maken.

Helaas viel de 3DO niet in de smaak bij gamers, vanwege het astronomisch hoge prijskaartje van 700 dollar(!) en een oververzadigde consolemarkt. Net als bij de Philips CD-i waren de controllers niet om over naar huis te schrijven en hoewel er wel wat goede games voor de console uitkwamen was het niet genoeg om de 3DO van de ondergang te redden.

Apple is tegenwoordig misschien een hip bedrijf met telefoons en computers die mateloos populair zijn, in de jaren 90 werd Apple gezien als een vreemd bedrijf die rare gekleurde computers verkochten met een afgekloven appel op de voorkant.

De Pippin was een console waar je mee op het internet kon surfen, maar in Amerika begrepen consumenten destijds niet wat de meerwaarde was van internet op een console. Ook mede door de slechte marketing, de vreemde boemerang-controller en de hoge aanschafprijsvan 600 dollar was de Apple Bandai Pippin alles behalve een succes.

De meeste consoles uit deze lijst komen uit de jaren 90, een tijdperk waarin veel bedrijven probeerden een stuk van de profitabele videogame taart te snijden. De Mattel HyperScan kwam alleen uit in 2006 en de console nam het op tegen de Xbox 360, PlayStation 3 en de Wii en faalde daarbij miserabel.

De console gebruikte kaarten die je moest scannen en hoewel de console was gericht op jonge gamers die nog niet klaar waren voor een ‘echte’ console maakte het niks uit- de HyperScan verkocht zo weinig dat de games na een paar maanden voor zo weinig als 2 dollar in de budgetbakken lagen.