Top 5 beste games van 2023 volgens Ralph Beentjes

Als liefhebber van RPG’s, Soulslike games en avonturen met een open wereld heeft Ralph een mooi jaar achter de rug gehad. Dit zijn zijn 5 favoriete games van 2023.

Net zoals vele andere mensen die begin jaren negentig zijn geboren, ben ik opgegroeid met de Harry Potter-boeken en -films. Ik heb alleen niet veel games met de tovenaarsstudent gespeeld, dankzij een gebrek aan financiële middelen. Alleen in The Philosopher's Stone heb ik spreuken gecast door ze te ‘tekenen’ met mijn muis.

Ik was dan ook blij verrast toen Hogwarts Legacy werd aangekondigd - helemaal omdat ik initieel dacht dat de game werd ontwikkeld door Avalanche Studios, de makers achter Just Cause en Mad Max. Maar ook Avalanche Software weet van wanten, wat duidelijk zichtbaar is gemaakt door Hogwarts Legacy.

Het is geweldig om door Hogwarts heen te lopen en alle geheimen van de school te ontdekken, en ook om rond te vliegen in de regio om inkopen te doen in Hogsmeade of magische dieren te vangen. Ik heb mij ook prima vermaakt met alle gevechten in de game, dankzij een rijke mix aan spreuken, combo’s en counters. Als Avalanche Software ook Quidditch aan de game had toegevoegd en iets meer RPG-elementen in de gear had gestopt, dan had Hogwarts Legacy misschien nog wel hoger op mijn lijstje gestaan.

Ik ben niet iemand die vaak een puzzelgame opstart. Het is namelijk lastig om de juiste balans te vinden. Als puzzels te simpel zijn, dan zorgt dat niet voor een bevredigend gevoel en als ze te lastig zijn, dan worden al snel een paar haren ruw verwijderd uit het hoofd. Maar op aanraden van collega Luuc ben ik toch aan Cocoon begonnen - ook omdat de game op Game Pass te vinden is.

Ik ben heel blij dat ik dat heb gedaan, want Cocoon is een waar pareltje. Als speler heb je niet veel opties qua controls - je kan lopen en er is een actieknop - maar dat betekent niet dat de puzzels in de game simpel van opzet zijn. Terwijl je je een weg baant door de vreemde, buitenaardse wereld, kom je namelijk steeds meer mechanics tegen om obstakels te overwinnen. Lukt het bijvoorbeeld om de eerste wereld uit te spelen, dan krijg je een orb waarmee je over ‘onzichtbare’ bruggen kan lopen.

Geleidelijk worden de puzzels dan ook uitdagender, maar het wordt nergens echt frustrerend. Ik heb af en toe een tijdje vastgezeten bij een obstakel, met ogenschijnlijk geen enkele oplossing. Maar elke keer net wanneer het hopeloos leek, kreeg ik een eureka-momentje en had ik de oplossing te pakken - met een flinke dosis dopamine tot gevolg. Zelfs als je geen fervente fan bent van puzzelgames, is Cocoon zeker een aanrader wat mij betreft.

Hoewel ik geen fan ben van puzzelgames, heb ik er geen actieve hekel aan. Dat laatste is alleen wel het geval met horrorgames. Ik kan met gemak de meeste horrorfilms kijken, maar zodra ik zelf de controle krijg over het ‘slachtoffer’, beginnen mijn klauwtjes te zweten en gil ik als een pasgeboren baby bij elk spannend moment.

En toch staat Resident Evil 4 in mijn lijst met favoriete games van het jaar. Dat komt doordat de originele Resident Evil 4 één van de horrorgames is waar ik wonderbaarlijk vroeger wel plezier aan heb beleefd. Misschien komt het doordat een vriend mij destijds altijd bij stond of omdat ik toen misschien nog wel een ruggengraat had.

Het is indrukwekkend om te zien hoe Capcom die ervaring van vroeger heeft weten te vertalen naar 2023. Ondanks dat de game er grafisch vrijwel compleet anders uitziet, voelt het nog steeds aan als Resident Evil 4. Zelfs met de moderne controls. En misschien zorgt dat laatste er ook voor dat ik toch genoeg moed wist te vinden om voorbij de eerste doorgedraaide Spanjaard te komen.

De meeste mensen die mij kennen weten dat ik een groot liefhebber ben van Soulsborne games (behalve Sekiro: Shadows Die Twice). Dit jaar heeft FromSoftware alleen even ‘pauze’ genomen met Armored Core 6, dus ben ik uitgeweken naar de nieuwe game van Neowiz Games: Lies of P.

Het is duidelijk dat er veel inspiratie is gehaald uit Bloodborne. Niet alleen qua sfeer, maar ook qua mechanics. Ondanks dat heeft Lies of P een eigen smoel en genoeg interessante, originele dingen zodat het meer is dan een goedkope kopie.

Met name het combineren van wapenonderdelen zorgt voor een zeer leuke mix van verschillende wapens. En aangezien alle vijanden robots zijn, is de sfeer nog een stukje duisterder dan in Bloodborne. Om de één of andere reden zijn de uncanny valley bewegingen van robots angstaanjagender dan de H.P. Lovecraft-achtige wezens die je in veel andere Soulslikes tegenkomt.

Eén van mijn favoriete bezigheden is om met een groep vrienden om tafel te zitten voor een urenlange Dungeons & Dragons-sessie. Met een groep dertigers stapelen de sociale verplichtingen alleen elkaar op, waardoor er soms weken of zelfs maanden tussen sessies kunnen zitten.

Gelukkig hoef ik niet meer zo lang te wachten op een potje D&D, want als ik de kriebels krijg, dan kan ik nu gewoon Baldur’s Gate 3 opstarten. De nieuwe game van Larian Studios is namelijk niet alleen gebaseerd op de wereld en de mechanics van D&D, maar het voelt ook daadwerkelijk zo aan. Van de spreuken en wapens tot aan het rollen van dobbelstenen en de bizarre keuzes die je kunt maken.

Vind je het plan van de bad guys wel goed klinken? Sluit je bij hen aan! Verdient die arrogante eekhoorn een trap? Schop erop los! Wil je als Barbarian alleen maar onsamenhangende geluiden maken? Ga je gang! Er zijn bovendien zoveel verschillende keuzes, opties en verhaallijnen in Baldur’s Gate 3, dat al mijn vrienden een ander avontuur beleefd hebben dan ikzelf. Ook in 2024 zal ik dan nog veel besteden aan de Sword Coast. Dat is alvast mijn goede voornemen.