Top 10 beste games van 2022 volgens Luuc ten Velde

Nu het jaar bijna voorbij is, is het tijd voor de XGN-redactie om hun favoriete games van het jaar onder de loep te nemen. Vandaag is Luuc ten Velde aan de beurt. 2022 was een jaar van veel verandering voor onze Pokémon-fan, maar voor een top tien beste games van 2022 naar eigen invulling had hij nog wel tijd.

Voor ik begin met mijn lijst kan ik gelijk verklappen dat het een bijzonder gestoorde lijst is geworden. Een aantal van de grote namen van het jaar zal je zeker tegenkomen, maar lang niet iedere titel staat op de plek die je wellicht zou verwachten. Laten we maar snel beginnen.

Elden Ring was een fantastische ervaring voor de twintig uur die ik de game gespeeld heb. Onderaan de streep ben ik simpelweg een te grote bangerik om mijn reis in The Lands Between door te zetten doordat de meedogenloze wereld de kleinste fouten kan afstraffen en het feit dat 90 procent van alle wezens me zo kunnen vermoorden vooral heel veel stress bezorgt.

Ondanks de constante paniek van een aanval vanuit onverwachte hoek kan ik niet ontkennen dat Elden Ring een meesterlijke titel is. Het feit dat deze gedetailleerde wereld zo vol zit met geheimen om te ontdekken doet me af en toe nog weer overwegen om terug te keren naar de game. Dan bedenk ik me alleen weer alle mechanics die naar mijn mening onnodig complex zijn en ben ik stiekem weer blij dat ik de game na twintig uur heb neergelegd.

Het verhaal van Valkyrie Elysium is niet iets om over naar huis te schrijven. In plaats daarvan wil ik de game vooral onder de loep nemen voor het toffe vechtsysteem dat na de twaalf uur-durende campagne me het meest is bijgebleven. Jezelf naar vijanden katapulteren om de eerste stoot uit te delen voelde goddelijk en de gevechten zelf waren een constante uitdaging om van te genieten.

Helaas was de game op flink wat andere aspecten een stuk minder, zoals dus dat verhaal. Ook was de game grafisch niet bepaald top en was het jammer dat zijmissies minder leuk waren om te doen als je te hoog level was. Dan was zelfs dat extreem vermakelijk vechtsysteem niet meer genoeg om door te blijven spelen.

The Last of Us vertelt één van de beste verhalen die je ooit in een game gaat vinden. Ellie en Joel zijn legendarische personages in mijn hoofd en met deze remake voor de PlayStation 5 ogen de personages en de angstaanjagende wereld waarin ze leven onwijs mooi. Het is verreweg de beste manier om het verhaal te ervaren.

En toch doet deze remake te weinig om een hogere plek op deze lijst te verdienen. Het feit dat Naughty Dog en PlayStation het nodig vonden om een derde versie van dit meesterwerk in nog geen tien jaar tijd uit te brengen zit me na het spelen van de game nog altijd dwars, vooral ook omdat de serie het verhaal uit deze game binnenkort óók gaat vertellen. Wat dat betreft had de studio beter haar tijd elders in kunnen steken.

Ik zal niet ontkennen dat Pokémon Legends Arceus een lelijke game is die op de Switch matig tot slecht draait. Anderzijds heb ik games slechter zien draaien op de console en zijn er ook veel titels te vinden die nog lelijker zijn. Ondanks de problemen heb ik nog steeds onwijs genoten van het avontuur in de Hisui-regio die zich dankzij een compleet andere richting goed weet te onderscheiden van de mainline Pokémon-games.

Het verkennen van de regio op eigen tempo en constant op zoek gaan naar nieuwe Pokémon wist enorm te boeien. Daarbij was het scala van de zijmissies erg leuk om te volbrengen ondanks dat deze wat eentonig waren. De rustgevende sfeer van de game wist deze titel te dragen en dat zorgt uiteindelijk voor de zevende plek.

2022 mag dan geen nieuwe 2D-Mario game hebben gebracht, maar Super Perils of Baking verscheen wel. Het betreft een kleine indiegame die haar inspiratiebron niet onder banken of stoelen verbergt. De titel is van alle kanten geïnspireerd door de oude Mario-games en daar kun je als speler alleen maar blij mee zijn.

Het resulteert namelijk in meer dan vijftig levels aan platformplezier waarbij je steeds wat meer honger krijgt door de talloze monsters die op snoep en koekjes lijken. Tel er een leuk verhaal bij op over twee broers die de strijd met elkaar aan gaan en je hebt één van de toffere verborgen pareltjes van het jaar.

Crisis Core Final Fantasy 7 Reunion is een bijzondere game. Aan de ene kant is het een titel die compleet in het verleden is blijven hangen met zijn verouderde design, cheezy dialogen en de houterige animaties die hier en daar flink opvallen. Anderzijds heeft Square Enix de PSP-game met liefde bijgewerkt om te draaien op moderne systemen door de titel grafisch op te poetsen en het vechtsysteem op de schop te nemen.

Het resultaat is een titel die je door wil blijven spelen wegens het heerlijke vechtsysteem en het bizarre, melodramatische verhaal met personages die je grotendeels kent uit Final Fantasy (en haar remake uit 2020). Een knallende topper die 2022 op perfecte wijze afsluit is het zeker niet, maar vermakelijk is het ieder moment. Wel valt het oude level design zo op dat ik iedereen die de game nog niet heeft en deze wel wil halen, aanraadt om voor de Switch-versie te gaan. Deze game is gemaakt om onderweg te spelen.

Wie mij in mei 2022 had verteld over As Dusk Falls had waarschijnlijk een glazige blik terug gekregen. Ik had geen idee wat de game was, maar na het zien van een trailer tijdens Xbox’ Showcase in juni was ik benieuwd. Een game waarbij je zelf het verhaalverloop bepaald via je keuzes en de unieke artstyle trokken me wel.

Dat As Dusk Falls uiteindelijk één van mijn favoriete games van het jaar is geworden, heeft dan ook niet per se te maken met de uitdagende mechanics. Het heeft te maken met het feit dat de game gemaakt is om samen met vrienden te spelen waarbij iedereen kan mee bepalen aan het verhaalverloop. Het zorgt bij mij voor één van de meest memorabele en leukste game-ervaringen van het jaar!

Slechts weinig games hebben de productkwaliteit van Horizon Forbidden West. In mijn ogen is geen open-world game zo goed opgepoetst als de nieuwe Horizon-game van het Amsterdamse Guerrilla met als resultaat een spelwereld waar je met gemak vijftig uur plezier kan beleven.

Uitdagende combat, tal van bijzondere verschijningen in de vorm van robotdino’s en een verhaal dat op de best-mogelijke manier compleet gestoord is, zorgen samen voor een game die ik niet weg kon leggen. Het is jammer dat de game rondom het nu al legendarische Elden Ring verscheen, want in mijn ogen verdient het tweede avontuur van Aloy veel meer liefde dan dat het gekregen heeft.

Guerrilla heeft zo’n prachtige wereld vol interessante personages en stammen weten neer te zetten dat ik me er nu al op kan verheugen om met de uitbreiding Burning Shores aan de slag te gaan. Wat een fenomenale (traditionele) open-world game is Horizon Forbidden West!

Over open-world games gesproken, Game Freak besloot met haar negende generatie Pokémon-games de overstap te maken naar het genre. Het was de broodnodige vernieuwing die de reeks nodig had, maar problemen zijn niet op twee handen en voeten te tellen.

Game Freak heeft nog ontzettend veel te leren als het aankomt op het ontwikkelen van een open-world game die mooi oogt en op technisch vlak niet met plakband bij elkaar wordt gehouden. Ondanks alle problemen moet ik toch eerlijk zijn en bekennen dat het één van mijn favoriete games van het jaar is. De game vreet uren van mijn leven op in hetzelfde tempo als ik een pizza eet: sneller dan het licht.

Wellicht komt het door het feit dat co-op Pokémon spelen in de enorme Paldea-regio zo tof is of ligt het aan de toffe, nieuwe Pokémon die zowel grappig als uniek ogen? Wat in ieder geval zeker is, is dat ik nog tientallen uren na het vullen van Pokédex doorspeel, want de Dex had ik begin december al vol en nog steeds speel ik iedere avond lekker verder.

Voor mij is er dit jaar geen game die zo goed is als God of War Ragnarök. Ik kreeg een paar maanden voor de release van het tweede deel het briljante idee om de 2018-game nog een keer te spelen. Eén playthrough (en een Gotham Knights-review) verder en het was tijd om weer met Kratos en Atreus op stap te gaan in het slotstuk van de Noorse saga. Het avontuur bracht tranen in mijn ogen en na bijna vijftig uur jeuken mijn handen alweer om de game nog eens te spelen.

Hoewel de puzzels wellicht wat simpel zijn en soms verklapt worden door de NPC’s is het duidelijk dat Santa Monica Studio de feedback van de 2018-game ter harte heeft genomen. Dat geldt ook voor de gameplay die dankzij flink wat nieuwe aanvallen en wat meer verticaliteit nog beter werkt. Hetzelfde geldt voor het rondstruinen door de negen rijken. God of War Ragnarök is een dijk van een game en voor mij de onbetwiste nummer één van 2022.

Wel wil ik nog een kleine shout-out geven naar een aantal games die ik dit jaar nog niet heb kunnen spelen en waar ik in mijn vakantie tijd voor wil maken. Immortality, Tunic, High on Life en waarschijnlijk nog twintig andere games; ik kom eraan!