Thief - de geschiedenis van de serie

De eerste Thief kwam uit in 1998 en was toen revolutionair in het stealth-genre: nooit eerder waren licht en geluid gameplayfactoren. Dat het spel daarom veel invloed heeft gehad op het stealthgenre, is logisch (maar daar gaan we in een andere special verder op in). In deze special gaan we kort in op elke game en hoofdrolspeler Garrett.

Deze eerste game in de serie liet ons in 1998 voor het eerst kennismaken met Garrett en de steampunk-achtige stad The City. We volgen het verhaal van de meesterdief, beginnend bij zijn jeugd als zakkenrollend weeskind. De jonge Garrett sluit zich aan bij een groep genaamd The Keepers, maar besluit na een tijdje toch zijn passie te achtervolgen: diefstal. Dat brengt hem echter weinig geluk. Eerst wil een groep dieven hem vermoorden, later komt hij in aanraking met een wezen dat een van z’n ogen uitrukt en hem voor dood achterlaat. Natuurlijk weet hij uiteindelijk de slechterik wel te verslaan.

Een van de belangrijkste mannen achter Thief is Ken Levine, het genie achter de Bioshock-serie. Levine liet zich tijdens de ontwikkeling van Thief in 1996 inspireren door Castle Wolvenstein en Diablo. Oorspronkelijk zou de game een actie-RPG worden met zombies, zwaardvechten en Russen, Better off Red than Undead.

Een tweede concept was Dark Camelot, een zwaardvechtspel in de riddertijd. Interessant: rond deze tijd kwam Warren Spector (bekend van de originele Deus Ex en recenter Epic Mickey) bij ontwikkelaar Looking Glass werken als producent van de game. Een tijd lang bleef het project stuurloos, tot het concept van zwaardvechten werd losgelaten: rondsluipen bleek verrassend leuk. De naam van het project veranderde naar The Dark Project en de ontwikkeling kwam op gang.

Achter de schermen bleef het rommelen. Financieel deed Looking Glass het slecht en zijn tweede studio (waarvoor Spector werkte) werd gesloten. Ook Levine verliet het project en binnen een half jaar had Looking Glass de helft van zijn personeel ontslagen. Wat volgde was een jaar van veel duwen en trekken om het spel in goede staat te krijgen. Pas drie maanden voor release kreeg het Thief-team eindelijk weer vertrouwen in de game. En terecht: ze maakten een absolute klassieker.

Ondanks een chaotische ontwikkeling, werd Thief een succes. Het spel verkocht in twee jaar tijd ongeveer een half miljoen kopieën – toentertijd veel, dus een vervolg kon niet uitblijven. Het verhaal draait wederom om Garrett en speelt zich een tijdje na de eerste game af. Inmiddels is de wereld flink veranderd. In The Metal Age heeft technologie flinke stappen gemaakt en zijn er camera’s en robots ontwikkeld. Dat weerhoudt Garrett er niet van om lekker door te stelen. Daar draait de game dan ook om, tot Garrett te horen krijgt dat iemand is ingehuurd om hem te doden.

Dan blijkt dat een sheriff samenwerkt met de leider van de leidende religieuze partij, de Mechanists. Ze werken aan een methode om mensen in ‘mechanische slaven’ te veranderen. Garrett wil die kennis gebruiken om te weten te komen wie hem wil vermoorden. Maar dan blijkt de sheriff zelf te zijn vermoord, dus besluit hij achter diens moordenaar aan te gaan. In die zoektocht komt hij een vrouw tegen die hem overhaalt zich tegen the Mechanist te keren. Samen ontdekken ze het plan van de Mechanists: de partij wil een gemachineerde wereld creëren. Dat plan weten ze te voorkomen.

Het derde deel in de Thief-serie verscheen in 2004, na een afwezigheid van vier jaar. En weer wist de serie indruk te maken met Garretts avonturen. Ditmaal probeert Garrett een voorspelling te dwarsbomen door een klokkentoren te vernietigen. Dat gaat goed, maar tegelijkertijd krijgt hij een moord in z’n schoenen geschoven, waarna hij op de vlucht gaat, zoekend naar een verrader. Wat volgt is een verhaal dat zich niet gemakkelijk laat samenvatten. Moord, deceptie en een tripje naar het verleden, het komt allemaal langs. Het belangrijkste: eind goed, al goed.

Nu, in 2014,is er eindelijk een nieuw deel in de serie, opnieuw met Garrett in de hoofdrol. Thief (4) heeft al een lange ontwikkeling achter de rug. Al in 2008 gingen er geruchten over een nieuwe game in de Thief-serie. Eidos Montreal, het team achter Deus Ex: Human Revolution, zou met het spel bezig zijn. In 2009 zei de baas van Eidos Montreal dat er inderdaad aan een Thief-game werd gewerkt. De ontwikkeling zou ontzettend goed gaan.

In 2011 kwam het bericht naar buiten dat de ontwikkeling pas sinds kort echt was begonnen. Een officiële aankondiging van de game was er nog altijd niet. En achter de schermen rommelde het bij Eidos. Er was veel verloop binnen het ontwikkelteam, met name in leidende design-functies. Er zou zelfs sprake zijn van een strijd om creatieve controle. Gevolg: creatieve verwarring, veel ontslagen en een overschreden budget.