Oogappels 2012: The Last Story

In de Oogappels hebben nog maar weinig aandacht geschonken aan echte Wii-titels. Daar komt nu verandering in, en hoe! Vandaag de beurt aan de epische RPG The Last Story.

Afgelopen jaar werd met veel aandacht ‘Operation Rainfall’ gelanceerd, een initiatief om de Wii-RPG’s Xenoblade Chronicles, Pandora’s Tower en The Last Story naar het Westen te krijgen. Vooral Europa heeft hier de voordelen van ondervonden, want Xenoblade Chronicles ligt hier al even in de winkels, Pandora’s Tower verschijnt later dit jaar en The Last Story ligt over ruim een maand in de schappen. De Amerikanen mogen in april pas aan de slag met Xenoblade en hopen nog op een officiële release van de andere twee games. Dit alles doet de vraag rijzen waarom er zoveel heisa rond deze games wordt gemaakt. Eigenlijk maakt Xenoblade dat al duidelijk, die een hele dikke 9,2 van ons kreeg. De vraag voor nu is: wordt The Last Story net zo goed?

Het definitieve antwoord volgt natuurlijk in de recensie, maar wij durven nu al de voorzichtige voorspelling te doen dat ook deze Wii exclusieve game een absolute topper gaat worden. The Last Story is namelijk afkomstig van Hironobu Sakaguchi, de bedenker van de Final Fantasy-serie. Geenszins een groentje op RGP-gebied dus, die The Last Story bovendien als zijn ‘magnum opus’ lijkt te benaderen. Met zo’n belangrijke reeks op zijn naam is het voor Sakaguchi wel een gevaar dat hij de FF-serie nogmaals dunnetjes overdoet, maar hij lijkt niet in die voorname valkuil te stappen aangezien de Wii game geen traditionele JRPG is.

Dat zien we meteen terug in het vechtsysteem: The Last Story mag met recht een actie-RPG genoemd worden. In real-time vinden de gevechten plaats en er wordt flink op los gehakt. Gelukkig is tactiek daar geen slachtoffer van, want het blijft bijvoorbeeld mogelijk om je teamgenoten bevelen te geven. Daarnaast kun je altijd zien welk personage de meeste aandacht trekt, om hem uit de brand te kunnen helpen of zelf een sneakattack uit te voeren. Daarmee onderscheidt het zich van Xenoblade Chronicles, dat – hoewel er meer dan genoeg actie te vinden was – toch minder actievol te noemen is. Ook bijzonder is dat we in deze RPG een heus coversysteem tegenkomen om dekking te zoeken tegen de aanvallen van de vijand.

Zoals het een echte RPG behoort, vind je in The Last Story een toffe, meeslepende wereld en dito verhaal. We volgen het personage Elza, die zich heeft overgegeven aan een huurlingenbestaan en al vechtend door de wereld van Ruli trekt, een prachtig doch duister eiland. Sfeer is erg belangrijk in dit spel dat door een nette aaneenrijging van cutscenes en gameplay en vooral het ontbreken van laadschermen gerealiseerd moet worden. De muzikale ondersteuning wordt verder verzorgd door Nobuo Uematsu, ook verantwoordelijk voor de muziek van vele Final Fantasy-game, dus daar hebben wij alle vertrouwen in. Nu maar hopen dat het Engelse stemmenwerk te pruimen is.

Alsof dat nog niet genoeg is, mogen we nog aan de slag met een heuse multiplayer waarin zowel coöperatief als tegen elkaar gespeeld kan worden. In de co-op is het mogelijk om met maximaal zes man verschillende vijanden tegen de grond te werken, terwijl de versus-modus player-versus-player gevechten voorschotelt. Van deze modi weten we helaas nog te weinig om een voorlopig oordeel te vellen, maar over The Last Story als geheel zijn wij in ieder geval bijzonder enthousiast. De sfeer en actievolle aanpak van Sakaguchi lijkt wederom een klassieker in wording voort te hebben gebracht.