Oogappels 2012: Escape Plan

Tot nu toe hebben we bij de Oogappels van 2012 nog geen PlayStation Vita-titels behandeld. Daar komt nu verandering in, met misschien wel de meest originele titel van de hele launch line-up: Escape Plan.

Escape Plan heeft een simpele premisse en lijkt op het eerste gezicht dan ook een simpele game te zijn. Je moet immers simpelweg ontsnappen. Niet al te moeilijk, toch? Desondanks dat uitgangspunt gaat er een enorme charme uit van dit spel, dat in de eerste plaats wordt geuit middels de sfeer. Het begint al met hoofdpersonages Lil en Laarg, twee lichtelijk antropomorfe blobjes – inderdaad, van verschillende omvang – die gevangen lijken te zitten in een of ander duister complex. Ze ogen wat dom en laten zich als lemmings door jou besturen. Zelf nadenken doen ze niet. Ligt er bijvoorbeeld een steen in Lils pad, dan zal hij daar gegarandeerd over struikelen en zijn gezicht op pijnlijke wijze breken. Opzij stappen? Geen optie!

De aandoenlijke figuurtjes zijn, net als de rest van het spel, overgoten met een film noir-achtige stijl. Verwacht dus weinig (lees: geen) kleur en veel bijpassende muziek. Het geheel geeft een duister, doch vrolijk sfeertje. Daar kan de game zelf ook prima mee omschreven worden, want Escape Plan is uiterst charmant én uiterst sadistisch op hetzelfde moment. Lil en Laarg lopen de meest pijnlijke vallen tegemoet en vrijwel altijd eindigt falen in een flinke poel bloed, maar aan de andere kant ziet alles er stiekem wel erg koddig en aandoenlijk uit. Een vreemde combinatie die volgens onze voorspellingen erg goed gaat uitpakken.

Als vredelievende gamers zijn wij echter niet van plan de sadistische neigingen van de game in de hand te spelen. Toch? Daarom nemen we de rol van leider op ons, en via het touch screen sturen wij onze lemmings langs de gevaarlijke vallen. Door simpelweg op een poppetje te klikken, loopt het. Nog een tik laat het stoppen, aangenomen dat er geen object in de weg staat. Objecten zijn gelukkig met een simpele tik te manipuleren. Leuk is daarbij dat vrijwel alles aangeraakt kan worden – overigens ook met de touch pad aan de achterkant – en alles lekker interactief is. Een lamp kun je heen en weer laten zwaaien en een baksteen tik je naar de voor- of achtergrond, afhankelijk van welk touch screen je gebruikt.

Het tegelijk indrukken van de touch pads, waardoor je de Vita als het ware ‘knijpt’, kan trouwens voor een leuk effect zorgen. Wanneer Lil een koffiezetapparaat vindt en zijn cafeïne-fix krijgt, is hij in staat middels een kneepje naar voren te schieten. Waar koffie al niet goed voor is. Of Laarg ook dergelijke functies heeft, weten we helaas nog niet. Wat zijn rol in het geheel is, is nog niet erg duidelijk en tevens het samenspel tussen beide heren (?) is nog altijd in mysterie gehuld. Op het gebied van gameplay zijn we jullie dus nog wat informatie verschuldigd, maar toch is onze interesse in Escape Plan groot. Wie had ooit gedacht dat sadisme schattig kon zijn?