Hoe het Street Fighter 2 combo systeem fighting games veranderde

Vechten. Schermutselen. Matten. Knokken. In games doen we niets liever dan dat. Street Fighter was revolutionair op het gebied van vechtspellen. Dit is hoe het Street Fighter 2 combo systeem het fighting game genre veranderde!

Op 6 februari 1991 maakte de wereld kennis met een kleine game genaamd Street Fighter II: The World Warrior. Deze kleine game, gebaseerd op het idee van twee mensen die elkaar op een creatieve manier in elkaar meppen, werd al snel één van de meest succesvolle games aller tijden. Toch is 1991 al lang achter ons en zijn we al bijna beland bij Street Fighter V.

Hoe komt het dat we vandaag de dag nog steeds praten over Street Fighter? Welke impact had deze fighting game niet alleen op het genre, maar op de gehele video game-industrie? Dit is hoe Street Fighter II het fighting game genre veranderde.

Street Fighter II was niet de eerste fighting game ooit gemaakt. Games als Karate Champ, Yie-Air Kung Fu en de eerste Street Fighter bestonden al uit twee gasten die elkanders hersenen insloegen. Toch was dit bij die games altijd vrij simpel en de besturing was niet precies genoeg. Special Moves waren moeilijk uit te voeren (of berustten zelfs op kans) en erg strak was het allemaal niet. De eerste Street Fighter was zelfs helemaal niet zo populair onder gamers toentertijd.

Street Fighter II deed hier een schepje bovenop door strakke controls te hebben waardoor specials makkelijk waren om uit te voeren. Akira Nishitani, een van de ontwerpers achter Street Fighter II, werkte aan de special moves in de game. Hij had het volgende te zeggen over de het uitvoeren van de bekende Shoryuken aanval die in de eerste Street Fighter berucht moeilijk uit te voeren was:

Daarnaast waren er ook een stuk meer van en waren ze voor elke vechter anders. Charge Moves werden geïntroduceerd (twee tellen weg van de tegenstander bewegen voor je een move doet) en ook simpele bewegingen zoals de Thousand Hand Slap van E Honda maakte de entree in Street Fighter II. Het hele concept van een simpele game die iedereen kan oppakken, maar waar serieuzere gamers serieus goed in kunnen worden ontstond ook met deze game.

Voor de release van Street Fighter II, en zelfs in de eerste Street Fighter, waren de speelbare personages in fighting games vaak aan de saaie kant. De cast bestond vaak uit een handjevol mannelijke spierbonken. Veel creatiever dan een ninja, karatemeester of worstelaar werd het niet. Ook vocht je in deze games vaak met een beperkt aantal personages tegen een hele rits eindbazen. Street Fighter II gooide dit allemaal op z’n kop.

In de originele versie van Street Fighter II kon je namelijk kiezen uit acht speelbare vechters, met elk hun eigen verschillende speelstijl. In plaats van het als één personage opnemen tegen een heleboel personages die je zelf toch niet kon besturen deed Street Fighter II dit heel anders. Je nam het eerst op tegen alle andere speelbare personages; pas daarna tegen eindbazen.

Ook de personages zelf waren een stuk interessanter dan voorheen. Ryu, Ken, Chun-Li, Dhalsim, Guile, Blanka en E Honda kwamen allemaal uit een ander deel van de wereld en ze hadden elk compleet verschillende speelstijlen. Alleen Ryu en Ken hadden in de eerste versie van Street Fighter II nog precies dezelfde moves. In latere versies werd dit veranderd.

Het idee van een ensemble van personages uit alle uithoeken van de aardbol is een idee dat nu nog steeds wordt gebruikt in fighting games. En zelfs als dat niet het geval is heeft elke fighting game nu een divers roster vol met kleurrijke vechtersbazen. Fighting games kunnen tegenwoordig niet meer wegkomen met maar een paar vechters die allemaal hetzelfde besturen. En daar hebben we Street Fighter II voor te danken.

Street Fighter II heeft de fighting game niet uitgevonden, maar het zorgde wel voor de belangrijkste doorbraak. Namelijk de focus op competitieve multiplayer in plaats van singleplayer. Fighting games voor Street Fighter II richtten zich vooral het halen van de high score of op één speler die een hele rits vijanden kennis laat maken met zijn of haar vuisten.

Street Fighter II had een singleplayer met een bijbehorend verhaal, maar de game werd zo razend populair omdat de multiplayer goed in de smaak viel. Nieuwe moves ontdekken en natuurlijk de állerbeste speler zijn.

Dit heeft niet alleen een impact gehad op fighting games, maar op de game industrie in zijn geheel. Sommige van de grootste games vandaag zijn gebaseerd op competetieve multiplayerervaringen. En wat dacht je van eSports? Nee, Street Fighter II heeft multiplayer natuurlijk niet bedacht, maar het maakte het wel populair.

We vergeten natuurlijk niet de allerbelangrijkste ontwikkeling in Street Fighter II die het hele genre op zijn kop zette: combo’s. Toen spelers ontdekten dat je verschillende bewegingen aan elkaar kon rijgen (canceling genoemd) waardoor de tegenstander geen tijd had om er iets tegen te doen, waren combo’s geboren. Voor Street Fighter II waren fighting games vaak uitwisselingen van enkele klappen of trappen tussen twee spelers. Street Fighter II had niet de intentie om combo’s uit te vinden; dit kwam per toeval in de game.

Een bug of niet, het combo systeem van Street Fighter II legde de fundering voor elke vechtgame die erna zou verschijnen. Van Mortal Kombat tot Killer Instinct, alle fighting games speelden vanaf nu via de Street Fighter II regels.

Vandaag de dag worden de tientallen vershillende versies van Street Fighter II nog steeds belachelijk gemaakt. Elke versie voerde wel een verbetering toe. Nieuwe personages, aanpassingen aan de gameplay of veranderingen in de balans tussen de vechters. Capcom ging misschien wel iets té ver met Street Fighter II (Turbo, Hyper, Super…), toch is dit een belangrijke innovatie waar nu nog steeds gebruik van wordt gemaakt. Een bestaande game updaten om deze beter te maken in plaats van een compleet nieuwe game maken.

Voor Street Fighter II werden verbeteringen van een game pas doorgevoerd in het vervolg, als deze überhaupt wel gemaakt werd. Nu konden games ook tussendoor aangepast worden. Hoewel we nu niet meer een compleet nieuwe game moeten kopen voor aanpassingen aan de balans (nou…), is het idee van een game updaten of patchen bijna vereist geworden. Zelfs het uitbrengen van een Game of the Year Edition of Definitive Edition kunnen we toeschrijven aan Street Fighter II.

Dit is niet een invloed op het fighting game genre, maar op de videogame industrie in zijn geheel. En dat is hoe Street Fighter II herinnerd kan worden. Als een invloedrijk meesterwerk dat de hele industrie volledig op zijn kop zette. Het feit dat Street Fighter II vandaag de dag nog steeds gespeeld wordt is een bewijs van de invloed en kwaliteit van deze absolute klassieker. You win!