Frustrerende game levels - Deze 5 levels zouden wij soms liever overslaan

Je zou ze het liefst vergeten, en vaak doe je dat wanneer je de game opstart. Maar uiteindelijk zal je het moeten doen: dat ene level. Dat ene level dat eerder frustrerend is dan leuk. Soms zijn dit soort levels heel persoonlijk, soms ronduit berucht en dus zetten wij vijf frustrerende game levels die je liever overslaat op een rijtje.

Geen game is perfect, hoe erg fans het soms ook kunnen laten lijken alsof dat wel zo is. Uiteindelijk blijkt altijd dat er iets net niet fijn is. Misschien is dat een boss, of een puzzel die veel moeilijker is dan de rest. Maar minstens zo vaak is het dat ene level. Dat ene level dat net iets langer is dan je zou willen, of net iets moeilijker, en daarmee de hele balans van de game verstoort.

Ocarina of Time is misschien wel de meest bejubelde game aller tijden. Maar voor iedere gamer die claimt dat dit de beste game ooit is, is er iemand die zegt: ‘maar de Water Temple is het slechtste level ooit’. Soms zijn die twee mensen dezelfde persoon.

Binnen de context van frustrerende game levels is de Water Temple niet per se moeilijk, want het probleem zit eerder in de vele hoekjes en gaatjes die je over het hoofd kunt zien. Nu zou een Zelda-kerker wel saai worden als alle sleutels voor je voeten worden geworpen, maar de ontwerper van de Water Temple heeft besloten dat je niet even snel terug kunt. Sleutels en deuren waarvoor je ze nodig hebt zijn bijna nooit op dezelfde verdieping. Dat betekent dat als je een sleutel gemist hebt, je de waterstand in de tempel moet veranderen. Dat lijkt misschien een kleine moeite, maar heen en terug komt het al snel uit op 3 keer of meer. En dan hopen dat je niet nog een sleutel hebt gemist.

Grunty Industries is de zesde wereld van Banjo-Tooie, dus je moet wel een beetje je best doen om binnen te komen. Je moet 28 Jiggies hebben, en je moet één van Jiggywiggy’s puzzels oplossen (die onderhand toch wel lastig beginnen te worden), maar goed, als je binnen bent heb je het gehaald. Niet dus.

Je mag een klein stukje van het level zien, maar om echt binnen te komen moet je terug naar een eerder level om de trein te pakken. En om de trein te pakken moet je nog een baas verslaan, als je dat nog niet gedaan had. Dat was misschien een leuke twist geweest als Grunty Industries op zich niet een van de meest frustrerende game levels van het genre was.

Alle andere levels in Banjo-Tooie hebben een aantal herkenbare locaties zodat je snel weet waar je bent. In Grunty Industries is alles grijs. Je kunt natuurlijk onthouden waar alles is, maar dat is juist wat dit level zo frustrerend maakt: het is puur onthouden, en weinig visuele houvast.

Eerlijk is eerlijk, Maridia is redelijk speelbaar als je alleen maar doet wat je moet doen. Maar dit deel van Zebes mag zich tot de frustrerende game levels gaan rekenen als je eigenlijk ook toch wel het grootste deel van de upgrades in Maridia wil hebben. Je zult bereid moeten zijn om behoorlijk wat tijd te stoppen in het verzamelen van die upgrades, aanzienlijk meer dan je van Super Metroid gewend bent. Denk aan de lange gang naar de Spring Ball, waarin je moet wachten tot een langzaam bewegende robot al het zand afgraaft.

Maar de grootste boosdoeners zijn twee geheime drijfzand kamers, elk met twee upgrades. Je moet wat lastige sprongen maken om de upgrades te pakken, maar dan moet het ergste nog komen: de enige manier om in de kamers te komen is van bovenaf en de enige manier om er weer uit te komen is verder naar beneden. Heb je een kamer gehad, dan moet je helemaal weer naar boven om in de tweede te komen. Dat is een route van meerdere kamers en gangen (gangen met zand waarin je moeilijk kunt springen). Er is geen sluiproute, je moet het gewoon doen.

De Sealed Chamber in de Hoenn regio van Pokémon is op geen enkele manier verplicht. Is dat een excuus om het onnodig lastig te maken? Wij vinden van niet, zeker omdat de Sealed Chamber een essentiële stap is in het vinden van drie legendarische pokémon, wat de meeste spelers wel willen doen.

De Sealed Chamber is al lastig te bereiken: je moet verspreid over drie routes (die op zichzelf al als frustrerende game levels kunnen gelden) steeds de goede stroomversnellingen kiezen om op de goede plek te komen. Pak je de stroomversnelling een klein beetje verkeerd, dan mag je vooraan opnieuw beginnen. Als je dan op de goede plek bent (en je de Dive HM bij je hebt) komt het volgende obstakel: braille. In de originele games kon je dat ontcijferen met de legenda in de game-handleiding, maar in de remakes is die afwezig.

Je zal het dus op moeten zoeken, tenzij je weet dat het braille is. Weet je dat niet, gebruik je waarschijnlijk een zoekterm waarmee je ook direct de oplossing vindt. Als je dan eindelijk weet wat er staat blijkt dat je twee specifieke pokémon bij je moet hebben. Heb je die niet, dan mag je eerst gaan halen en hopen dat je de goede stroomversnellingen nog weet voor wanneer je terugkomt.

Frustrerende game levels zijn misschien geen verrassing in een frustrerende game. Zelda II is sowieso al bekend om meerdere onnodig moeilijke levels, maar de levels waarvan je de helft kunt negeren zij veruit het ergst. Vroeg in het spel krijg je al te maken met Death Mountain, een groot netwerk van grotten waarvan meer dan de helft je geen stap dichter bij je doel brengt. Maar met Death Mountain valt nog te leven, de weg ernaartoe is veilig, en je kunt er altijd nog iets over leveled in gaan. Twee luxes die je in Great Palace niet hebt.

De weg naar het Great Palace is lang en gevaarlijk. Vooral de Valley of Death vlak voor het paleis doet zijn naam eer aan: vijanden zijn zo geplaatst dat ze je zo in de lava kunnen laten vallen. Krijg je een game over, dan mag je de lange tocht naar deze vallei opnieuw maken. Kom je er wel doorheen, dan krijg je voor het eerst een checkpoint dat ook na een game over blijft bestaan, mits je de game aan laat staan. Sluit je af, dan mag je alsnog de hele vallei opnieuw doen.

Wanneer je door de vallei bent, begint de ellende pas goed! Als je zover bent gekomen dat je Great Palace in kunt, heb je waarschijnlijk je maximale level bereikt en de game gaat daar ook van uit. Niet alleen zijn de vijanden hier sterker dan ooit, maar ze kunnen meer aanvallen achter elkaar doen dan je kunt tellen. Net als bij Death Mountain zijn ook in Great Palace ongeveer de helft van alle kamers volkomen nutteloos. Het ergste van allemaal is dat wanneer je Great Palace zat bent en je er mee stopt, je de Valley of Death de volgende keer opnieuw moet doen.

De levels op deze lijst zullen nooit onze favorieten worden, maar misschien weet jij nog wel veel ergere levels. Laat in de reacties weten welke frustrerende game levels op jouw lijstje zouden staan. Welke levels sla jij liever over?