Far Cry 4 co-op - werkt als olifantenpingpong

Een week na de lancering van Far Cry 4 hebben we al vele avonturen beleefd in de overdonderende wereld van Kyrat. Het eiland manifesteert zich als een doldwaze speeltuin, waar ruimte is voor de meest uiteenlopende en knotsgekke activiteiten. Wij gingen in de co-op op pad met een goede vriend – we noemen hem Kris – en zorgden voor veel onheil.

We schreven het vorige week al in onze recensie: Far Cry 4 is één van de vermakelijkste shooters van dit jaar, dankzij de enerverende shoot-outs en de ongeëvenaarde vrijheid. Dat laatste blijkt tevens de drijvende kracht achter de coöperatieve spelmodus van Far Cry 4. Voor het eerst in de geschiedenis van Far Cry kun je samen met iemand anders een duizelingwekkend aantal aan activiteiten volgen, zoals het innemen van kampen, het vernietigen van de zwaarbewaakte forten en het voltooien van zijmissies.

Co-op is in Far Cry 4 geen afzonderlijke spelmodus, maar een integrale feature om samen met iemand anders de enorme spelwereld van Kyrat te verkennen. Daarbij heb je dezelfde mogelijkheden als in de singleplayer, het volgen van de campagnemissies daargelaten. Wanneer je door een speler wordt uitgenodigd, wordt de singleplayerkaart van Kyrat van die speler geopend. Heb je in jouw singleplayer het fort in het noordwesten al veroverd maar de ‘host’ nog niet, dan zul je zien dat je het fort in co-op opnieuw kunt innemen.

Het ligt voor de hand dat een tactisch ingesteld duo een veel betere kans van slagen heeft in Kyrat. En om eerlijk te zijn: Kris beging deze week een hoop stommiteiten. Onderweg kwamen we bijvoorbeeld een vrachtwagen van de vijandelijke factie tegen. In deze truck zaten een hoop waardevolle spullen die The Golden Path – de groepering waarvoor je strijdt – goed kon gebruiken. We konden twee dingen doen: de truck kapen en de spullen ongeschonden naar ons kamp brengen, of de makkelijke optie: het voertuig aan gort knallen om zo het risico te verkleinen dat de vijand er met de spullen vandoor gaat.

Na kort overleg was de keuze gemaakt: de truck moest onbeschadigd blijven. We sprongen op onze quad en achtervolgden in volle vaart de chauffeur. Met grof geschut probeerde Kris de bestuurder met kogels te doorzeven. In de plaats daarvan schoot hij een paar banden lek, waardoor de vrachtwagen zo het ravijn indonderde. Weg buit. Hoofdschuddend vervolgden we onze route en kwamen een vijandelijk kamp tegen. Opnieuw volgde kort overleg. De patrouillerende soldaten geruisloos de nek omdraaien leek ons de beste optie. Kris klom op een boom en wist op die manier de grote hekken te overbruggen.

Even verderop zagen wij op een hoge rots een zipline, waardoor we voorzichtig naar beneden konden glijden. Eenmaal binnen lukt het ons een paar soldaten om te leggen en de lijken te verbergen. Van een afstandje zien we Kris langs een kooi sluipen, een kooi met daarin een bloeddorstige tijger. Die zagen we tijdens de observatie over het hoofd. Om niet ontdekt te worden, was het slimmer om deze tijger met rust te laten. Wat doet Kris? Die mept de kooi met zijn wapen kapot, waarna de tijger onmiddellijk naar zijn keel grijpt. Als de wiederweerga rennen we naar het slachtoffer om hem te redden van een gewisse dood, maar vanwege alle tumult zijn er extra troepen opgeroepen die ons letterlijk omver blazen.

Lichtelijk gefrustreerd vervolgen we ons avontuur. Driemaal is tenslotte scheepsrecht. In het noordwesten zien we een zwaarbewapend fort. We bedenken een plan. Zo kan Kris een stuk vlees in een kamp gooien en wat gras in de hens steken met een vlammenwerper, terwijl wij van een afstandje de afgeleide vijanden met een automatische kruisboog of een sluipschuttergeweer kunnen doden. De tactiek blijkt een succes, want na een tijdje renden de soldaten angstig naar binnen om zich weer met hun collega’s te groeperen. Net toen we aanstalten maakten om ze te achtervolgden, hoorden we een kabaal. We draaiden ons om, en opeens stonden we oog in oog met twee olifanten.

We hebben er al vaak zat over geschreven, maar bij deze nog een keer: de toevoeging van de olifant in Far Cry 4 is een briljante zet van de makers. Er is weinig leuker dan zittend op een olifant een kamp binnendringen en stennis te schoppen. Met slechts een simpele druk op de knop beuk je iedere soldaat, voertuig met het grootste gemak opzij. Kris en ik aarzelden dus geen seconden en bestegen onmiddellijk de prachtige beesten. Hierna renden we als een olifant zonder kop het kasteel binnen en richtten een enorme ravage aan met vele doden als gevolg. De helikopters die later als assistentie werden opgeroepen, konden we vanaf onze olifant met een raketwerper weer even zo makkelijk uitschakelen.

De chaos die we met de olifanten veroorzaakten leverde een prachtig schouwspel op. Trots liepen we het fort uit toen het bericht binnenkwam dat er niemand meer was om tegen te vechten. Na vele tegenslagen liep de speelsessie met de onfortuinlijke Kris toch nog goed af. En hoe beter het avontuur af te sluiten dan door de zwaarbeschadigde voertuigen van de vermoorde soldaten over en neer te pingpongen met onze slurven.