Destiny bèta: Dagboek 3 - Tactische beslissingen in de Crucible

Terwijl wij onze eerste stappen zetten in de bètaversie van de wereld van Destiny, ontwaakt ons personage in een wereld die hij niet herkent. Volg zijn avonturen vijf dagen lang in ons Destiny dagboek.

Het ticket dat ik gisteren ontving om mee te doen aan de Crucible, ligt me aan te kijken vanaf mijn nachtkastje als ik wakker word. Even twijfel ik of ik hem niet gewoon in de prullenbak moet gooien. Het jagen op aliens en het ontdekken van nieuwe gebieden gaat me immers prima af, maar het knokken met andere Guardians is iets wat ik nog nooit gedaan heb.

Dan schiet me ineens de winkel te binnen waar allemaal exclusieve Crucible gear in te vinden is. Met normaal geld hoef je daar niet aan te komen. Daar worden alleen spullen verkocht voor de veteranen van de Crucible, die genoeg strijd hebben geleverd om een speciaal betaalmiddel bij elkaar te sprokkelen. Terwijl ik fantaseer over die vette nieuwe helm, trek ik een harnas aan en zwaai ik mijn trouwe sniper-rifle over mijn schouder.

Het is even vliegen voordat ik bij de arena kom. Waarom er geen plekje op aarde is vrijgemaakt voor deze knokpartijen weet ik niet, maar vandaag worden alle deelnemers verwacht op de maan. Daar is een oud ruimtestation het toneel van een bloederige strijd, die extra bruut is gemaakt door her en der turrets en voertuigen weg te zetten.

Drie punten (A,B en C) liggen verspreid over het maanlandschap. Het is aan ons om deze drie gebieden langer bezet te houden dan onze tegenstanders. Dit betekent in de praktijk het volgende: Wij pakken punt A, onze tegenstander bezet C en daarna volgt een bloedige strijd om positie B. Ik besluit het anders aan te pakken.

Omdat ik als volleerd sniper weinig waard ben als het op close combat aankomt, splits ik me meteen op van de rest van het team. Terwijl zij als kippen zonder kop naar punt A sprinten, pak ik een zwevende motor en vlieg ik een grote boog om zowel punt B als C heen. Zoals ik al had gehoopt, kom ik geen mens tegen.

Door de luidsprekers die her in der opgehangen zijn, krijg ik door dat punten A en C bezet zijn door de twee teams, wat hopelijk betekent dat er zo een gigantische vechtpartij voor punt B ontstaat waar iedereen zich op focust. Op dat moment zal ik C overnemen, en ze in hun rug belagen met mijn sniper. Als ik naar de rode vlag in vak C sluip, zie ik echter dat ik niet de enige was die het anders aanpakt.

Een beer van een kerel staat met zijn rug naar mij toe de omgeving in de gaten te houden. Een Titan, met een shotgun en een belachelijk grote Rocket Launcher op zijn rug. Gelukkig maar dat ik het eerste schot mag lossen, wat betekent dat mijn sniperkogel hem in één keer neerhaalt. Ik maak een sliding naar C en zie de teller teruglopen.

Net als de teller de 100 procent bereikt, hoor ik van dichtbij explosies, vliegende motoren en turrets. Het gevecht verplaatst zich naar mij en omdat ik me op het puntje van de arena bevind, kan ik nergens heen. Dan maar de strijd aangaan. Ik hijs mezelf op een dakje en kijk gehurkt door de scope van mijn geweer. Met gemak haal ik drie andere Guardians neer, en gooi ik een mes tussen het oog van een vierde die me probeert te besluipen.

Als de luidsprekers het einde van de strijd aankondigen ben ik kapot. Met grote scheuren in mijn harnas zak ik tegen een rots aan, terwijl ik met mijn voet de kogelhulzen wegschop die uit mijn sniper zijn gevallen. Ik hoop maar dat die beloning voldoende is om die toffe helm mee te kopen, denk ik terwijl ik mijn vliegtuig in word geteleporteerd.