De 10 engste horrorgames ooit

Het is halloween vandaag, een perfect moment om de engste horrorgames uit de kast te trekken. Laten we daarom eens kijken naar de tien engste games die jullie als lezers hebben verkozen!

De maker van Max Payne, Remedy, heeft zich gewaagd aan een horrorgame in plaats van een nieuwe shooter, en dat pakt fantastisch uit. Met invloeden van Stephen King en Twin Peaks is deze game op een rare manier eng (alle horrorverhalen die Alan schrijft, komen tot leven) maar ook heel origineel. Overdag ga je op zoek naar aanwijzingen in de game, terwijl ’s nachts de pleuris uitbreekt. De game verscheen alleen voor de Xbox 360 en PC; Microsoft was de uitgever, namelijk.

Een van de ‘Founding Fathers’ van de horrorgames. Er is al een tijdje geen nieuwe game meer verschenen binnen deze serie (alleen de BFG Edition van Doom 3 dan, maar dat telt niet), maar blijkbaar is de serie onder jullie horrorfans nog niet vergeten. Doom staat bekend als pionier op het gebied van first-person shooters, maar was eng genoeg om dit lijstje te halen; was, want als je het nu speelt zal het waarschijnlijk niet meer zoveel indruk maken. Of wel?

Een game die een beetje is stilletjes voorbij is gegaan, maar absoluut de moeite waard is. De game verscheen exclusief voor de Wii U en kreeg een warm ontvangst van de pers. Helaas niet van de consument, want de game was niet te slijten; een vervolg zit er daarom volgens Ubisoft niet in. In de game speel je met verschillende overlevenden in een zombie-overgoten versie van London en kent verschillende eindes, afhankelijk van hoe je speelt.

De serie heeft nu drie delen een spin-off voor de Wii. Je speelt met Isaac Clarke die op onderzoek gaat in een stilgevallen ruimteschip; de bemanning is veranderd in monsters, terror volgt. Je upgrade je wapens en uitrusting, maar schrik niet (al te erg) wanneer er opeens een Necromorph (die bemanning, dus) achter je staat wanneer je een computer afsluit. Zo is de game nou eenmaal.

Een psychologische horrorgame waarin er opeens een stel paspoppen achter je staan, je je omdraait en ze voor je staan; dat kan toch helemaal niet!? Nee, daarom is het ook zo eng. De game draait vooral om mêlee gevechten, dus weinig vuurwapens om je te verdedigen. Ook moet je puzzels zien op te lossen en ga je op zoek naar aanwijzingen van de seriemoordenaar waar je achteraan zit. Qua sfeer komt het in de buurt van de Saw-films, dus vond je dat goed, check de game dan ook. Het eerste deel was er voor de Xbox 360, het tweede ook voor de PS3.

Monolith Productions heeft net Middle-earth: Shadow of Mordor uitgeleverd, maar maakte een paar jaar geleden de eerste twee delen van F.E.A.R. Hierin draait het om een speciaal team dat het opneemt tegen paranormale activiteiten van een jonge vrouw genaamd Alma Wade. Ondertussen vecht je tegen ‘gewone’ vijanden, die flinke tegenstand bieden door de goed geprogrammeerde AI. Een combinatie van een first person shooter met veel zieke horror. Veel plezier.

In Outlast ben je gewapend met een camera; dat is alles. Je bevindt je in een psychiatrisch ziekenhuis waar de patiënten zijn doorgedraaid en jou maar al te graag dood willen maken. Vechten kun je (vrijwel) niet, dus word je belaagd, dan zul je het op een rennen moeten zetten. Om beter zicht te krijgen in het donker kun je de infraroodfunctie van de camera gebruiken; de kijkhoek is dan wel een stuk kleiner, dus je vijanden springen dan nóg onverwachter in je gezichtsveld. Achteraf heb je wel een mooi filmpje van alle momenten dat je door de camera keek, dus kun je nog een keer of tien schrikken.

Net als in Outlast heb je in Amnesia geen wapens om je te verdedigen, dus zul je het gevaar moeten mijden. Dit is alleen niet een kwestie van in het donker gaan zitten, want de hoofdpersoon kan niet al te lang in het donker zitten. Je zult dus ene afweging moeten maken tussen veilig in het donker zitten en je verstand verliezen, of in het licht blijven en achterna gezeten worden door wezens waar je nachtmerries van krijgt. Je speelt de game vanuit het eerste persoons perfectief en gaat op zoek naar alles wat je bent vergeten (het heet niet voor niets Amnesia). De serie heeft inmiddels twee delen gekregen die beide verschenen op de PC.

Eén van de meest klassieke horrorgames uit de geschiedenis van alles is toch wel Silent Hill 2. De serie kent echter nog meer goede delen, zoals het eerste en derde deel, en komt volgend (?) jaar met een nieuw deel: Silent Hills. Je speelt voornamelijk in third person, waarbij de camera in gebouwen vaak gefixeerd zijn. Een krakende radio waarschuwt je voor aankomend gevaar. Gevaar in de vorm van misvormde mensen, vliegende demonen en dat soort ongein. Je lost puzzels op en verkent gebieden in Silent Hill, om zo achter bizarre ontdekkingen te komen.

En op nummer een hebben jullie gekozen voor Resident Evil, en waarom? Omdat het een van de meest memorabele schriekmomenten ooit kent: een rustige kamer, niks aan de hand. Je bladert een beetje door je inventory en dan ineens BAM springt er een hond (een dode nog wel) door het raam en is je veilige gang ineens niet meer zo veilig. Hier staat de serie (zeker vroeger) bekend om: schrikken op het moment dat het rustig lijkt. Ook de besturing was vroeger erg moeilijk (wat nu wel anders is) en waren camera’s vastgepind aan de muur, dus controle krijgen was erg lastig. En dat is nou precies waarom Resident Evil zo eng is.