Column: Waarom de Pokémon games écht niet meer kunnen zo

Pokémon is de grootste gaming franchise van de wereld, met een omzet van 90 miljard volgens Titlemax. De franchise is zo groot dat de games automatisch over de toonbank gaan. Kijk maar naar de verkoopcijfers van het recente Pokémon Scarlet en Violet. Schandalig, want met een budget als deze is het onacceptabel hoe Pokémon games uit komen. Arran legt in zijn column uit waarom.

Graphics zijn niet alles. Wij kijken nog steeds met liefde terug naar games als Return of the Obra Dinn, Inscryption en Undertale. Dit zien we niet alleen door de vingers omdat het indie titels zijn, maar vooral omdat ze juist iets doen met de vreemde of ondermaatse visuals. Pokémon doet dat niet.

Voor de duidelijkheid, de monstertjes zelf zien er prima uit, en zijn zelfs vaak (met uitzonderingen hier en daar) uitstekend ontworpen. De omgevingen, daarentegen, zijn verschrikkelijk. Je hoeft niet verder te kijken dan de dorre wereld van Arceus, met lege velden los van een boompje hier en daar. Waar doen deze beelden ons aan denken? Nou, games als Shadow of the Colossus, een game uit 2005. Iemand die toen geboren was is al bijna klaar met de middelbare school! Scarlet en Violet is een tikkeltje beter, maar niet meer dan dat. Het doet vooral pijn als je kijkt naar de levendige wereld van Pokémon Snap. Natuurlijk kun je niet hetzelfde niveau verwachten van een toch aanzienlijk zwaardere game die uitkomt op een zwakke en verouderde console als de Switch, maar gamers verdienen echt beter dan dit.

Nog erger zijn de gevechten. Sommige aanvallen hebben unieke animaties, zoals Cinderaces Pyro Ball. En dat is hartstikke leuk! Maar de meeste moves zijn niet veel meer dan een GIFje van een voet die verschijnt en weer verdwijnt. Het is nauwelijks een stap voorwaarts ten opzichte de originele games uit 1995. En die kinderen maken zich al zorgen om de belastingen en belachelijke woonprijzen! Dit wordt nog storender in de recente games, omdat je nu rond kan lopen en het gevecht van een andere hoek kan bekijken. Waarom zou je dat willen, als er geen goede hoek is?

Waar Game Freaks luiheid het meest naar voren komt is de campagne van de games. Dat ze steeds gemakkelijker worden laten we even daar, we snappen dat je misschien een breder publiek wil bereiken.

Maar het verhaal is elke keer weer hetzelfde. Een tienjarig kindje gaat op stap en neemt de wereld bij storm als de meest getalenteerde tienjarige ooit (behalve dan voor alle eerdere games in de serie), wiens supertalenten zó verrassend zijn dat het kindje erin slaagt de jongste kampioen ooit (nogmaals, met uitzondering van alle eerdere games) te worden. Er is ook een criminele organisatie, maar geen zorgen. Dat kindje maakt korte metten met ze, met slechts een beetje hulp hier en daar. Je hebt ook een rivaal, die maar niet kan accepteren dat die jouw supertalenten niet heeft en je blijft uitdagen. Ondertussen vang je links en rechts legendarische Pokémon waar de rest van de wereld enkel verhalen over heeft gehoord.

Oké, misschien zouden we dit kunnen negeren. Het is het frame waar Pokémon op is gebouwd. Ze hoeven echt niet steeds opnieuw het wiel uit te vinden. De details die het framewerk invullen kunnen de boel interessant maken. Het probleem is alleen dat ze dat nooit doen. De schurken worden steeds meer een grap, in Sun en Moon zal Hau je team steeds genezen voor het gevecht (wat de situationele uitdaging er volledig uit haalt) en het 'verhaal’ boeit steeds minder. Dit is vooral een probleem omdat de games toch van je verwachten dat je tientallen uren spendeert aan het verkennen van de wereld voor je in de lategame breeding en PVP gebeuren terechtkomt.

Het bug catching toernooi in de vroege Pokémon games konden wij wel waarderen. Lekker door het gras banjeren en hopen dat je een fikse Heracross of Pinsir kan bemachtigen met een tijdslimiet. Maar Bugs zijn niet alleen over het algemeen de minst nuttige Pokémon in de games, ze zijn ook een groot teken van gebrek aan respect voor de spelers.

Neem maar eens een kort kijkje naar deze compilatie op Twitter. Toen CD Projekt Red kwam met een game die op vergelijkbare manieren niet werkte, moest de ontwikkelaar, die voor niets minder verantwoordelijk is dan The Witcher 3, vechten om boven water te blijven. Ze zijn nog steeds niet bijgekomen! Scarlet en Violet zetten daarentegen een record aan sales. Zien jullie een dubbele standaard? Anders wij wel.

Natuurlijk zijn buggy launches een algemeen probleem van het hedendaagse gameklimaat. Het tweesnijdend zwaard van day one patches, die er in theorie voor zorgt dat kleine vergissingen nog aangepast kunnen worden, is in de realiteit een excuus voor uitgevers om een game die nog niet af is te verkopen. Pre-orders helpen daar ook niet bij. Dit alles is een spuug in het gezicht van de gamers waar uitgevers hun duiten aan verdienen. En helaas is Pokémon hier een paradepaardje voor geworden.

Is er uberhaupt wel een reden om de nieuwere games te kopen? Wat ons betreft niet echt. Want naast het verhaal blijft de gameplay ook consistent hetzelfde.

Ja, er wordt elke game een nieuwe gimmick geïntroduceerd. Maar deze blijven allereerst nooit hangen, en ze zijn ook in essentie steeds hetzelfde. Er zijn twee smaken; een speciale move zoals de Z-moves, of een megavorm zoals Dynamax/Gigantamax in Sword en Shield.

En luister. De gameplay is leuk. Maar er is eigenlijk geen enkele reden om niet gewoon de beste versie te blijven spelen in plaats van steeds de nieuwe aan te schaffen. En is er echt geen verbetering mogelijk? Het speed systeem in Arceus bewees van wel. En dat was in een spinoff die minder om vechten draaide! Maar in Scarlet en Violet was dat systeem dus wel weer gewoon weg. Een stapje naar voren, en een stapje achteruit...

We kunnen de schuld niet volledig bij Game Freak leggen. Die ligt deels ook bij ons. De harde realiteit is dat bedrijven poep blijven verkopen als wij poep blijven kopen. Wat kunnen wij hieraan doen? Koop de games niet totdat we verbeteringen zien. Pre-order games niet voor je wat betrouwbare reviews hebt gelezen.

Dit klinkt natuurlijk een beetje dubieus van een site die er baat bij heeft als je onze reviews leest. Maar als gamers die steeds meer gefrustreerd raken met de toestand van iets dat ons zó lief ligt dat wij er een site voor hebben opgezet, leggen wij de macht bij jullie. Moeten we écht wachten tot de allerlaatste druppel? Komt die ooit wel als wat moet overvloeien niet een emmer is, maar een put die ook nog eens een nostalgielek heeft? Of kunnen jullie misschien eindelijk de emmer omschoppen of de put afbreken? Zolang wij de games blijven kopen, en dan vooral ook pre-orderen, zal Game Freak ondermaatse games aan de lopende band blijven maken.

We willen nog even highlighten dat deze column hier niet is om jou te vertellen wat je leuk moet vinden. Als jij de nieuwe Pokémon games met plezier speelt is dat helemaal top, en jouw goed recht. Maar kijk wel even kritisch naar waar jij je centen aan spendeert. Is dit echt wat je wil, of ga je gewoon met de hype mee? Ben je misschien verblind door de nostalgiebril? Dat zijn vragen die je alleen zelf kan beantwoorden.