Column: Kojima moet tegen zichzelf in bescherming genomen worden

Hideo Kojima heeft deze week bijzondere plannen gedeeld voor nieuwe games die hij zou willen maken. Uit zijn uitspraken is maar één conclusie te trekken: hij moet tegen zichzelf in bescherming genomen worden.

Laat me beginnen met benadrukken dat ik best wel fan ben van Hideo Kojima. Veel van zijn games hebben een groot gedeelte van mijn jeugd gedefinieerd en ik heb ook altijd van zijn games genoten. Vooral de Metal Gear Solid games waren voor mij titels die ik niet mocht missen, zelfs al werden ze op sommige vlakken een beetje absurd. Toen Kojima en Konami uit elkaar gingen was het dan ook absoluut dramatisch om te weten dat we nooit meer een nieuwe Metal Gear Solid game gingen krijgen.

Toch was dat niet het enige wat dramatisch bleek te zijn aan de scheiding tussen Kojima en Konami, want er is nog iets uitgekomen wat vele malen erger is. De Japanse visionair krijgt namelijk nooit meer nee te horen van mensen in zijn omgeving. Hierdoor krijgt hij ongelimiteerde creatieve macht en dat blijkt niet een geweldig idee te zijn, zeker als we horen wat hij misschien in de toekomst wil maken.

We kunnen echter het beste eerst even kijken naar een paar ideeën die Kojima in het verleden had voor de ontwikkeling van zijn games. In de jaren ‘80 kwam Kojima bijvoorbeeld met de game Snatcher, een adventure game met een sterke Cyberpunk setting. In de game moest je mysterieuze moorden oplossen en kwam je achter het bestaan van Snatchers, robots die mensen vermoorden en vervangen in de maatschappij.

Om je echt in de game te trekken wilde Kojima de floppy disks waarop de game uitkwam dopen in een bijzondere verf. Deze verf zou ruiken naar bloed wanneer het verhit werd zodat de speler echt het gevoel zou hebben dat ze aanwezig zijn op de plek van een moord. Daar houdt de absurditeit niet op, want later in zijn carrière zou hij met nog een paar andere suggesties komen die mensen deden fronsen.

Zo ook in 2004 toen hij openlijk fantaseerde over een game die zichzelf zou verwoesten op het moment dat je stierf in de game. Je zou de game dus opnieuw moeten kopen of je lot accepteren. Daarnaast had hij in 2007 een idee voor een zombie-game waarin je als overlever gebeten kon worden en in een zombie veranderde, waarna je personage ook niet meer bestuurbaar was. Je kon wel toekijken wat je personage als zombie aan het doen was, zolang je het abonnement maar bleef betalen.

De ideeën van Kojima zijn door de jaren niet heel veel beter geworden, maar waar je vroeger tenminste nog een grote uitgever had die de Japanner beteugelde, is die er nu niet. Het stelt Kojima in staat om ieder absurd idee wat hij maar kan bedenken ook daadwerkelijk uit te voeren. Daarin helpt het niet mee dat de doorgewinterde ontwikkelaar schijnbaar geen mensen om zich heen heeft die af en toe een kritische noot bieden.

Toen Kojima eerder deze week in zijn eigen podcast ideeën aan het pitchen was voor toekomstige games die gebruikmaken van tijd in de echte wereld kwamen we erachter hoe weinig kritiek hij daadwerkelijk krijgt. Zo had hij een idee voor een game waarin je een volledige levensloop meemaakte, een idee voor een game waarin je daadwerkelijke tijd moest steken in het maken van digitale wijn of kaas en ten slotte het idee waar je moest blijven spelen omdat je personage anders zou vergeten hoe het moest lopen.

Vooral dat laatste idee werkt gewoon niet voor een game, want hoe vreselijk zou het zijn als je een game niet kan afmaken doordat er iets persoonlijks gebeurt en je de game even neer moet leggen? Kojima gaf aan dat niemand ooit een dusdanige game zou willen spelen, maar helaas zaten er andere mensen in de podcast die duidelijk maakten dat hij een geweldige visionair is die alles uit kan brengen. Als je nooit een tegengeluid krijgt, zal je op gegeven moment ook gaan geloven dat je briljant bent.

Normaal gesproken ben ik er wel fan van als een ontwikkelaar een kunstzinnige visie heeft, maar de absurde dingen waar Kojima mee komt vallen toch niet helemaal lekker. Zeker de laatste jaren is de Japanner te veel in zichzelf gaan geloven en ziet hij zichzelf bijna als een messias voor de game-industrie. Hij niet alleen overigens, er zijn zat mensen die Kojima bijna vereren voor al het werk dat hij doet.

Het is fijn dat er mensen zijn die genieten van de verschillende hersenspinsels die uit de koker van de Japanse visionair komen, maar mij trekt het niet meer. Death Stranding was voor mij bijvoorbeeld al veel te abstract. Nou hoor ik veel goede berichten over de game en het tweede deel lijkt ook heel goed in de smaak te vallen. Het opvallende daaraan is dat Kojima dan weer niet blij is dat het tweede deel universeel geliefd lijkt te worden.

Het is bijna alsof hij zijn uitspraken doet en games maakt om controverse te creëren. Nou is dat ergens een intrinsiek onderdeel van kunst, maar het mag ook wel eens wat minder. Zeker als je ideeën oppert die simpelweg onvriendelijk zijn voor consumenten. Aangezien hij nu onafhankelijk is, kan hij maken wat hij wil. Het is een kwestie van tijd voordat Kojima een dampende drol uitbrengt, die door fans volledig opgehemeld wordt.

Het zou jammer zijn als Kojima op gegeven moment een slechte game uitbrengt, want, nogmaals, ik ben onderaan de streep een fan. Iemand moet Kojima tegen zichzelf in bescherming nemen voordat het helemaal fout loopt. De Japanner heeft namelijk ook vaak genoeg bewezen dat hij mooie dingen kan maken zonder dat het onvriendelijk is voor spelers, maar meer dient als een leuke easter egg.

Denk bijvoorbeeld aan het gevecht in Metal Gear Solid 3 tegen The End, waar je het gevecht won als je de game een week niet gespeeld had. The End was immers oud en stierf aan ouderdom. Een ander voorbeeld is de geheime cutscene van Metal Gear Solid 5 die onhaalbaar is omdat iedere speler in multiplayer moet kiezen voor het ontmantelen van kernwapens en waarbij een vorm van wereldvrede is bereikt.

Of denk aan Boktai, een game waarin je vecht tegen vampiers en je wapen kan opladen met daadwerkelijk zonlicht. De game cartridge voor de Game Boy Advance had namelijk een zonnecel bovenop zodat je gestimuleerd werd om buiten te zitten. Deze Kojima willen we vaker zien, want dit is de Kojima die daadwerkelijk een kunstzinnige visie heeft zonder consumenten te willen naaien. Nu maar hopen dat iemand het ook daadwerkelijk tegen hem durft te zeggen.