Column: Het raarste probleem in films en series

Soms is het een slechterik met een Perzische kat onder zijn arm die de wereld wil overnemen, soms is het een relatie die op de klippen loopt door vreemdgaan. In films en series worden we op allerhande problemen getrakteerd. Leuk, maar te vaak zijn problemen heel gemakkelijk te voorkomen.

Het valt in films nog wel mee, maar vooral in series loop ik er vaak tegen aan. In Arrow bijvoorbeeld (spoileralert!) zegt Roy Harper heel vaak dingen niet tegen Thea Queen, terwijl dat niet logisch is. Heel veel van de problemen die spelen, zijn eigenlijk nergens op gebaseerd. Natuurlijk is het begrijpelijk dat Thea beter niet moet weten dat haar broer The Arrow is, maar het leven van de mensen zou zoveel makkelijker zijn als ze niet alles steeds zouden verzwijgen. Waarom zegt Oliver bijvoorbeeld niet tegen zijn moeder dat ze aan het sjansen is met Slade, die met hem op dat eiland zat?

Laatst zag ik een hele toffe film die heel erg schattig was en entertaining. Het was Enough Said met daarin de inmiddels overleden James Gandolfini en de dame die we allemaal kennen uit Seinfeld: Julia Louis-Dreyfus. Geen film voor iedereen, want het was voornamelijk een praatfilm die over liefde gaat. Ik sta nu op het punt er het een en ander van te verklappen, dus mocht je erg spoilergevoelig zijn, lees dan niet verder.

In Enough Said ontmoet Eva (Dreyfus) op een feestje de niet superaantrekkelijke Albert, die uiteindelijk toch haar hart weet te winnen met zijn lieve en grappige karakter. Op datzelfde feestje weet Eva, die masseuse is, een nieuwe klant aan zich te binden. Al gauw blijkt dat niemand minder te zijn dan de ex-vrouw van Albert. Ze vertelt allemaal nare verhalen over haar ex die Eva aanhoort en mee naar huis neemt. Elke keer dat ze Albert ziet, dan vallen die irritante eigenschappen haar op en ze begint zich net zo aan hem te irriteren als zijn ex-vrouw.

Had Eva nou meteen toen ze ontdekte dat die verhalen van die vrouw best eens over Albert hadden kunnen gaan, gezegd van: “Hey vrouw, niet om het een of ander, maar volgens mij praat je nu over mijn vriend. Dat is niet alleen heel ongemakkelijk, maar ook niet leuk om te horen. Laten we het over iets anders hebben oké?” Dan was het allemaal niet op een drama uitgelopen. Uiteraard begrijp ik ook wel dat de makers dan ook niet een heel boeiende film hadden, maar nu kan ik de film in principe niet supertof vinden. Jammer, want op zich waren het acteerwerk en de gesprekken prima in orde. Zeer charmant en schattig zelfs, zonder te zoetsappig te worden. Helemaal zoals dat hoort in een liefdesfilm anno 2014 dus. Filmmakers, had er even een reden voor bedacht of iets beter over nagedacht hoe je dat zwijgen kan verklaren, dan was je film waarschijnlijk een stuk populairder geweest.

Ik vind dat verzwijgen van dingen steeds irritanter worden. Nogmaals, als je een superheld bent hang je dat liever niet aan de grote klok, logisch. Maar zoveel kleine dingetjes worden enorm omdat ze simpelweg worden verzwegen zonder dat de aanleiding daarvoor erg duidelijk wordt gemaakt aan het publiek. Misschien is het de Nederlandse directheid die hier speelt, maar als je ergens mee zit dan is het toch het allermakkelijkst om dat even uit te spreken? Spreken is zilver, zwijgen is goud? Echt niet. Zwijgfilms winnen meestal geen gouden mannetjes genaamd Oscar. Arrow gaat ook echt geen Emmy krijgen, tenzij er een prijs komt voor: “Meeste shots van gespierde mannen” natuurlijk.