Column: Een studio mag best beginnen met wat slechte games

Als er een game wordt aangekondigd die je wel interessant lijkt, heb je alle reden om eens te kijken wat de maker van die game eerder zoal heeft afgeleverd. Dat leidt er alleen soms toe dat mensen een game al afschrijven als de maker geen spectaculair CV heeft. Maar het is veel beter om zo’n studio een kans te geven.

In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst, zegt men wel. Daarmee wordt meestal bedoeld dat wat eerder goed ging, nu ineens fout kan gaan. Het omgekeerde is alleen ook waar, maar gek genoeg lijken mensen dat niet te willen geloven.

Recent is bijvoorbeeld de remake van Silent Hill 2 verschenen. Die is vrij goed ontvangen, maar op voorhand hadden veel fans er weinig vertrouwen in. En in veel gevallen was de enige reden daarvoor dat de remake gemaakt werd door Bloober Team.

Een beetje scepsis is begrijpelijk, zeker bij zo’n legendarische game in een franchise die veel mensen een warm hart toedragen. Er was misschien niet direct een reden om te denken dat Bloober Team deze game eer aan kon doen, maar omgekeerd was er ook niet echt veel bewijs dat de studio de game niet begreep. Toch heeft het team jarenlang online moeten horen dat ze Silent Hill 2 gingen verpesten.

Nee, Bloober had inderdaad niet eerder een game gemaakt zoals Silent Hill 2. Maar het is verre van de eerste keer dat een studio met een niet al te spectaculair CV ineens een goede game aflevert wanneer het echt belangrijk is. Voordat het Hogwarts Legacy maakte, had Avalanche Software vooral ervaring met weinig bekende tie-in games bij films en ports van andermans games.

Hetzelfde geldt voor Asobo Studio, dat voor A Plague Tale ook voornamelijk tie-in games maakte. Een studio moet nu eenmaal ergens beginnen en wie zich creatief uit maakt zijn beste werk zelden als eerste. Bovendien heeft een nieuwe studio maar zelden het geld om precies te realiseren wat de creatieve directie voor ogen heeft.

Dat wil niet zeggen dat je nooit op je hoede mag zijn voor een game vanwege de studio. Game Freak heeft in de afgelopen jaren niet veel gemaakt dat vertrouwen geeft in de capaciteiten van de ontwikkelaar. Voor velen heeft Halo Studios (voorheen 343 Industries) zich nog altijd niet bewezen als sleutelbewaarder van Halao. Ook in franchises als Call of Duty staat de ene ontwikkelaar beter bekend dan de andere.

Maar vergeet bij dat soort skepsis niet dat de studio die wel je vertrouwen heeft ook iets kan afleveren dat niet zo heel goed is. Suicide Squad: Kill the Justice League is van de makers van de Batman Arkham-trilogie, maar dat is niet echt te merken aan de game.

Suicide Squad is ook gelijk een mooi geval waarbij je ook moet kijken waarom een een game wel of niet goed is. Want het is zelden zo eenvoudig als dat de ontwikkelaar goed of slecht is. Soms zit er een uitgever achter die trends najaagt of geen visie heeft. Andere keren is het de studio die slecht leiderschap heeft of visieloos is, maar wordt hij juist te weinig beïnvloed door de uitgever.

Dat zijn bovendien allemaal factoren die van project tot project kunnen verschillen, ook bij dezelfde studio. Dat zijn uiteindelijk ook de echte redenen om altijd voorzichtig te zijn met nieuwe games. Een CV van matige titels geeft die reden niet, want elke nieuwe game kan het project zijn waarbij alles wel eindelijk op zijn plaats valt.