Bloodborne dagboek Dag 3 - Een Hunter op zijn toren

Tijdens ons avontuur in Bloodborne kwamen we een dagboek tegen dat de avonturen van monsterjager Kwibus in kaart brengt. Volg ons vijf dagen lang terwijl we te weten komen wat deze onverschrokken jager meemaakte tijdens zijn avonturen in Yarnham met dit Bloodborne dagboek.

Zo. Nu ik even een rustig punt gevonden heb in een kathedraal kan ik eindelijk terugblikken op de afgelopen 24 uur. Nu ik drie dagen in deze griezelige stad doorgebracht heb, ben ik namelijk een stuk wijzer geworden. Tenminste, zo voelt het dan.

Meerdere malen ben ik geholpen door andere Hunters, die vanuit het niets in mijn wereld lijken te verschijnen. Allemaal leuke en aardig, en bovendien helpt het enorm om de hordes aan mythologisch gespuis om te brengen. Het probleem is alleen dat iedere keer dat ik geholpen word, er ook een Hunter lijkt op te duiken die het minder goed met me voor heeft.

Deze Hunters in rode gloed heb ik al meerdere malen aan mijn zwaard en hamer geregen, en pas een uur geleden kwam ik de oorzaak van deze stroom aan vijandigheid tegen: een oude vrouw met een klein belletje, die constant mijn positie weggeeft zodra iemand me te hulp schiet.

Deze Bell Woman, zoals ze in de volksmond wel genoemd wordt, is nu dus mijn eerste prioriteit zodra ik iemand oproep om me een handje te helpen. Als je ooit zelf het beroep van Hunter wilt beoefenen kun je dit beter maar ook doen. Volg simpelweg het geluid van het belletje en voor je het weet heb je deze griezel gevonden.

Ook heb ik in mijn 72 uur durende overlevingstocht gemerkt dat de stad Yharnam op de meest krankzinnige manieren met elkaar verbonden is. Keer op keer ben ik nieuwe gebieden ingelopen, en ik blijf maar terugkeren naar de binnenplaats die aansluit op het ziekenhuis.

In het begin was dit een doolhof, maar nu ik eenmaal weet hoe dit labyrint van bakstenen en verlichte ramen in elkaar zit, loop ik rond alsof ik er al jaren woon. Dat geldt overigens ook voor de vijanden die ik keer op keer tegen blijf komen.

Jammer genoeg is niet alles zo gemakkelijk. Toen ik vanmiddag afdaalde naar het oude gedeelte van de stad (Old Yharnam), werd ik uitgejoeld door een andere Hunter, die hoog bovenop een toren bij een grote machine mijn kant op keek.

Pas toen ik dichterbij kwam en de kogels links en rechts op de straatstenen afketste, realiseerde ik me dat de Hunter achter een levensgroot machinegeweer stond, waarmee hij iedereen in een straal van 20 meter kon bestoken met een schijnbaar oneindige kogelstroom.

Snel op het punt afrennen waar hij zich had verschanst was er niet bij, daar zorgde het kleine leger aan krioelende monstertjes wel voor, die het met hun giftige klauwen op mijn gezondheid voorzien hadden. Denk dus goed na voordat je naar beneden rent en kijk vooral goed om je heen.

De oplettende Hunter kan zonder kleerscheuren namelijk bij de voet van de toren komen, waarna het een gevecht van Hunter tegen Hunter is, met een fijne verrassing achteraf, mocht je die gast van de toren afmeppen.

Morgen is het mijn taak om het bos achter deze verloren stad uit te kammen. De ijzingwekkende schreeuwen die er constant vandaan lijken te komen, beloven echter weinig goeds.

Onze Bloodborne recensie staat inmiddels online. Andere dagboeken gemist? Ook dag 1 en dag 2 zijn nog steeds te lezen.