5 redenen om The Elder Scrolls Legends te spelen

Games waarin spelkaarten centraal staan beginnen steeds groter te worden: Hearthstone, Magic the Gathering en het aankomende Gwent uit de Witcher zijn enkele voorbeelden. Aan dat rijtje mag ook The Elder Scrolls Legends worden toegevoegd, waarin wezens, personages en lore uit de Elder Scrolls-wereld in het middelpunt staat. Wij geven je 5 redenen om The Elder Scrolls Legends te spelen.

De game kende al een open bèta in augustus van vorig jaar, maar sinds afgelopen maand is The Elder Scrolls Legends officieel uit. En een van de redenen om de game te spelen is de basis van de titel, aangezien die relatief simpel is.

The Elder Scrolls Legends leent wel van zijn buren als Hearthstone, Magic the Gathering en Gwent. Het doel is om jouw tegenstander van dertig levenspunten naar nul te brengen. Dit doe je door kaarten te spelen die je tegenstander direct raken, of de kaarten van de oppositie aan te vallen. Meestal telt jouw deck rond de 50 kaarten, maar het is uit te breiden tot 70 kaarten.

Niet elke kaart kan eenvoudigweg op het strijdveld worden ingezet. Elke kaart speel je namelijk met Magicka en elke speler begint met één. Iedere beurt krijg je er één Magicka bij, terwijl twaalf het maximale aantal Magicka-punten is wat je kunt bezitten. Hoe langer een potje duurt, hoe groter de kans is dat je sterkere kaarten op tafel zult zien.

Kaarten worden op dat moment weer onderverdeeld in drie categorieën: support-kaarten, action-kaarten en monsters zelf. Support-kaarten kunnen een lange termijn effect voor jouw deck hebben. Denk hierbij aan een kaart die om elke beurt één schade doet aan je tegenstander zelf en na vijf beurten verandert de kaart in een sterk monster, die je dan weer kunt gebruiken op het slagveld.

Action-kaarten hebben een directe impact op de game. Zo is het mogelijk om drie kaarten uit je dek te zien en er één te pakken, of om zelfs een kopie van een van jouw monsters te maken en deze te gebruiken. Monsters zelf zijn er als jouw verdediging, middenveld en aanval en moeten ervoor zorgen dat jij de strijd wint.

Alles bij elkaar klinkt het als een hele boel, maar al vanaf de eerste minuten in The Elder Scrolls Legends valt dit reuze mee. Gamers die natuurlijk al eens Hearthstone of Gwent hebben gespeeld, zullen altijd een streepje voor hebben, maar ook voor beginnende kaartenspelers is Legends makkelijk op te pakken. De game helpt je constant en geeft je op een gegeven moment een duwtje om het zelf te doen in de wereld van The Elder Scrolls Legends.

De eerste uitbreiding voor The Elder Scrolls Legends, The Fall of the Dark Brotherhood, is ook al verkrijgbaar. Hierin zit natuurlijk een nieuwe collectie aan speelkaarten, maar ook een flinke portie PvE hoofdstukken die meer vertellen over het verhaal. The Elder Scrolls Legends focust zich namelijk niet volledig op het spelen tegen andere spelers (PvP), maar ook tegen de computer (PvE).

In de story modus ben jij ‘The Forgotten Hero’ en het is jouw taak om tegen diverse personen te vechten en allerlei gevaren te overwinnen om zo uiteindelijk bij de White-Gold Tower uit te komen. Een boosaardige elf genaamd Naarifin is namelijk van plan om de beruchte Daedra, uit Oblivion, los te laten en zo de wereld te vernietigen. Op de weg naar de White-Gold Tower moet jij als speler keuzes maken om te zien hoe het verhaal eindigt, waardoor je ook weer unieke kaarten krijgt.

Deze story modus is één van de grootste krachten van The Elder Scrolls Legends, aangezien je hier vele uren in kunt steken. Gamers die geen zin hebben in deze PvE kunnen kiezen om andere modi te spelen. Zo is het mogelijk om casual of ranked te spelen, waarbij je bij casual een deck even rustig kunt testen. Als je iets serieuzer PvP wilt spelen, dan is versus-arena iets voor jou.

In deze modus neem je het op tegen een andere speler, met beiden een samengesteld deck. Jij moet dertig kaarten in je deck stoppen en bij elke kaart krijg je drie opties. Het enige nadeel aan deze modus is dat je in-game currency als goud moet betalen, of echt geld, om deel te nemen aan deze strijd. Het levert echter wel erg mooie beloningen op.

Met de eerste twee redenen besproken, lijkt het alsof The Elder Scrolls Legends gewoon een dertien in een dozijn kaartgame is, maar dat is de titel dus niet. Zo zijn er enkele elementen waar de game breekt met regels van het kaartgenre. Die eerste heeft betrekking op het speelveld. Het veld waar alle actie gebeurt is namelijk niet één groot vlak à la Gwent of Hearthstone, maar bestaat uit twee kleinere helften die allebei hun eigen speelveld zijn.

Het zorgt voor een twist in het genre en vraagt vooral om tactisch denken. Kaarten die worden gespeeld op de linkerhelft van het veld kunnen namelijk direct jouw tegenstander raken of juist de monsters op de linkerhelft. De rechterhelft blijft buiten beschouwing en kan alleen worden bestookt met wapenvuur als jij een monster op rechts gebruikt. Het is zelfs mogelijk dat je kaarten in je deck hebt waardoor monsters van kant kunnen wisselen om zo tumult te creëren.

Bovendien beloont The Elder Scrolls Legends degene die het spelletje begint niet. Waar Gwent, en soms Hearthstone, dat wel eens deden, daar heeft Bethesda goed nagedacht over het voordeel wat soms voortvloeit uit de eerste beurt. Als jij als tweede begint aan een potje, dan krijg je een potion voor drie beurten waarmee jij elke beurt één Magicka extra kunt krijgen. En dan moet je als gamer goed nadenken: begin ik sterk aan de game of wil ik het risico lopen dat mijn tegenstander straks meer Magicka heeft?

Misschien wel een van de tofste redenen om The Elder Scrolls Legends te spelen is het principe dat jouw beurt niet langer veilig is. In Heartstone, en gedeeltelijk Gwent, was het meestal niet mogelijk om te reageren als de tegenstander aan zet was, behalve als je kaarten had waarmee je direct kon reageren. In Legends is dit anders en dit heet het Rune-systeem.

Naast je levensbalk heb je ook vijf Runes staan. Elke keer als jij vijf health hebt verloren, dan verlies je een Rune. Je krijgt dan echter wel een gratis kaart, waarmee je het tij kunt keren. Op enkele Runes staat bovendien het woord ‘Prophecy’, wat betekent dat je de kaart direct kunt inzetten. Als jij bijvoorbeeld wordt aangevallen door een groot monster, dan kun jij een Prophecy-kaart trekken en die gelijk spelen. Deze kaart kan dan jouw beurt en je leven redden.

Genadeloos achter elkaar jouw tegenstander bestoken met aanvallen zit er dan al snel niet meer in, iets wat in Gwent vooral aan het einde van de potjes het geval is. De strijd in The Elder Scrolls Legends blijft daardoor spannend tot op het laatste moment, want je weet nooit welke Runes iemand in bezit heeft. Het kan jouw voordeel in één tel laten verdwijnen of ervoor zorgen dat een hopeloze strijd ineens weer springlevend wordt.

Met de release van Nintendo Switch is het inmiddels wel duidelijk dat gamers ook op weg naar werk of school een spel willen spelen. Bethesda heeft dat inmiddels ook begrepen en houdt The Elder Scrolls Legends niet alleen op de PC, maar brengt de kaartgame ook naar andere platformen. In maart verscheen de titel al op de iPad, terwijl Legends in april op de Android-tablets moet uitkomen.

Bethesda is ook hard aan het werk om een mac-versie uit te brengen, die in mei moet komen. Vervolgens zou The Elder Scrolls Legends op de diverse telefoons moeten verschijnen en dan mag het wel duidelijk zijn wat Bethesda’s plan is: ontzettend veel ondersteuning voor Legends, om een zo groot mogelijke doelgroep aan te spreken. Iets wat ook bij concullega Hearthstone het geval is.

Kaart-games lijken bij voorbaat uitermate geschikt voor de tablets, maar over de telefoons bestaan nog enige twijfels. Zal de game, vanwege de meerdere velden, ook goed speelbaar en vooral leesbaar zijn op je kleinere schermen? Het is afwachten totdat Bethesda The Elder Scrolls Legends uitbrengt op die platformen.

The Elder Scrolls Legends is free-to-play en verkrijgbaar voor PC en tablets. De game komt later dit jaar ook naar de smartphone.