5 redenen om Squid Game op Netflix te kijken

De hype rondom Squid Game gaat maar door. Mocht je de serie wel al talloze keren voorbij hebben horen komen via vrienden, maar zelf nog niet de serie hebben gestart op Netflix, is dat natuurlijk geen probleem. Wel geven we je hier vijf redenen om Squid Game op Netflix toch te gaan kijken.

Mocht het je op onverklaarbare wijze gelukt zijn om de complete hype rondom Squid Game te vermijden, leggen we even haarfijn voor je uit waar de serie om gaat. Squid Game draait om Seong Gi-hun, een gokverslaafde die flinke schulden heeft. Wanneer hij op een dag de kans krijgt om op kinderlijk eenvoudige wijze geld te verdienen besluit de Gi-hun het gokje te wagen en mee te doen.

Wat hij bij zijn besluit niet weet is dat hij naar een hels eiland wordt afgevoerd om daar kinderspelletjes te spelen tegen honderden andere deelnemers. Wie het spel verliest wordt geëlimineerd (letterlijk en figuurlijk) en dat allemaal voor een prijzenpot van 45,6 miljard Won (een ruime 33,2 miljard euro). De vraag is dan ook al snel of Gi-hun bereid is om over lijken te gaan voor het geld waarmee hij zijn leven weer op de baan kan helpen.

Sterven in Squid Game is net zo normaal als het naar binnen werken van een ontbijtje. Voor de game is het simpelweg nodig dat spelers sterven, want anders gaat de prijzenpot niet omhoog. Dit gebeurt alleen niet op gruwelijke wijze tegen de zin in van de spelers, zoals je dat bijvoorbeeld in de Saw-films ziet.

In Squid Game kiezen de deelnemers er zelf voor om mee te doen (al worden wel specifiek deelnemers gekozen op de uitzichtloze toekomst die ze voor zich hebben). Toch weet de serie wel op slimme manier de doorsnee plotlijn te vermijden van arme stakkers die geforceerd worden om een spel te spelen. De keuze ligt namelijk vanaf het begin bij de spelers zelf.

Met slechts negen afleveringen volgen de dodelijke spellen uit Squid Game zich in een rap tempo op. Al snel zorgt het ervoor dat Gi-hun en de aanvullende cast die veelal interessanter is dan de hoofdpersoon zelf, niet meer veilig zijn. Sterker nog, vrijwel niemand is veilig voor de moorden die zich in rap tempo opvolgen.

Net wanneer je denkt dat je je favoriete personage hebt gevonden, vliegt er zo een kogel door zijn/haar hoofd. Het is dan ook dit moordende tempo dat de serie zo verslavend maakt. Je kijkt de serie zo in een dag of drie weg, want ja, de negen afleveringen zijn soms ook niet heel lang.

Naast de moordspelletjes die voor flinke spanning zorgen, is er nog een andere laag die de serie zo verslavend maakt. Het hele mysterie rondom de zogeheten Squid Game. Hoe kan er een eiland zijn dat de Hunger Games uitvoert met kinderspelletjes? Wie is de eigenaar van het spel?

Er zijn tal van vragen als deze en die worden gedurende het seizoen deels beantwoord. Het mysterie ontrafelen is dan ook één van de leukste aspecten van de serie. Daarnaast doet dit mysterie ook de wat meer diepere vraagstukken bij je opwerpen, iets waar de maker duidelijk de focus naar wil halen. De wat langzamere delen van de serie zijn dan ook bewust en daarom niet per se slechter dan alle actie.

Als laatste moeten we wel afsluiten met de La Casa de Papel-factor. De Zuid-Koreaanse serie lijkt qua stijl al een beetje, maar dat is niet precies wat we bedoelen. Het heeft namelijk te maken met het feit dat Squid Game en La Casa de Papel beide geen Engelstalige series zijn.

Doordat de serie in een vreemde taal is die je niet zomaar verstaat, kun je niet je telefoon in de hand nemen en even Instagram of TikTok checken tijdens het kijken. Je moet de serie simpelweg volledig volgen en zit dus nog net een stapje extra aan het beeld gekluisterd. Dat is gezien de kwaliteit van de serie dan ook totaal geen straf.