Dit is waarom de oorlogsfilm 1917 zo'n bioscoophit is

De makers van Skyfall en Spectre brengen actie naar een nieuw niveau. De loopgraven uit 1917 avontuur zijn enorm gevaarlijk voor de soldaten van de Eerste Wereldoorlog. In deze oorlogsfilm word je op een creatieve wijze wegwijs gemaakt door de loopgraven. 1917 is een ambitieuze film, maar wat maakt deze bioscoopervaring nu zo gaaf?

Laten we beginnen dat het thema Eerste Wereldoorlog altijd weet te intrigreren. Wanneer je aan films over WOI denkt, dan denk je aan grote veldslagen, veel bloedvergieten en de nodige explosies. Dat is hier in zekere zin ook zo, al gaat het toch wat anders dan de gemiddelde oorlogsfilm. Met 1917 duiken we de loopgraven in en even voelt het alsof je zelf als militair tussen al die vechtende mannen loopt. Interessant is het om te zien hoe dit keer voor de Eerste Wereldoorlog is gekozen, normaal wordt de focus vooral gelegd op de Tweede Wereldoorlog. Het thema levert altijd de nodige tranen. Ook in 1917 zul je een traan laten, omdat er onnodige slachtoffers zullen vallen, iets wat niet te voorkomen valt in zo'n strijd.

Het is fascinerend om te zien hoe het thema van deze zinloze loopgravenoorlog wordt aangepakt. Voor iedereen die een beetje van geschiedenis houdt, is 1917 een aanrader. Ondertussen is er ook de nodige actie voor de actieliefhebbers. Daarnaast is alles ook nog eens realistisch in beeld gebracht.

De film is gemaakt door de makers van James Bond films Skyfall en Spectre, en dat is te merken. Wie zich Skyfall nog herinnert, weet dat er ergens een moment zat waarbij de schurk in een vrij lang shot richting de camera loopt. De makers doen dit met 1917 nog eens fijntjes over, maar dan in het extreme. Vrijwel heel de film is namelijk in één shot gefilmd. Het is alsof je zelf als het ware als een soldaat achter de soldaten aanrent om zo heel de loopgravenoorlog mee te krijgen. Hierdoor word je helemaal in de film getrokken.

Er zijn maar een paar momenten waarbij de illusie van het constante volgen wordt doorbroken. Neem bijvoorbeeld een explosie waardoor de camera en soldaten alle kanten opschieten, of een moment dat het beeld even zwart wordt. Maar uiteindelijk is 1917 een unieke ervaring met een gewaagd concept. Waar het heel snel saai had kunnen worden dat er geen montageknipjes zijn, weet de film je constant op het puntje van je stoel te doen belanden. Het voelt alsof je naar een live verslag van een oorlog kijkt.

Juist omdat alles vanuit lange shots is opgenomen, is het indrukwekkend dat er zoveel dingen in beeld te zien zijn. De spelers zijn goed op elkaar ingespeeld en vooral de twee hoofdrolspelers (vertolkt door Dean-Charles Chapman en George MacKay) zijn zodanig goed op elkaar ingespeeld, dat je ze tijdens dit avontuur echt gelooft. Het zijn broeders, soldaten die elkaar erg mogen en samen strijden voor een hoger doel. Met interesse volg je hoe zij door de loopgraven en velden sprinten in de hoop ooit een front te bereiken en hen te waarschuwen niet de aanval in te zetten. De Duitsers hebben namelijk een hinderlaag klaarliggen.

Er zitten door vallen van de Duitsers, de nodige tranentrekkende momenten in deze film. We zullen niet spoilen wanneer dit precies is, maar uiteindelijk ga je toch wat om de personages geven. Zeker omdat de acteurs allemaal over het algemeen erg sterk acteerwerk neerzetten.

Vooral de hoofdacteurs mogen complimenten ontvangen. Ze zijn ontzettend veel in beeld en daardoor moeten ze veel tekst, situaties en handelingen onthouden. Dat moeten ze goed hebben geoefend. In tegenstelling tot de normale speelfilm zijn ze niet in staat om fouten te maken. Elke fout moeten ze ter plekke verbeteren, anders moet heel de film opnieuw worden opgenomen. Het nadeel natuurlijk van alles in één shot opnemen. Uiteindelijk redden de acteurs zichzelf er erg goed mee. Je gelooft ze.

Buiten de hoofdrollen wordt er ook goed werk geleverd door andere acteurs. Hier zitten ook wat bekende gezichten bij. Colin Firth en Benedict Cumberbatch. Deze laatste acteur speelt een kolonel van het front die de twee dappere hoofdrollen moeten bereiken. De stugge bevelhebber wordt goed neergezet door de acteur die in al heel veel verschillende rollen dook. Ook laat 1917 de veelzijdigheid van Cumberbatch zien, ook al heeft hij hier maar een bijrol. Er is maar één moment dat je het gevoel hebt dat een acteur zijn tekst niet weet, dat is wanneer hij een briefje krijgt en even het gevoel bij je te binnen komt dat dit tegelijkertijd een spiekbriefje met zijn script is.

In dat script wordt uiteindelijk verder een goede mix geboden tussen geweld en drama. Regisseur Mendes duikt wel in de nodige oorlogsclichés doordat we een hongerige moeder met een baby leren kennen en zien hoe mensen elkaar vanaf een afstand proberen te beschieten, maar in principe stoort dit niet. Dit komt voornamelijk doordat hij er zo creatief mee omgaat (weer dat beeld), maar ook omdat hij het niet puur op de actie blijft gooien. Alhoewel op sommige momenten explosies en granaten om de oren vliegen, wordt er ook nog de nodige ruimte vrijgemaakt om de personages te leren kennen en een een oordeel te krijgen over de zinloze oorlog in de loopgraven.

Uiteindelijk is 1917 een film geworden die sterk overtuigt en bedoeld is voor iedereen die van geschiedenis, actie houdt en/of drama houdt. Dit gewaagde werk had heel slecht uit kunnen pakken, maar er zijn ontzettend veel keuzes door de regisseur gemaakt die juist voor deze film verrassend goed zijn uitgepakt. De film won terecht twee Golden Globes: Best Picture en Best Director.