5 redenen om Dune: Part 2 te kijken

2024 is een goed jaar voor filmliefhebbers. Vooral fans van sci-fi kunnen hun geluk niet op, want het nieuwe sci-fi epos van Denis Villeneuve is uit. Dune: Part 2 is de naam van de film en dit zijn vijf goede redenen om die te bekijken.

De titel doet het al vermoeden, maar Dune: Part 2 is een direct vervolg op de film die oorspronkelijk in 2021 verscheen. Villeneuve maakte de eerste film destijds met een kleine leugen richting het publiek: namelijk dat het slechts één film zou zijn.

Toen Dune eindigde werd alleen duidelijk dat er nog een tweede film in het verschiet lang. Dune: Part 2 vervolgt het verhaal van Paul Atreides (Timothée Chalamet) dan ook gelijk. Waar de eerste film eindigde, gaat het tweede deel direct door op waar het eerste deel stopte.

Na drie jaar krijgen fans van het origineel dan ook precies wat ze wilden toen ze destijds de bios verlieten. En dat stelt niet teleur. Dat brengt ons direct bij de volgende reden om Dune: Part 2 te kijken…

Het tweede deel schotelt namelijk flink wat meer actie voor. De tweede helft van het boek van Frank Herbert is meer actievol dan het eerste, wat in 2021 zelfs voor wat kritiek zorgde. Dune (2021) zou te veel politieke intriges hebben en te weinig spektakel.

De nieuwe film schotelt spektakel in vrijwel ieder kwartier voor en dat op tal van verschillende manieren. Van een klopjacht tot het bereiden van een gigantische worm; Dune: Part 2 heeft het allemaal.

Wat de film alleen ook heeft, zijn tal van nieuwe castleden. Stuk voor stuk zijn het gigantische sterren uit Hollywood, waaronder Austin Butler (die iedere scène steelt waarin hij zit), Florence Pugh en Christopher Walken. Daarbij was de cast van het origineel al uitstekend, waardoor je gekluisterd naar het witte doek zit te kijken.

Dune: Part 2 vervolgt natuurlijk het verhaal van Paul Atreides, maar dient ook als de daadwerkelijke afsluiting van het eerste boek van Herbert. Het betekent gelijk dat je niet bang hoeft te zijn dat de film opnieuw een cliffhanger voorschotelt, want de film volgt het boek uit de jaren ‘60 vrij netjes.

Wat ook een zeer goede reden is om Dune: Part 2 te kijken, is dat de film bloedmooi oogt. Villeneuve heeft zichzelf al vaker bewezen als regisseur die erom bekend staat shots af te leveren die het oog op prettige wijze strelen. Daarvoor werkt hij samen met Greig Fraser, die ook de cinematografie van het eerste deel deed.

Voor deel 2 heeft het duo de lat nog hoger gelegd. Shots volgen elkaar in hoog tempo op en stuk voor stuk zou je deze als schilderij kunnen afdrukken en aan de muur kunnen hangen. Daarbij voelt de wereld van Dune gigantisch en divers aan.

Tot slot is Dune: Part 2 een lange zit en dat is voor velen toch een reden om naar de bioscoop te gaan. Niet iedereen kan genieten van een film van bijna drie uur, maar voor de nieuwe Dune-film kun je een uitzondering maken. De tijd vliegt voorbij in de zaal.

Daarnaast zorgt die lange speelduur er juist voor dat de complexe materie goed tot zijn recht komt. Het boek van Herbert is immers taaie stof en lang werd gedacht dat er nooit een eervolle verfilming zou komen. Denis Villeneuve bewijst het tegendeel met twee mokerlange films.