Xenoblade Chronicles Review

Het is een eeuwenoude discussie: maken graphics de game? Waar alle graphics-hoertjes zich nog verzamelen met het argument dat een lelijk spel je simpelweg uit de ervaring haalt, schreeuwen de retro-rakkers dat de beeldkwaliteit met de gameplay niets te maken heeft. Xenoblade Chronicles maakt de discussie nog wat pittiger: wat als een game beeldschoon is voor een bepaald platform, maar zich tegenover games van andere consoles niet staande kan houden?

Laten we maar met de deur in huis vallen: Xenoblade is prachtig. Xenoblade legt het af tegenover games van andere platformen. Xenoblade is een van de beste JRPG’s van de afgelopen jaren. Jazeker, Xenoblade Chronicles is dat allemaal. De game kent zijn gelijke niet op de Wii en slaagt dan ook aardig in zijn streven om de mooiste Wii-game ooit te zijn. Maar tegelijkertijd is dat helemaal niet zo bijzonder, wanneer we ook PlayStation 3, Xbox 360 en vooral PC-games in de vergelijking opnemen. Zoals altijd trekt de Wii dan wit weg en blijft er van die grafische pracht plotseling weinig over. En toch is Xenoblade beeldschoon, zelfs in vergelijking met al die sterkere games. Dat komt omdat het meer is dan enkel graphics. Zoveel meer.

Operation Rainfall
Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen. Een korte introductie omtrent die veel omstreden game Xenoblade Chronicles is waarschijnlijk op zijn plaats. Het spel is namelijk onderdeel van het fanprotest Operation Rainfall, waarmee Amerikaanse gamers naast Xenoblade ook The Last Story en Pandora’s Tower naar het Westen willen halen. Deze toffe Wii-titels liggen in Japan al een tijdje in de winkels, maar door het felle protest kunnen wij Europeanen nu ook van die spellen genieten. Aan de hand van de verkoopcijfers hier, wordt vervolgens gekeken of een release in de Verenigde Staten rendabel is. Wil je onze Amerikaanse mede-gamers helpen, rest er dus maar één devies: kopen, kopen, kopen!

Maar waarom zet men zich zo actief in voor deze game? Dat is omdat Xenoblade een van de beste en meest verfrissende JRPG’s van de afgelopen jaren is. In het spel speel je met Shulk – of één van zijn mede-avonturiers –, die zich in de vrolijk nederzetting Colony 9 bezighoudt met het onderzoeken van een mysterieus zwaard. Dan wordt plotseling Colony 9 aangevallen door de mechanische Mechon en met behulp van het groteske wapen, genaamd Monado, weet Shulk de aanval af te weren. Daarop trekt hij er met een af en toe wisselend gezelschap op uit om voor eens en voor altijd af te rekenen met de robotachtige monsters die het zijn volk lastig maken.

Een levende wereld
Dat klinkt misschien niet als het meest originele verhaal en eerlijk is eerlijk; dat is het ook niet. Maar dat is niet erg, want het verhaal is onderhoudend genoeg om je motivatie op peil te houden en bovendien wordt de show gestolen door de prachtige wereld van Xenoblade Chronicles. Het decor voor dit avontuur wordt gevormd door de lichamen van twee enorme titanen, waarop het mensenras Homs en talloze andere wezens zich na verloop van tijd hebben gevestigd. Het is een wereld met enorm veel detail, waar elk nieuw gebied significant verschilt van het vorige, waar het gras soepeltjes mee wuift op het ritme van de wind en waar je bovendien overal kunt komen.

Dat is misschien nog wel het leukste aan deze game: totale vrijheid. Natuurlijk, je hebt de hoofdmissie die je kunt volgen, maar dat is aan jou. Je kunt ook gewoon de wijde wereld intrekken en op een ontdekkingsreis gaan, ondertussen enkele kleinere queestes volbrengend. Het spel daagt je daartoe ook uit door ervaringspunten te bieden voor het ontdekken van bezienswaardigheden. Simpelweg door rond te trekken, kun je dus al levelen. Om die vrijheid op geen enkel aspect in te perken, heeft ontwikkelaar Monolith Soft een aantal handige maatregelen getroffen. Zo zijn de zijmissies meteen afgerond als je aan de eisen voldaan hebt en hoef je dus niet terug om hier verslag van te doen, kun je te allen tijde de dag-en-nacht cyclus beïnvloeden en kun je automatisch teleporteren naar eerder bezochte locaties.

Time Saving Support Features
Deze ‘Time Saving Support Features’ zorgen ervoor dat niets je in de weg staat en dat merk je in de beleving. Het avonturieren gaat enorm soepel en nooit voel je je onnodig opgehouden. Is je inventaris vol? Dan teleporteer je snel even naar een dorpje om wat goederen te verkopen, waarna je simpelweg weer terugvliegt naar je vorige locatie. Daardoor heb je alle tijd om van die heerlijke wereld te genieten en dat is waarschijnlijk het belangrijkste punt van het spel. Elk nieuw gebied opnieuw zul je versteld staan van het prachtige leveldesign en de alomvattende sfeer. Een magisch moment is bijvoorbeeld wanneer je voor het eerst Colony 9 verlaat en je aankomt op een prachtig heuvellandschap met bergen in de horizon en zacht golvend gras overal om je heen. En hoe mooi is ook de schrik wanneer je je, als mannetje van level 10, realiseert dat je oog in oog staat met een dinosaurus van level 75!

Die heerlijke sfeer wordt, zoals je van een JRPG mag verwachten, versterkt door uitmuntende muziek die zich elk gebied vernieuwt en altijd precies de juiste sfeer weet te vangen. Af en toe doet het zelfs denken aan de aangename tonen uit een Zelda-game. Een groter compliment kan bijna niet. Helaas kan hetzelfde niet worden gezegd over de Engelse voice-acting, die gepaard gaat met belabberde lipsynchronisatie. Er valt simpelweg niet erg veel emotie of levendigheid in de stemmen te bespeuren, wat natuurlijk jammer is. Bovendien is er met de mondbewegingen niets gedaan en lijken de personages vaak als een vis op het droge naar lucht te happen. Dit kan gedeeltelijk worden verholpen door de gesproken taal op Japans te zetten, wat de beleving tevens ten goede komt. De lipsynchronisatie komt dan meteen beter uit, hoewel er van geloofwaardige mondbewegingen nimmer echt gesproken kan worden.

Een verrassend diep vechtsysteem
Beter geslaagd is het lichtelijk innovatieve vechtsysteem, dat het beste van Westerse en Japanse RPG’s wil combineren. Het kan een beetje omschreven worden als een mix van World of Warcraft en Final Fantasy waarbij het personage weliswaar automatisch aanvalt, maar jij de positionering en speciale aanvallen voor je rekening neemt. Die speciale aanvallen, in de game bekend als ‘Talent Arts’ doen veelal extra schade als aan een bepaalde eis wordt voldaan. Soms is dat het aanvallen van de zijkant, dan weer de achterkant en daardoor krijgen gevechten al snel een tactische laag. Daarbij komt dat ook ‘Aggro’ een rol speelt, oftewel de hoeveelheid aandacht die je op jezelf vestigt. Gebruik je veel Talent Arts, dan zullen de vijanden zich op jou richten en wordt het moeilijker ze van achter te benaderen. Natuurlijk heb je ook Talent Arts om je Aggro te verlagen en zo wordt het al gauw een verrassend tactisch spelletje.

Maar het gaat nog verder. Je krijgt namelijk al gauw de mogelijkheid om af en toe in de toekomst te kijken, wat gelegenheid biedt om die te veranderen. Op die manier kun je dus voorkomen dat een teamlid door een dodelijke aanval wordt getroffen. Ten slotte is er nog de ‘Party Gauge’, een balkje dat langzaamaan volloopt. Daarmee kun je onder andere teamleden weer tot leven wekken, maar – mits het balkje vol is – ook een speciale teamaanval doen die zeer effectief kan zijn. Het in principe zo simpele vechtsysteem wordt op die manier ontzettend diep en het zorgt voor uitermate spannende gevechten. Wel is het zo dat het scherm af en toe wat chaotisch wordt. Met links je teamgenoten, onder Talent Arts, boven vaak het level van de tegenstander, rechts nog een mini-map en de nodige gevechtseffecten wil het scherm nog wel eens wat gevuld zijn. Maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken!

Hup Operation Rainfall, hup!
Wij van XGN willen hierbij iedereen die ook maar iets te maken heeft gehad met Operation Rainfall, hartelijk bedanken. Zonder hen hadden wij nooit van dit onvoorziene pareltje mogen genieten, met zijn prachtige wereld, ondersteund door de fenomenale muziek en het verrassend diepe vechtsysteem. Dat we daarvoor een klein beetje chaos en matige voice-acting en lipsychronisatie moeten doorstaan, nemen we graag voor lief. We kunnen niet wachten op wat Operation Rainfall verder voor ons in petto heeft!