WRC: FIA World Rally Championship 3 Review

WRC: FIA World Rally Championship 3 had op geen betere datum denkbaar uit kunnen komen. In tijden waarin de shooters en de vechtspellen elkaar kapot concurreren, heeft de racetitel van Milestone dit najaar in zekere zin een monopolie, het is immers de enige game waarin de rallysport centraal staat. Eerder dit jaar probeerde Codemasters nog een breder publiek aan te spreken in de DiRT-franchise met een ‘destructief’ uitstapje naar Showdown, maar deed daarin afstand van de autosport. Voor rally-liefhebbers moet WRC 3 – zo noemen we de titel eventjes – dan ook als een geschenk uit de hemel komen.

Tenminste, dat zou je op voorhand zeggen. Want een duik in de geschiedenis laat zien dat WRC weliswaar rally in de puurste vorm is, maar dat het kwalitatief behoorlijk het onderspit moet delven tegen de eerste drie DiRT-games van Codemasters. De vorige twee WRC-delen kampten met én een veel te steile leercurve, én een zwak besturingssysteem. Met deel drie moet Milestone het tij echt gaan keren, anders is de serie nu toch definitief ten dode opgeschreven.

Bewonderenswaardig aan WRC 3 is dat het de geest en de techniek van de autosport goed heeft overgeheveld. Alle licenties, parkoersen, sponsors en coureurs van het officiële WRC zitten erin en dat maakt het voor de fans tot een authentieke ervaring. Het onderstreept daarnaast keurig het echte rally-gevoel, met een navigator naast je die aanwijzingen geeft en de parkoersen die je een beklemmend gevoel geven. De selectie aan locaties, die de agenda van alle kampioenschappen in de sport goed reflecteert, is voldoende, alsook de hoeveelheid aan coureurs, waar zelfs een paar ‘bekende’ Nederlanders tussen zitten. Wat content betreft zit het dus wel snor, maar dat was met het vorige deel ook al het geval, dus daarmee niets nieuws onder de zon.

Wederom steile leercurve
Het probleem van WRC 3 is echter precies hetzelfde als dat van het vorige deel: de steile leercurve. Het gaat er schaapachtig vanuit dat je bekend bent met de regels, de cultuur en de evenementen van het rallykampioenschap. Op die manier lijkt het eerder alsof WRC 3 enkel de aandacht geeft aan diegenen die echt iets met de sport hebben, dan met mensen die meer over rally willen weten of het gewoon leuk vinden om het op een virtuele manier te ervaren, zoals veel gamers deden in de allereerste DiRT. Daarbij wordt er geen enkele uitleg gegeven over het type auto dat je rijdt, waardoor je om de haverklap in de greppel belandt.

Het komt erop neer dat, als je nieuw bent in de serie, je raar zult opkijken als jouw handelingen niet overeenkomen met de vaardigheden van je auto. Dat maakt van WRC 3 een héél moeilijke game. Eentje waarbij je in de eerste races gegarandeerd niet bij de eerste tien eindigt, maar je meerdere malen zelfs als rodelantaarndrager zult moeten fungeren. Dat komt omdat in de meeste gevallen het rallyracen zeer matig is uitgewerkt. Je kunt weliswaar veel opties veranderen, maar deze hebben zo’n minuscuul effect dat je nauwelijks het verschil zult merken.

Oogt als rally, is het niet
Dat maakt WRC 3 tot een rare game. Het is moeilijk om de gouden plak te scoren, maar het is wél makkelijk om op het allerlaatste moment nog die moeilijke bocht te maken. Te hard rijden en te traag afremmen wordt niet bestraft. Om die reden wordt het gevoel dat je ergens in uitblinkt totaal verpest, omdat je op het állerlaatste moment nog curieus die bocht kunt halen. Met als gevolg: het willen winnen voert de boventoon, de manier waarop maakt geen donder uit. WRC 3 oogt als een realistische rallygame, maar is dat door alle genoemde mankementen allesbehalve.

Wel zit het spel boordevol gevarieerde parkoersen, van sneeuwachtige landschappen tot modderachtige circuits. Maar in feite maakt de conditie van de weg geen moer uit: de controle over de auto blijft exact hetzelfde. De presentatie voelt ook meer aan alsof je een nieuwe Burnout opstart, met overdreven verticale blokken en een vrouwelijke commentator die je liever kwijt dan rijk bent. Het zou ook logischer zijn om de auto’s en de tracks in moeilijkheidsgraad te sorteren, maar dat is niet zo: alles staat onzinnig en kriskras door elkaar.

Doet weinig origineels
Buiten de weinig spectaculaire carrièremodus, bevat WRC nog een aantal andere modi om heil in te zoeken. Er zijn korte tijdritten, 'drift-opdrachten' en er is nog een multiplayermodus voor maximaal zestien personen. Die werkt goed, op voorwaarde dat je genoeg mensen vindt, want die zijn er haast niet. Vind je ze, dan zijn het eigenlijk alleen de ranglijsten die je terug laten komen, want meer heeft deze modus door gebrek aan afwerking niet te bieden.

Wat de diversiteit in omgevingen betreft, gooit de titel dan weer hoge ogen. Je reist heel de wereld over en komt in prachtige landen als Brazilië, Zuid-Afrika, Nieuw Zeeland en Ierland. Dat het geen donder uitmaakt of je nu op zand, modder, asfalt of sneeuw rijdt is nogmaals jammer, maar voor het oog zijn de landschappen in ieder geval een lust om te zien. Visueel is het dan wel niet je van het door kartelige omgevingen, slecht uitziende wagens met daarbij een matige cockpit view, maar alle lof voor de diversiteit die de ontwikkelaar in de game heeft gestopt.

Delft het onderspit tegen DiRT
Wat rest is de vraag of WRC: FIA World Rally Championship genoeg bestaansrecht heeft na drie succesvolle DiRT-games. Daar kan men kort over zijn: 'nee'. Milestone heeft weinig kaas gegeten van de feedback die het kreeg op de eerste twee delen, en daarom is WRC 3 haast een kopie van de andere delen. Minpunten zijn er genoeg, het spel heeft geen (originele) ideeën en eigenlijk doet het alles haast minder dan zijn grote concurrent. Een titel voor in de budgetbak.