Watch Dogs Legion Review - Speel als iedereen

We hebben eindelijk kunnen genieten van Watch Dogs Legion. De game zou namelijk al eerder uitkomen, maar werd uitgesteld. Nu is het tijd om volop te hacken in het ietwat dystopische Londen van de toekomst. Is Watch Dogs Legion de moeite waard om te spelen? Of kun je deze beter aan de zijlijn laten staan? Je leest het hier in onze Watch Dogs Legion review.

Net als een goed aperitiefje om je klaar te maken voor het hoofdgerecht begint Watch Dogs Legion met een proloog, waarmee gelijk de toon wordt gezet. We worden in de schoenen geplaatst van een agent van het hackerscollectief DedSec. Hier stuit je op een terroristisch plot, wat bekokstoofd is door de mysterieuze Zero-Day. Natuurlijk wordt het plot op het bord van DedSec geworpen.

Helaas krijgt het aperitiefje hierdoor een bittere smaak, aangezien jouw missie niet loopt zoals gepland. Uiteindelijk belandt DedSec op de zwarte lijst van de onderdrukkende regering en kan er helemaal niet gerekend worden op de support van de bevolking. De proloog zet het doel van de rest van de campagne neer: Bewijs de onschuld van DedSec en red Londen ondertussen van een extreem autoritair regime.

We spoelen iets vooruit naar een maand later. Hier begint ons hoofdgerecht. DedSec is gevallen en het is aan jou om de groep weer op te bouwen om Londen te redden. Hoe je dit doet? Dat is aan jou. Net als bij een goedkoop all you can eat-restaurant kun je jouw hackerscollectief samenstellen met alles wat je tegenkomt. Hier ligt dan ook de kracht van Watch Dogs Legion. Je kiest zelf wie jij rekruteert en gebruikt als hoofdpersonages. En ja, je kunt letterlijk iedereen kiezen. Daarmee maak je een verhaal dat persoonlijk aanvoelt en ook zo speelt.

Het is aan jou om door het futuristische Londen heen te struinen, opzoek naar de perfecte kandidaat voor DedSec. Iedereen is uniek en heeft een andere specialisatie. Zo kies je altijd de juiste bloemist, bakker, dokter of zelfs oma voor de missie. De een kan beter overweg met het hacken van drones en de ander is een spierbundel die vooral handig is met dodelijke wapens. Om iemand te kunnen rekruteren word je vaak op pad gestuurd om diegene te helpen met een probleem.

Deze korte missies lijken soms wat op elkaar, maar zorgen er wel voor dat het imago van DedSec een boost krijgt. Alleen kampt dit rekruteer-systeem wel met problemen. Zo horen we maar al te vaak verschrikkelijke accenten van personages. Alleen de grote boosdoener hier is dat ieder karakter eigenlijk voelt als een ander jasje voor de hoofdrolspeler met net iets andere skills. Ons personage werd ontvoerd en de game schakelde ons naar iemand anders. Vervolgens werden we wél aangesproken alsof we nog die eerste persoon waren. De belofte van duizenden speelbare personages verdwijnt hierbij iets.

Het is leuk om al die personen te rekruteren, maar net als verse ingrediënten moet je deze niet te lang stil laten liggen. Hier komen de missies in Watch Dogs Legion ter sprake. Tijdens het naam zuiveren van DedSec kom je een aantal story-arcs tegen die uiteindelijk allemaal met elkaar te maken hebben. Zo moet je het onderdrukkende regime, genaamd Albion tegenhouden en bemoei je je met zwarte markt-orgaanhandel. Dit zijn twee van de vijf hoofdcampagnes in Watch Dogs Legion. Ieder van deze schotelt je interessante missies voor met een goed verhaal.

Alleen het jammere aan eigenlijk alle missies in Watch Dogs Legion is dat het lijkt alsof deze in dezelfde frituur zijn gegooid. Alhoewel er een redelijke variatie zit in wat je moet doen, houdt deze variatie snel op en lijkt het alsof we figuranten zijn in Groundhog Day. De ene keer infiltreer je een politiebureau met een drone en de andere keer infiltreer je een ziekenhuis om medische gegevens te stelen. Zo voelt het alsof we tien keer door de McDrive rijden en steeds een portie friet bestellen met net een ander sausje erbij.

Tijdens onze tijd in Londen komen we op veel bekende plekken. Zo kun je The Tower of London, Buckingham Palace, Tower Bridge en nog veel meer bezienswaardigheden van binnen en buiten zien. In Watch Dogs Legion hoef je gelukkig niet de metro te nemen, aangezien je makkelijk kunt fast travellen. Of je pakt een zelfrijdende auto of steelt een Vespa-scooter van een nietsvermoedende voorbijganger.

Al die bekende plekken zal je zeker tegenkomen tijdens de 15 tot 20 uur durende campagne. Om binnen te komen en te doen wat je moet doen heb je alleen wel een goed staaltje hack-skills nodig. Gelukkig heb je deze snel onder de knie. Helaas zit er vrij weinig variatie in de hack-mogelijkheden. Het voelt soms net als het aangepaste coronamenu van de plaatselijke pizzeria: ‘Er kan zoveel meer gedaan worden, alleen wordt er geen gebruik van gemaakt’. Waar het hacken gelimiteerd voelt is de algemene gameplay meer dan soepel. Rijden door de drukke straten, vuistgevechten en schieten; alles voelt allemaal heel natuurlijk.

Watch Dogs Legion doet veel goed. Zo zijn de verhalende missies zeer interessant, zijn de mogelijkheden tot personalisatie heel groot en ziet en voelt de hele wereld als een Michelin-sterren-gerecht. Helaas zitten er ook wat frituurfanaten tussen de wereldgerechten. Accenten zijn om van te gruwelen, het hacken had uitgebreider gemogen en het rekruteren voor DedSec heeft nog flinke stappen te gaan. Al met al is Watch Dogs Legion een amusante fundering, waar Ubisoft op verder kan bouwen.