Warhammer 40,000: Space Marine Review

Het leven gaat helaas niet altijd over rozen. Gelukkig hebben we daar iets op bedacht. Zodra alles in het honderd loopt en een hele beschaving het opgeeft, is er nog één hoop: Space Marines. In Warhammer 40,000: Space Marine stap je in de schoenen van zo’n genetisch aangepaste ‘super mens’ en is het aan jou om alles weer in orde te maken. Hoe? Hakken, slaan, schieten, boren, zagen. Geweld is dé oplossing. Dat belooft wat.

Voor we daarmee beginnen is het misschien handig te weten wat Warhammer 40,000: Space Marine nu precies is. Want ontwikkelaar Relic Entertainment heeft iets compleet anders gedaan dit keer. De vorige games uit de Warhammer franchise waren strategiegames, maar Space Marine is een third-person shooter met een goede dosis hack-and-slash. Iets compleet anders dus. Heeft Relic Entertainment er goed aan gedaan deze verandering te maken of waren we toch beter of geweest met een andere strategiegame?

Flinterdun verhaal
Degene die in Warhammer 40,000: Space Marine de eer van jouw prestaties gaat opstrijken is kapitein Titus. Hij is een gigantische Space Marine en gaat samen met zijn twee maten de mensen helpen die lastig gevallen worden door orks. Waarom ze worden aangevallen wordt zo snel niet duidelijk, maar wellicht heeft het er iets mee te maken dat orks gewoon op geweld en vernieling kicken. Het lijkt in eerste instantie dan ook een uit de hand gelopen verslaving te zijn, maar niets blijkt minder waar.

Daar zullen we het maar bij laten qua verhaal. Het verhaal stelt niet veel voor en weet nooit echt te boeien. Dat kan komen doordat je eigenlijk constant hetzelfde doet. Je gaat van punt A naar punt B en onderweg kom je een behoorlijke lading orks tegen die jou maar al te graag lastig vallen. Ben je door de berg orks heen mag je je weer opmaken voor de volgende golf aan groene mannetjes. Warhammer 40,000: Space Marine is helaas bijzonder lineair.

Slechte A.I.
Op die zelfde negatieve noot zullen we maar even de kunstmatige intelligentie bespreken. De A.I. is namelijk redelijk rampzalig. Zoals we eerder schreven lopen er drie Space Marines door het level: jij en nog twee van die gasten. Deze twee sidekicks hadden net zo goed uit de game geschrapt kunnen worden want op enige hulp van hen hoef je niet te rekenen. Zelfs wanneer er honderden orks tegelijk op jullie afkomen ben jij de enige die daarna onder het orkbloed zit. De rest heeft nog geen spetter bloed gezien.

Dat wil echter niet zeggen dat ze de hele tijd maar uit hun neus staan te eten. Ze weten waar de trigger op hun geweer zit en die drukken ze maar al te graag in. Ze zullen zomaar ergens heen schieten. Of dat nou naar een ork of gewoon tegen een muur is. Zelfs jij bent niet veilig, want denk maar niet dat ze ophouden als jij voor ze staat. Tot zover het kameraadschap.

Gelukkig zijn ook je vijanden niet al te slim, al hebben zij het excuus dat ze een ork zijn en dus van nature niet al te snugger zijn. Later zul je echter ook tegen Chaos Marines moeten vechten en zij doen het niet heel veel beter. Dat is toch wel jammer want hoewel hersenloos hakken en schieten best leuk kan zijn, is het ongeveer negen uur achter elkaar toch wel iets te veel. Een beetje meer tegenstand was wel fijn geweest.

Brute wapens
Maar genoeg negativiteit over deze stiekem toch wel coole game. Ondanks dat de game lineair is en je vrijwel constant dezelfde domme tegenstanders neermaait, zit er toch wel wat afwisseling in. Niet in wat je doet, maar in de wapens. Ongeveer ieder half uur krijg je wel een nieuw wapen in je arsenaal en zoals het hoort worden die wapens steeds cooler. Je zult vooral vaak nieuwe geweren krijgen, maar het wordt helemaal leuk als je nieuwe mêleewapens krijgt. De chainsword die je vast al wel voorbij hebt zien komen is nog maar het begin. Daarna krijg je namelijk ook nog een bijl en als laatste een hamer. Ieder wapen mept de vijanden op een andere brute manier neer waarbij het bloed vrolijk in het rond spuit. Je mooie blauwgele pantser ziet na ieder gevecht weer rood van het bloed.

De actie is bruut, hard, stoer en zo mannelijk als het maar kan. De game schroomt zich niet om die actie extra goed in beeld te brengen met hier en daar wat slow motion-effecten. En man wat voelt het bevredigend om je bijl in een ork te zetten of hem met je chainsword helemaal open te zagen. Het is bloederig, het is gewelddadig en het smaakt zeker naar meer.

Goede graphics
Al die grove actie komt nog eens extra goed tot zijn recht door de goede graphics van de game. Alles ziet er erg mooi uit als je je even inbeeldt dat er geen oorlog plaatsvindt. De levels bestaan uit mooie grote omgevingen met veel detail. Dat merk je vooral in de levels die zich niet in de open lucht afspelen. Je komt dan wel vaak in kamers die er hetzelfde uitzien, maar ze zien er wel erg mooi uit.

Soepele gameplay
De animaties zijn verder ook prima in orde. Een Space Marine zit in een gigantisch bewapend pak en weegt daardoor behoorlijk wat. Dat merk je ook wanneer je een sprintje trekt of van een verhoging springt waarbij de hele omgeving mee trilt. Van zulke giganten zou je verwachten dat ze nogal log bewegen maar het tegendeel is waar. Ze lopen soepel en kunnen zelfs opzij duiken zonder problemen. Ook al het gehak ziet er netjes uit en ondanks dat er soms tientallen vijanden tegelijk in het scherm staan blijft alles soepel lopen.

De grote concurrent
Met grote, stoere mannen die hordes aan lelijke vijanden overhoop schieten en hier en daar met een kettingzaag bewerken is het onmogelijk om de vergelijking met Gears of War 3 links te liggen. Deze game verschijnt dinsdag en lijkt enigszins dezelfde gameplay te bieden als Warhammer 40,000: Space Marine. Toch zijn er wel enkele verschillen tussen de twee games op te merken. Zo ligt de focus bij Gears of War meer op het schieten en bij Space Marine meer op de mêlee-aanvallen. Daarnaast kun je je in Space Marine helemaal niet verschuilen voor het vuur van de tegenstander, maar is het de bedoeling dat je gewoon volop de actie binnenstormt. In Gears of War is in cover gaan wel belangrijk omdat je het anders niet overleeft. Cruciale verschillen dus, waardoor de games wel degelijk flink van elkaar verschillen als je ze speelt.

Hersenloos vermaak
Warhammer 40,000: Space Marine gaat het met zo’n goede concurrent nog heel moeilijk krijgen om een succes te worden, maar staat wel degelijk zijn mannetje. Het is een ontzettend brute game met veel actie en geweld, maar daar staat dan tegenover dat de A.I. het laat afweten en dat het verhaal niets voorstelt. Heb je gewoon zin in een wrede game waarmee je een aantal uur hersenloos vermaak tegemoet gaat dan is Space Marine een prima kandidaat.