Tropico 4 Review

Er was eens een tropisch paradijs genaamd Tropico waarin de mogelijkheden voor een geslaagde vakantie eindeloos waren. Parelwitte stranden, lekker eten en overal lokale gelegenheden om nooit te vergeten. Maar dan ontstaat er mogelijk onheil aan de horizon, want er is een nieuwe dictator opgestaan. Die dictator ben jij. Bied je in Tropico 4 de helpende hand en ben je een koning onder het volk, of ga je zweepslagen uitdelen en houd je alle winst voor jezelf?

God games zijn altijd al interessant geweest. Je hebt namelijk vaak de keuze om het goede of het slechte pad te kiezen, afhankelijk van hoe je je op dat moment voelt. Kijk maar naar Black and White 2, waarin je een beest speelt dat de keuze heeft om als een engel of een duivel door het leven te gaan. In Tropico 4 is dat niet anders, alleen kijk jij van bovenaf op het eiland neer. Dat geeft een gevoel van rust en controle. Jij bepaalt hoe de zaken lopen en hoe jouw eiland zich door de jaren heen ontwikkelt. Op een goede of een slechte manier, die keuze is helemaal aan jou. Is dictatortje spelen nou een zonde waar je stiekem best van kunt genieten?

Blijft trouw aan de formule
Meteen valt op te maken dat Tropico 4 trouw blijft aan de formule waar de Tropico franchise zo bekend om staat. De verhaalmodus, waarin je als beginnend tiran moet zien op te klimmen in de voedselketen, staat nog steeds centraal. Maar daarnaast kun je ook aan de slag met Challenges en de Sandbox-modus. Net als in Tropico 3. Is dat erg? Zolang de gameplay maar als een huis staat zeggen we daarop 'nee'. Laten we daar hieronder verder op ingaan.

Keuzes keuzes..
De keuzes die je hebt om als beginnend tiran te werk te gaan zijn rustig gezegd enorm te noemen. Zo enorm dat het soms zelfs overweldigend is. In het begin moet je namelijk je volk begeleiden door het te laten overleven. Dit doe je door voedselbronnen op te bouwen zoals boerderijen en visserijen. Uiteraard op plekken waar jij dat wilt, want je bent nu een keiharde dictator. Dit kost natuurlijk geld om te onderhouden, maar dan houdt het volk tenminste zijn mond dicht.

Maar je wilt logischerwijs meer bereiken dan dit. Veel meer. Dus ga je sommige voedselboerderijen omgooien zodat ze tabak gaan verbouwen, voor een extra zakcentje. Dit zou tot onrust bij het volk kunnen leiden, maar als je het slim aanpakt, ziet men in dat je zo ook werkgelegenheid biedt. Zolang je maar genoeg voedsel blijft verbouwen is er niets aan de hand, toch? Fout. Tropico 4 is namelijk complexer dan je denkt.

Je kunt niet iedereen bevriend houden
Je moet onder meer ook rekening houden met het toerisme, import en export en verschillende facties op het eiland, die allemaal weer andere wensen hebben. Ecologisten willen graag dat je het groen op jouw eiland laat behouden en gelovigen kunnen niet leven zonder een plek om God te aanbidden. Soms is het niet makkelijk om aan de wensen van iedere factie te voldoen en daar ligt de essentie van een dictatuur eigenlijk ook helemaal niet naar. Het is jouw feestje! Maar het maken van vijanden kan soms leiden tot nadelige gevolgen. Alertheid loont dus.

Dit geldt ook voor facties uit andere werelddelen. Die geven je soms opdrachten om te vervullen in ruil voor geld of respect. Een rijke sjeik uit het Midden-Oosten wil bijvoorbeeld graag olie om zijn honderd vrouwen mee te kunnen onderhouden. Begrijpelijk, maar dan moet je wel een olieraffinaderij bouwen. Doe je dit, dan zou de sjeik je in de toekomst kunnen helpen bij de financiën, omdat jij natuurlijk dan een van zijn beste maatjes bent. Als je zijn pleidooi negeert, dan zal je relatie met zijn factie verslechteren. Gebeurt dit, dan gaat de geldkraan van zijn kant dicht, of krijg je zelfs te maken met een invasie. Maarja, je kunt niet iedereen tevreden stellen.

Als een ware dictator af en toe relaxen
Zo moet je constant keuzes maken, want ook dictators hebben het niet gemakkelijk. Er moet namelijk ook gewerkt worden, tussen al die fijne momenten in de hangmat met een dikke Cubaanse sigaar in de mond en in je hand een Cuba Libre. En toch voelen al die 'verplichtingen' niet aan als vervelende klusjes.

Het is namelijk verrassend bevredigend om jouw eigen bevolking te leiden naar een groot succes en hier de vruchten van te kunnen plukken. Maak je de juiste keuzes en plaats je nieuwe gelegenheden die echt toegevoegde waarde bieden, dan krijg je daar een blije bevolking voor terug en zullen sommige facties je alle liefde geven die je maar kunt krijgen. Een munt heeft echter ook een keerzijde, want als je een tijdje verkeerd bezig bent, dan zou dat best eens het verschil kunnen uitmaken tussen winnen en verliezen. Want ook jouw geldput zal uiteindelijk opraken.

Een dictatuur leid je niet alleen
Gelukkig biedt Tropico 4 je enige hulp bij het opbouwen van het ideale paradijs. Zijn er punten van aandacht, dan krijg je dat meteen te horen. Als toeristen bijvoorbeeld gaan zeuren dat ze geen attracties hebben om vermaakt te worden, dan krijg jij het meteen te horen van één van je trouwe adviseurs. Handig. Als die karige mensen in hun Hawaii T-shirts nou eens wat meer geld gaan betalen, dan kunnen wij een veel te duur restaurant voor ze neerzetten. Voor niets gaat de zon op, zullen we maar zeggen.

Net als in het echte leven
Als je je afvraagt of de game door dit systeem van 'handje vasthouden' te makkelijk wordt, dan kun je gerust zijn. Naast het feit dat je de moeilijkheid omhoog kunt schroeven, kun je het krijgen van hints ook gewoon uitzetten. En gemaakte fouten blijven gewoon pijnlijk. Juist op dit gebied schijnt Tropico 4 zo hard als een zwoele Caraïbische zon. Net als in het echte leven kunnen blunders van jouw hand soms desastreuze gevolgen hebben. In Tropico 4 is dat niet anders. Helaas werkt de soms ietwat vreemde besturing hier niet aan mee. Zo zijn wij gewend te bewegen met de 'WASD'-toetsen, maar daar bereik je weinig mee. Zelfs echte dictators zullen dus moeten wennen aan nieuwe dingen.

Gelukkig kun je gemaakte fouten ook weer goedmaken, door maatregelen te treffen in jouw heerschappij. Als je bijvoorbeeld de levenskwaliteit van het volk laat verpauperen, dan kun je fouten goedmaken door bijvoorbeeld de belasting tijdelijk te verlagen, of door het collegegeld te betalen voor nieuwe studenten zodat ze een betere baan kunnen zoeken. Je kunt namelijk naast het opbouwen en managen van jouw eiland, er ook voor kiezen om wat meer inhoudelijke keuzes te maken.

Deze handelingen hebben vaak wel een keerzijde, want als je ervoor kiest om nucleaire onderzoeken mogelijk te maken, dan verlies je natuurlijk ook het respect van de ecologisten. Actie en reactie dus. Al die keuzes, je zou er bijna kaal van worden.

Financiële hulp in moeilijke tijden
Oh nee, je staat in het rood! Wat nu? Komen deurwaarders dan bij je langs? Gelukkig niet, want die worden tegengehouden door het privéleger voor jouw nobele villa. Nee, je krijgt een paar keer achter elkaar financiële hulp aangeboden zodat je alsnog die ene windmolen kunt plaatsen om jouw eiland van elektriciteit te voorzien en zo de cashflow te laten stromen. Maar voordat je de koffer met geld mag aanvaren, krijg je eerst een pleidooi te horen over jouw roekeloze gedrag. Het blijven uiteindelijk toch adviseurs.

Genietend heersen met een brede lach op het gezicht
Heb je je zaken uiteindelijk een beetje op orde, dan kun je eindelijk in je luie strandstoel gaan genieten van het eiland dat je aangeboden wordt in een prachtig grafisch jasje en de aanstekelijke Spaanse muziek die constant door je speakers galmt. Ook al gaat het heersen je makkelijker af als je het eiland van bovenaf aanschouwt, komen de details in Tropico 4 pas echt tot hun recht als je inzoomt tot straatniveau. Oude oldtimers die vrolijk langs puffen, terwijl de lokale groentehandelaar zijn waar probeert aan te bieden; de sfeer die de game uitstraalt past perfect bij het doel om jou de ideale dictator te laten worden.

Maar onderdrukking van het volk hoeft toch niet altijd serieus te zijn, toch? In Tropico 4 in ieder geval niet. Zo kun je, voordat je begint met spelen, kiezen om bijvoorbeeld als Fidel Castro of Augusto Pinochet de scepter te zwaaien, maar ook als de angstaanjagende dictator Voodoo Pizzaman, een bebaarde vent met een hoge hoed en een Cubaanse sigaar in zijn mond. Voodoo Pizzaman heeft zo'n diepe indruk achtergelaten, dat we hem maar een kans tot dictatorschap hebben gegeven. Nou, de wereld heeft het geweten dat hij aan de macht is gekomen. Beeld je de krantenkoppen eens in: "Tiran Voodoo Pizzaman halveert voedselbron in Tropico voor eigen gebruik." Wij resten onze zaak.

Maar ook tijdens het spelen kregen we regelmatig een lach op ons gezicht door opmerkingen te horen zoals ''El Presidente, uw gigantische machtsbron geeft u de mogelijkheid om uw eiland te regeren via een super spionnensatelliet! In kleur!'' Hilarisch, helemaal als je je bedenkt dat we in het begin van de game nog in de jaren '50 zitten.

Je zou bijna zelf dictator worden
We hebben nooit geweten dat het zó leuk zou zijn om de tiran uit te hangen. Jij hebt de touwtjes in handen en moet zelf keuzes maken om jouw eigen eiland groot te laten worden, of juist naar de afgrond te helpen. Nieuwkomers zullen in het begin hoogstwaarschijnlijk even moeten wennen aan de game mechanieken en de talloze opties die je voor je krijgt. Gelukkig krijg je hulp als je dat wenst. Dit zorgt ervoor dat zowel beginnende- als ervaren tirannen ontzettend veel plezier uit Tropico 4 kunnen halen. Je kunt een geheel eigen speelstijl ontwikkelen in de twintig levels die de verhaalmodus kent. Als je je bedenkt dat je met één level al vele uren zoet kunt zijn, hoef je niet te raden dat de game voor vele tientallen, zo niet honderden uren aan heerlijk kwaadaardig vermaak kan zorgen. Je zou bijna zelf een eiland willen kopen en een volk onderdrukken. Bijna.