The Quarry Review – Herhaling van zetten of evolutie in horror?

Waar Stephen King het ene na de andere gruwelijke verhaal op papier zet, weet Supermassive Games dit te doen met horrorgames. Na de eerste griezelverhalen in de The Dark Pictures Anthology is de studio terug met de interactieve blockbuster The Quarry. De game mengt alle ingrediënten om je bloed te doen stollen. Of deze titel daarmee Until Dawn voorbij streeft lees je in deze review.

Elk jaar krijgen we steevast een nieuw deel in The Dark Pictures Anthology van Supermassive Games om lekker te griezelen. De ontwikkelaar heeft nu naast deze succesvolle serie een spirituele opvolger van Until Dawn gemaakt. Een game die je wederom de controle geeft over het lot van diverse karakters en je de rillingen bezorgt via ijzersterke horror. Dit keer mogen we ruim tien uur op zomerkamp met een sterrencast.

Waar Until Dawn al een aantal bekende gezichten had, zoals Rami Malek en Peter Stormare, heeft Supermassive Games nu een wel heel groot blik Hollywood sterren opengetrokken voor haar game. Zo spelen onder andere Justice Smith (Jurassic World: Fallen Kingdom), Ariel Winter (Modern Family), Lin Shaye (The Conjuring), Ted Raimi (Evil Dead), David Arquette (Scream) en Grace Zabriskie (The Grudge) een rol in de game.

Stuk voor stuk zien alle karakters er ontzettend goed uit. Haren op het hoofd, rimpels in het gezicht, allerlei bewegingen tijdens het praten: alles is perfect gedigitaliseerd en oogt levendiger dan ooit! Het zal je opvallen dat de cast bestaat uit een heel aantal horror iconen en dat is een goede zaak.

We hebben namelijk te maken met een game die regelmatig knipoogt naar jaren ’80 horrorfilms, zoals Evil Dead, The Hills Have Eyes en Friday the 13th. Voor horrorliefhebbers is de toevoeging van al deze castleden dan ook pure verwennerij. Zeker als je bedenkt dat je voor een deel van deze mensen zelf mag beslissen wie er overleeft en wie sterft.

Supermassive Games neemt dit keer goed de tijd om karakters voor te stellen en zorgt ervoor dat alles de juiste lading dekt. Elk karakter is goed uitgewerkt en vooral bij de Hollywoodsterren kun je zien dat er een bak aan ervaring aanwezig is. Het komt allemaal heerlijk over door het motion capture werk dat dit keer in 4K over je scherm danst. Toch komt juist hier een kritiekpunt naar voren. De gezichten werken soms namelijk niet helemaal mee, waardoor dingen soms vreemd over komen.

Ditzelfde kan gezegd worden van de omgeving. Alles ziet er geweldig uit en smeekt bijna om verkend te worden, ware het niet dat de game je de rillingen geeft. Blokhutten, een donker bost, een autosloperij en meer vormen hét perfecte toneel voor het horrorverhaal, waarbij licht en donker o zo belangrijk zijn. Alleen zodra je rondspattend water tegenkomt, krab je jezelf even achter de oren, want dat lijkt nergens op. Gelukkig komt dit niet vaak voor en is het het grotendeels dus een prachtig ogende game.

The Quarry opent als een klassieke jaren ’80 horrorfilm met flink wat spanning om vervolgens door te gaan op de orde van de dag. Het verhaal is al net zo klassiek: Negen kampleiders van Hackett’s Quarry (tieners!) moeten aan het einde van een heerlijke zomerkamp ineens nog een nacht moet blijven. Je raadt het al: ze zijn volledig geïsoleerd van de buitenwereld.

De tieners hebben last van hun hormonen en zijn vanzelfsprekend een tikkeltje eigenwijs en naïef. Tijd voor een feestje met drank en onschuldige spelletjes dus. Al heel snel blijkt dat er iets in de buurt dwaalt dat vele malen minder onschuldig is en de jacht op de tieners opent alsof het buffet net is opgediend. Het gevolg is een nacht waarbij de volle maan vergezeld wordt van terror en suspense met een geweldige mix van verschillende horrorgenres.

Er is daarbij geen overdosis aan jump scares die op je scherm voorbij komen en de game neemt tussen het griezelen door goed de tijd neemt om de karakters uit te diepen, zodat je ook echt iemand in leven wil houden (of in sommige gevallen zo snel mogelijk uit de weg wil ruimen).

Supermassive Games houdt verder haar kaarten stijf tegen de borst in het begin van de game en bouwt de spanning lekker op. Je weet dat er iets gaat komen, maar wat dat is weet je niet totdat het er is. Vervolgens krijg je nog een paar plotwendingen voor je kiezen die het verhaal nog spannender maken. Het is de standaard formule die we al een paar keer gezien hebben, dus wat dat betreft is er niks nieuws aan de horizon. Toch is het wederom ijzersterk uitgewerkt met een paar subverhalen die parallel aan het hoofdverhaal lopen, waardoor je geen idee hebt wat je kunt verwachten.

In de game heb je de tijd om vrij rond te lopen en omgevingen te verkennen, hints en collectibles te zoeken en mag je zoals gewoonlijk een heel scala aan keuzes maken. We zeggen bewust mag, want niet altijd word je verplicht daadwerkelijk te kiezen, maar komt er een onderbreking voorbij. Deze zogeheten Interruptions zijn nieuw in de game en laten het helemaal aan jou om iets te zeggen of doen. Natuurlijk is dit met alle gevolgen van dien zoals ook met de keuzes die je wél moet maken.

De keuzes waarvan verwacht wordt dat je ze maakt, variëren flink. De ene keer is het een onschuldige keuze, waarbij je antwoord minimale impact heeft. De andere keer is de keuze bepalend voor iemands beeld van jou, verander je iemands pad in het verhaal of zorg je ervoor dat iemand in leven blijft, of natuurlijk het loodje legt.

Soms is je keuze daarbij als een kiezel die je in het water gooit. Waar je iets onschuldigs lijkt te doen als het inspecteren van een ruimte, komt dit later terug en gaat er iemand gruwelijk dood doordat jij dit uren eerder gekozen hebt. Niet alle keuzes die heel florissant lijken zijn dus positief. The Quarry weet je goed op het verkeerde been te zetten.

En je wil absoluut niet op het verkeerde been komen, want één misstap kan de dood betekenen van een kampleider. Letterlijk, want The Quarry zit boordevol Quick Time Events die je doorloopt en daarbij geldt dat je met één misser iemands licht voor altijd uit kan doen, al merkten wij dat dit lang niet altijd het geval is. Bovendien zijn de QTE’s redelijk eenvoudig en als je een beetje oplet, red je de meeste mensen wel.

Lastiger zijn de Hold Your Breath momenten, waar je personage zijn of haar adem in moet houden. Dit heeft alles te maken met timing en slechts één moment te vroeg (of te laat) loslaten betekent ontdekt worden. Dan kan er zomaar een kampbegeleider gespietst, opgevreten of geëlektrocuteerd worden. Jammer genoeg geldt niet voor alle karakters dat ze met een foute keuze of een gemiste actie altijd dood kunnen gaan, maar zijn enkelen slechts op specifieke momenten af te slachten.

Als er dan iemand onverhoopt vroegtijdig heengaat in de game, kun je nog een Death Rewind inzetten die het verhaal terugspoelt tot de keuze die fataal is voor dat karakter. Althans, als je de game al eens uitgespeeld hebt of de Deluxe Edition in je bezit hebt.

Doordat er zo ontzettend veel opties zijn die van je keuzes afhankelijk zijn, is The Quarry een game die je keer op keer kan blijven spelen met andere resultaten. In totaal kent de game ruim 180 eindes die afhankelijk zijn van je keuzes in de game. Er zijn zelfs beloningen te halen als iedereen blijft leven, dood gaat of als je een selectie aan karakters overhoudt. Met de herspeelbaarheid van deze game zit het dan ook wel snor op dit gebied.

Bovendien is er een aantal filters en modi beschikbaar die alles net even wat anders over laat komen. Zo kun je de game in zwart-wit spelen of er een klassieke VHS filter overheen gooien voor die jaren ’80 horrorervaring. De Movie modus geeft je op zijn beurt de gelegenheid om het geheel als een echte film te doorlopen, waarbij je voorafgaand aan een hoofdstuk de keuzes al maakt en het verhaal dan voor je ogen ziet ontvouwen.

Jammer genoeg moet je op het moment van schrijven nog wel even ‘alleen’ op pad, want online multiplayer wordt later dan gepland uitgebracht. Als deze modus op 8 juli uitkomt kun je aan de slag met maximaal zeven anderen. Iedereen kan dan stemmen op de gebeurtenissen in de game, terwijl het verhaal doorlopen wordt.

Wel is het nu al mogelijk om offline te spelen met meerdere mensen en zo samen de rillingen te krijgen. Spelers kiezen dan vooraf hun karakters en als deze aan bod komen moet de controller doorgegeven worden. Het geeft de game nog net even een extra dimensie en bovendien zien twee paar ogen meer dan een én kun je alles wat er gebeurt ook meteen bespreken, al zullen aan het einde van de rit nog steeds niet alle vragen uit het verhaal beantwoord worden.

The Quarry is alles behalve een perfecte game. Hoewel alles er geweldig uitziet, zijn er soms wat foutjes in de motion capture en zien dingen als water er behoorlijk vreemd uit en zijn de Quick Time Events redelijk makkelijk. Toch merk je dat er behoorlijk wat vooruitgang geboekt is in de jaren na Until Dawn. Zo is het verhaal vele malen sterker uitgewerkt, is er meer ruimte voor karakterontwikkeling en kun je niet om de sterrencast heen die de game naar hogere niveaus weet te verheffen. The Quarry is simpelweg een verhaal om van te genieten, om van te gruwelen en vooral een dat doet wat het moet doen: jou bij elke piep of kraak laten rillen.