The Legend of Korra Review - Legendarisch de plank misslaan

Zoals het je wellicht niet is ontgaan, heeft de Legende van de Avatar een nieuwe serie die over Korra als Avatar gaat. De nieuwe serie schreeuwt bijna om een dijk van een game, zoveel potentie biedt deze. Maar zo slecht als de eerste game was, zo slecht is ook The Legend of Korra.

The Legend of Korra draait helemaal om het vrouwelijke personage Korra die in haar eigen serie de Avatar is. Het verhaal begint tijdens een toernooi Pro Bending, waarbij drie tegen drie elkaar uit de ring moeten zien te ‘benden’.

Natuurlijk win je deze wedstrijd, ik bedoel komop, je bent de Avatar, maar daarna gaat het mis. Je wordt verdoofd en ontvoerd en vanzelfsprekend van je krachten berooft. Op zich best een goede opzet, ware het niet dat dit dan ook alle diepgang is die je gaat krijgen op ieder vlak in The Legend of Korra.

Het verhaal vanaf dat moment is namelijk heel simpel: Ontsnap uit de klauwen van de schurk, zorg ervoor dat je je krachten terugkrijgt en ga de strijd aan om de boosaardige plannetjes te stoppen. Meer dan dat is het niet. En de serie focust zich juist op iets totaal anders wat veel geschikter was.

Het verhaal in de serie rondom The Legend of Korra is namelijk zowel politiek als actievol. Het gaat over het feit dat sommigen wel krachten hebben en anderen niet. Verder zijn er in de serie mensen die de krachten van de ‘benders’ weg kunnen nemen, wat een bijzonder groot punt vormt.

Nu gebeurt dat laatste in de game ook, maar daar wordt verder helemaal geen issue van gemaakt. Het is meer de toon van “Mijn krachten zijn weg, ach ja, dan sla ik erop los”. Daarbij krijg jij je krachten later één voor één terug op wel hele eenvoudige manieren.

Zo krijg je je watersturing weer terug door vier vazen met water te breken en je luchtsturing door een paar keer aan de kant te gaan voor een aanval. Dit had natuurlijk ook een uitdaging kunnen zijn waarbij je kracht langzaam terug komt of waarbij je een eindbaas in elkaar moet timmeren.

Het sturen van de elementen op zich is wel erg vet uitgewerkt. Je hebt met ieder element een unieke vechtstijl en de daarbij behorende combo’s. Zo is vuur heel erg gericht op aanvallend, dus combo’s maken, snel etcetera. Aarde gaat dan weer erg langzaam, maar doet bijzonder veel schade. Water zit qua snelheid in het midden maar is gracieuzer.

Daarnaast bied water je aanvallen op afstand, maar het laatste element, luchtsturing, is wel de allervetste in The Legend of Korra. Hiermee kegel je je vijanden alle kanten op en doe je behoorlijke schade. De pest is dat je deze kracht dan weer bizar laat in de game krijgt, als je eigenlijk alles al gehad hebt.

In ieder element heb je een aantal combo’s die je kunt uitvoeren. De combo’s bieden niet al te veel diepgang, maar zijn wel behoorlijk effectief. Je hebt lichte en zware aanvallen die je combineert. Naarmate de game vordert word je sturing sterker per element en kun je meer combo’s doen.

The Legend of Korra heeft dus een eenvoudig vechtsysteem, maar waarom zou je het moeilijker maken dan nodig is? Naast een fiks pak slaag uitdelen, kun je natuurlijk ook lopen en springen, maar ook afweren/counteraanvallen uitvoeren.

Deze laatste gaat je in heel veel gevallen redden. Het gebeurt namelijk nogal eens dat je door een groep vijanden belaagd wordt. Deze vallen wellicht niet allemaal tegelijkertijd aan, maar meestal wel één of twee die om je heen komen zwermen.

Als er gevochten moet worden in The Legend of Korra, sluit het betreffende gedeelte van het level af zodat je niet meer weg kunt. Dit gaat pas weer open als alle vijanden verslagen zijn. Meestal komen er een aantal verschillende soorten vijanden tijdens een gevecht.

De meesten zijn zo te verslaan en zijn dan ook de ‘standaardvijand’ van de game. Je hebt ze in het groen, blauw en rood. De groene zullen op je af komen om je te slaan, terwijl de blauwe en rode je op afstand bestoken met respectievelijk stroom en vangnetten.

Naast de standaardvijand kom je ook nog vijanden tegen die elementen sturen. Die zijn wat pittiger te verslaan en komen ook altijd met groepjes voorbij. Jammere hierin is weer dat het altijd hetzelfde groepje is, wat uiteindelijk geen uitdaging meer biedt.

Voor een stukje afwisseling wordt er wel tussen al het rondrennen en knokken door hier en daar een stukje met Naga, de ijsbeerhond van Korra, in de mix gegooid. In deze stukjes ren je op Naga door een level. Je moet dan obstakels ontwijken en eigenlijk niet echt iets meer doen dan blijven rennen.

Het lijkt dan ook wel een beetje op een endless runner zoals Temple Run, met het verschil dat hier wel een einde aan zit natuurlijk. Niet origineel, maar het biedt een stukje variatie in de The Legend of Korra en dat is goed.

Die variatie heeft de game ook echt nodig, aangezien er niet heel veel diepgang in zit en de game ook al niet lekker aansluit op de serie zoals al aangegeven. Dat is dus iets waar ontwikkelaar Platinum Games wel een goede keuze heeft gemaakt.

Een andere goede keuze is de grafische stijl van de game. Die zit namelijk prima in elkaar. Alles heeft een soort cell shaded stijltje wat mooi op elkaar en vooral op de tv-serie The Legend of Korra aansluit.

De omgevingen zijn alleen behoorlijk kaal en levenloos, maar er is genoeg aan potten en andere dingen om te slopen en de collectibles zitten redelijk verstopt. Het ontbreken van een stukje leven in de omgevingen is erg jammer, maar dat valt alleen in de rustige stukken echt goed op.

De filmpjes heeft Platinum Games lekker als tekenfilm gehouden, waardoor je ook het gevoel krijgt met iets uit de serie bezig te zijn. Jammer dat dit niet over de breedte van het verhaal terug is gekomen.

The Legend of Korra is een game die de plank op veel gebieden volledig mist. Platinum Games heeft de game in de stijl van de tv-serie gemaakt, dus dat is een goede zaak. Op bijna alle andere vlakken had dit net zo goed een Star Wars beat ‘m up game kunnen zijn.

Naast de grafische stijl en het sturen van elementen is er namelijk niet echt iets wat aanhaakt op de serie. Het verhaal staat er los van, de vijanden zijn eentonig, de gameplay is behoorlijk plat en zo kun je door gaan.

Het spel is onder aan de streep wel vermakelijk te noemen, maar biedt niet echt iets bijzonders waardoor in ieder geval de fan van The Legend of Korra geprikkeld wordt. Behoorlijk jammer als je bedenkt dat dit zo veel potentie had om een goede game te worden.