The Karate Kid Street Rumble Review: Samen vechten

Ga alvast in een kraanvogel-houding staan, roep je vrienden bij elkaar en start je favoriete console op. Want het is tijd voor The Karate Kid Street Rumble! Je leest alles over deze beat ‘em up game in deze review.

We gaan vandaag terug naar die goede oude tijd, om precies te zijn naar de jaren 80 van de vorige eeuw. In 1984 verscheen The Karate Kid, een onverwachte monsterhit en daarna volgden nog 2 delen (of eigenlijk 3, als je de vrouwelijke versie ook meerekent) binnen een tijdspan van 10 jaar.

Een NES-game was er ook, maar daarna is er op gaming gebied niet veel soeps meer verschenen. Daar moet dus vandaag verandering in gekomen.

De game is een beat ‘em up game in retro-stijl. De pixel art speelt in op het nostalgische gevoel van mensen die The Karate Kid nog kennen van toen ze zelf een kind waren. Het beat ‘em up genre past simpelweg goed bij de verhalen van de Karate Kid films, waar deze game op is gebaseerd.

De game doet een hoop iconische locaties aan van die films, terwijl je je al vechtend dor de levels manoeuvreert. In totaal zijn dat er 18, inclusief de minigames die je tussendoor kunt spelen.

Spelers kunnen kiezen uit vier personages: Daniel LaRusso, Mr. Miyagi, Ali Mills of Kumiko. De missie? Die is simpel en als vertrouwd: de bad guys verslaan die erop uit zijn om de Miyagi-Do Karate te overheersen en de eer van karate hoog houden. Ook dit is weer net als in de films.

Wat de game meteen al leuk maakt is het stijltje. De retro stijl is iets om van te genieten en doet je weer denken aan vroeger. Ook is het grappig om meteen Daniel onder de knoppen te nemen, die met één druk op Y (Xbox Series X) zijn befaamde kraanvogeltrappen uitvoert.

The Karate Kid: Street Rumble is een feest van herkenning en dat is overduidelijk dan ook meteen een unique selling point van de game. Zo herken je de bekende bonsai boompjes van Mr. Miyagi, evenals het huis van je karateleraar, zul je de Cobra Kai dojo herkennen, zie je Tokio uit de tweede film, de school van LaRusso uit de eerste film en zo kunnen we eindeloos doorgaan.

Per level komen ook bijpassende vijanden voorbij. In het level dat zich in Tokio afspeelt, komen hele andere gezichten voorbij dan in Daniels school. Datzelfde geldt voor de vijanden in de Cobra Kai dojo, al zijn er in elk level wel duidelijk een aantal kleine en behendige vijanden, maar ook langzamere taaie vijanden.

En dan? Het is aan jou de taak om te vechten. Je kunt de game op meerdere moeilijkheidsgraden spelen en het spel ondersteunt lokale co-op voor maximaal vier spelers. Mocht er één persoon al begonnen zijn en middenin een level zitten, kun jij als tweede speler binnen een paar drukken op de knop meteen meedoen bij datzelfde stuk. Superhandig!

Tijdens het spelen verdien je XP gedurende de levels en minigames waarmee jij je personage sterker maakt. Hoe hoger je niveau is, hoe meer levens en aanvallen je bijvoorbeeld hebt. Het vechten zelf is gemiddeld leuk. Er zijn flink wat combo’s om uit te voeren, verrassend meer dan je zou verwachten bij een game als deze, maar feit is wel dat het een herhaling van zetten blijft.

De omgeving zelf is bijvoorbeeld niet interactief gemaakt, zoals je dat bij een hoop van dit soort 2D-beat 'em up games juist wél ziet. En dat voelt toch een beetje als een karatetoernooi waar je niet voor een zwarte band kunt gaan. Het is het net niet. Dat neemt niet weg dat deze Karate Kid een goede verbetering is dan de Cobra Kai games die eerder uitkwamen, want die deden de franchise tekort.

Deze game spoort je aan om samen te werken. Het is echt een kwestie van teamwork en ook kun je elkaar bijvoorbeeld reviven. Iets wat nodig is bij de eindbaas. Daar zul je merken dat de game niet altijd zo goed gebalanceerd is.

Waar je de vorige levels misschien nog met twee vingers in de neus deed, moet je nu (zoals het zo vaak gaat bij dit soort games) meerdere bazen nog eens in elkaar slaan. Daarmee gaat de moeilijkheidsgraad flink omhoog, helemaal als je met personages speelt die nog geen heel hoog level hebben.

De game vraagt bijna om eerdere levels opnieuw te spelen zodat je je personages sterker kunt maken. Dat is geen hele grote straf, want de levels zijn prima om te spelen en de speciale moves die de personages kunnen doen, zijn niet vervelend om uit te voeren. Verwacht dat je al met al zo’n 3 uur bezig zult zijn om deze game van begin tot eind te doorlopen en dat is ook wat normaal is voor beat 'em up games.

De game is vanaf nu verkrijgbaar voor meerdere platformen, waaronder fysiek voor de Switch en PlayStation 5.

Cijfer: 7

In dit overzicht zie je de rest van onze reviews.