The Darkness II Review

Hoe je het wendt of keert, iedereen beleeft plezier aan de pijn van een ander. Het is vaak heel onschuldig zoals een klein kind dat een kolonie mieren lastig valt, of iemand op het kantoor die zijn hete koffie morst. Iedereen kent dat duistere glimlachje wel dat op je gezicht verschijnt. Bij het spelen van The Darkness II verandert dat glimlachje echter in een kwaadaardige lachbui. Zelfs de meest vredelievende hippie wordt omgetoverd in een duistere sadist bij het spelen van dit spel.

Diegene die ook maar iets gezien hebben van The Darkness II, weten dat het zo bruut mogelijk vermoorden van je vijanden een belangrijke rol speelt. Dit is gelijk een van de grootste veranderingen ten opzichte van het vorige deel. Hoofdpersoon Jackie Estacado beschikt over een nog groter arsenaal aan dodelijke instrumenten. Zoals gewoonlijk heeft Jackie weer zijn twee demonische slangen die over zijn schouders meekijken, maar deze keer krijgt hij ook hulp van een klein pienter ventje. Kortom, er wacht ons weer een flinke lading aan bloedvergieten, misschien zelfs een te grote dosis. Is ontwikkelaar Digital Extremes niet te veel afgeweken van de originele The Darkness-formule? Het is duidelijk dat ons een flinke portie zinloos geweld wacht, maar weet The Darkness II het duistere verhaal en sfeertje van het eerste deel te evenaren?

Kleurrijk maar duister
Het antwoord is ja. Het eerste deel zette een sfeertje neer dat zo duister was dat vele spelers het niet snel vergeten. Voor Digital Extremes is het dan ook moeilijk om het succes van ontwikkelaar Starbreeze te evenaren. Helemaal wanneer er gekozen wordt voor een soort cel-shaded uiterlijk, waardoor alles er heel kleurrijk uit komt te zien. Toch weet The Darkness II zich te meten met zijn voorganger. Het oogt weliswaar heel kleurrijk en het actiegehalte ligt vele malen hoger, maar de onwijs goed uitgewerkte karakters, het stemmenwerk en het meeslepende verhaal weten toch een Darkness-waardig sfeertje neer te zetten.

De echte Darkness-fans zullen ongetwijfeld weten dat The Darkness het levenslicht zag als een comic. In 1996 bracht Top Cow ons het eerste nummer en de serie heeft sinds die tijd al een aardige fanclub weten op te bouwen. Doordat de graphics van The Darkness II met de hand zijn geschilderd weet het de grens tussen comic en game drastisch te vervagen. Doordat je de penceelstreken op de muren ziet zitten, krijg je het gevoel dat je je in een stripboek bevindt. Het donkere uiterlijk van het eerste deel gaat dan wel verloren en een hoop mensen zullen dit jammer vinden. Toch is het belangrijk dat je het verleden los laat en ook dit nieuwe uiterlijk een kans geeft. Anders gaat er een prachtige game aan je voorbij.

Eeuwige liefde
Diegenen die het eerste deel gespeeld hebben, zaten natuurlijk aan de buis gekluisterd toen Jenny, de grote liefde van Jackie, een kogel in het hoofd ontving. Wat een bastard was die Paulie toch. Zomaar het enige lichtje in de duisternis doven. Gelukkig wist Jackie door middel van zijn nieuw verkregen krachten wraak te nemen op de oud-maffiabaas. Dit verliep echter wel geheel volgens het plan van de Darkness. Wanneer Jackie namelijk niets meer had om voor te leven, zou de Darkness zijn ziel bezitten. Een leeg lichaam dat precies doet wat de Darkness wil, is iets waar de demoon al jaren op uit is. Jammer genoeg steekt Johny Powell daar een stokje voor. Nadat Jackie de rol van Paulie heeft overgenomen als hoofd van de Franchetti misdaadfamilie, roept hij de hulp in van Powell. Deze Darkness-expert helpt Jackie om zijn innerlijke demoon te onderdrukken. Dit lukt twee jaar lang. Tot op een zekere avond in een restaurant. Hier begint The Darkness II.

The Brotherhood
Een duistere organisatie genaamd de Brotherhood valt namelijk het restaurant binnen waar Jackie op dat moment rustig zit te dineren met twee mooie dames. Hierdoor is Jackie genoodzaakt om wederom de hulp in te roepen van zijn innerlijke demoon. Achteraf blijkt dat de Brotherhood uit is op de Darkness. Aangezien de Darkness medeverantwoordelijk is voor de dood op Jenny, wil Jackie het maar al te graag afstaan. Zoals te begrijpen ziet de Darkness het hele idee niet zitten om door een duistere organisatie uitgebuit te worden. Aangezien het het lichaam deelt met Jackie, moet de Darkness iets vinden om hem te overtuigen. Iets waardoor Jackie van het gehele idee afstand doet.

Meer gaan we niet verklappen, daar zul je de game toch zelf voor moeten spelen. Maar als je nagaat dat Marc Silvestri, een van de schrijvers van The Darkness comics, mee heeft gewerkt aan het verhaal van The Darkness II, weet je dat je een aangrijpend avontuur wacht. Het verhaal was zo’n sterk punt bij het eerste deel. We worden van binnen dan ook helemaal warm wanneer we zien dat The Darkness II dit verhaal op een prachtige manier weet voort te zetten.

Vier armen
Het verhaal is wel leuk en aardig, maar waar The Darkness II zich voornamelijk mee onderscheidt is de kenmerkende brute actie. Met één druk op de knop kun je vijanden op de meest brute manieren executeren. En met bruut bedoelen we ook echt bruut. Je kunt er maar geen genoeg van krijgen. Ze zijn vaak zo onwerkelijk en zo overdreven dat je spontaan in lachen uitbarst. Helemaal wanneer de desbetreffende naam op het eind verschijnt. Iedere executie heeft namelijk een eigen naam. Alleen bij het horen van de naam kun je vaak wel invullen wat de executie precies inhoudt. Namen als de ‘Assecution’ en de ‘Butcher’ spreken voor zich.

Buiten de executies beschik je wederom over je twee demonische armen. In het eerste deel verliep de besturing van deze twee niet altijd even soepel. Het is daarom goed om te zien dat het hele systeem een make-over heeft gekregen. Met slechts twee knoppen heb je de volledige besturing over je extra paar armen. De twee achterste schouderknoppen sturen de Darkness armen aan en met de voorste schouderknoppen bestuur je de armen van Jackie. Vier knoppen dus voor vier armen. De armen van Jackie houden zich bezig met vuurwapens en die van de Darkness met het slachten van je vijanden. Digital Extremes noemt dit systeem ‘quad-wielding’.

Dit systeem lijkt op het eerste gezicht echt chaotisch, maar niets is minder waar. Het vergt alleen een beetje oefening. Je zult merken dat naarmate je het spel doorloopt steeds behendiger je vier armen beweegt. Na een tijdje voelt het zelfs aan als een tweede natuur. Dan pas merk je hoe soepel de besturing wel niet werkt. Je demonische armen luisteren erg goed naar de commando’s die je geeft, zelfs in het heetst van de strijd. Zolang je maar je hoofd weet koel te houden is er niets aan de hand.

Een duister genootschap
In The Darkness II strijdt je dus tegen de mysterieuze Brotherhood. Deze organisatie is bijna net zo oud als de Darkness zelf. Het is zogezegd een exclusief fanclubje dat de Darkness aanbidt. En aangezien Jackie de Darkness voor een aantal jaar heeft onderdrukt is de Brotherhood niet blij. De organisatie wil de kracht van de Darkness voor zichzelf hebben en leider Victor zet dan ook alles op alles om dit voor elkaar te krijgen.

Omdat de Brotherhood al een hele tijd bestaat, heeft het door de jaren heen aardig wat dingen geleerd. Zo is het genootschap uiterst bekwaam in het uitbuiten van de nummer één zwakte van de Darkness: licht. Met het licht verdwijnt de duisternis. In zijn strijd tegen Jackie en de Darkness maakt de Brotherhood dan ook optimaal gebruik van licht. Denk dus aan felle schijnwerpers en flitsgranaten. Omdat je demonische kunstjes niet werken in het licht, heb je je handen vol aan de leden van de Brotherhood. Je hebt dus niet te maken met standaard vijanden, dit zijn echt professionals. En dat is maar goed ook. Het zou maar saai zijn wanneer je door al je krachten onverslaanbaar bent.

Demonisch aapje
Jackie mag dan wel prins van de duisternis zijn, maar zelfs een prins is niemand zonder iets om over te heersen. Gelukkig is er een klein en geniepig ventje dat maar al te graag de klappen voor Jackie op wil vangen. We hebben het natuurlijk over de Darkling. Het kleine ventje uit het eerste deel is terug, en hoe! Dit keer met een Brits accent en om de een of andere reden een dode kat op zijn hoofd. Wanneer het Jackie een beetje te heet onder de voeten wordt, is de Darkling er om te helpen. Hij opent deuren, vermoordt vijanden en weet altijd de weg te vinden. En wanneer er hoognodig geürineerd moet worden over de lichamen van gevallen vijanden, wil hij die taak ook wel op zich nemen. Kortom een ventje dat van alle markten thuis is.

De Darkling heeft een wonderbaarlijk uitgebreid karakter en heeft zelfs grote invloed op het verhaal. In tegenstelling tot het eerste deel praat Jackie ook met het kleine ventje. Iets wat het spel zeker ten goede komt. Er zijn zelfs momenten dat je de controle krijgt over het aapje. Ook al zijn deze momenten erg goed uitgewerkt, ze komen jammer genoeg maar twee keer voor. We hadden dan ook graag meer van dit soort momenten gezien.

Opnieuw
Heb je The Darkness II uitgespeeld? Dan is er nog genoeg te doen. Het mag dan wel een shooter zijn, we zien ook wat role-playing elementen terug. Zo ontgrendel je steeds nieuwe dingen in een talent tree. In deze ´Talent Shrine´ kun je met 'Dark Essence', een duister goedje dat je verkrijgt door het doden van vijanden, nieuwe technieken en vaardigheden ontgrendelen. Wanneer je de singleplayer hebt uitgespeeld, is natuurlijk nog lang niet alles ontgrendeld. Gelukkig kun je dan nieuw spel+ doen. Je begint dan weer opnieuw met de singleplayer, maar alles dat je eerder hebt ontgrendeld blijf je houden. Op die manier is de drang om het hele spel nog een keer te doorlopen erg groot.

De vijand van mijn vijand is mijn vriend
Vechten tegen de Brotherhood doe je niet zomaar. Het is dus goed om te horen dat Jackie hulp krijgt van een wel heel apart clubje. Vier verschillende mensen die allemaal een vete hebben met de Brotherhood, sluiten zich aan bij Jackie. Ze zijn niet bepaald fan van de Darkness, maar het is de gezamenlijk haat tegen de Brotherhood die ze bij elkaar drijft. En wat maakt hen precies zo speciaal? Ze beschikken niet over de krachten die Jackie heeft, maar ze hebben wel iets anders gemeen. Een speciaal wapen dat aangestuurd wordt door ´Dark Essence´.

In de coöperatieve multiplayer ga je aan de slag met één van deze vier karakters. De eerste is Inugami die met een duister zwaard vecht. Hij krijgt hulp van de Schot Jimmy die met een hakbijl vecht. Shoshanna doet met haar Darkness-gestuurd pistool ook mee. En als laatste is er de voodoo dokter Dumond die met een staf vecht. Erg excentrieke personages dus ook met iedere een eigen talent tree. Je zult de singleplayer ervaring dan ook aanzienlijk verlengen met de multiplayer. Jammer genoeg stellen de multiplayer levels niet veel voor. Er is genoeg te beleven, maar het verhaal is gewoonweg niet zo uitgebreid als in de singleplayer. Dit maakt de multiplayer daarom alleen leuk wanneer je het met een aantal vrienden doorloopt.

Een duister pareltje
The Darkness II doet werkelijk waar alles anders dan zijn voorganger. Veel meer actie, een geheel ander uiterlijk, verbeterde besturing en nog dieper uitgewerkte personages. Dit spel bewijst dat verandering niet altijd slecht hoeft te zijn. Het was misschien een riskante keuze om zoveel kleur in de duisternis aan te brengen, maar uiteindelijk blijkt dat het de donkere sfeer alleen maar goed doet. Het fantastische verhaal van het eerste deel wordt voortgezet en eigenlijk laat alleen de multiplayer wat steekjes vallen. Met The Darkness II heb je een topper van eerste klasse in handen.