Terminator Resistance Review – Dertig jaar na Judgment Day

De Terminator filmfranchise is bij iedereen wel bekend. Na Terminator 2: Judgment Day is de sciencefiction franchise ongekend populair, maar de talloze films en games die erop volgden deden alleen maar afbreuk aan het succes van de tweede film. De Poolse studio Teyon komt nu met een nieuwe game vol Terminator-actie. Jammer genoeg is het niet de schot in de roos zoals gehoopt.

In Terminator Resistance neemt Teyon je mee naar een verwoest Los Angeles, ongeveer 30 jaar na Judgment Day. De machines hebben de wereld overgenomen, precies zoals Sarah Connor in de Terminator films voorspelde. De mensheid is dan nagenoeg helemaal uitgeroeid door de Terminators van Skynet, maar het Verzet heeft zijn laatste strijd nog niet gestreden. Jij kruipt in de huid van Jacob Rivers die net zijn divisie verloren is bij een aanval van T-800’s.

Omdat je weet dat de ‘lijn van vernietiging’ dichterbij komt, ga je op zoek naar het Verzet. Er is alleen één probleem. Je wordt achterna gezeten door een nieuw type Terminator. Het is een Infiltrator model dat eruit ziet als een mens. Je moet koste wat het kost het Verzet vinden om ze te waarschuwen voor het komende onheil en Skynet voor eens en voor altijd stoppen.

Jouw zoektocht leidt je al snel naar een groepje overlevenden dat zich schuilhoudt voor de robots. Zij vertellen je dat het Verzet niet ver weg is en vragen je om hulp. Vervolgens krijg je in de 40 euro kostende game tien uur lang missies voorgeschoteld die je telkens weer de woestenij in sturen waar Skynet de dienst uitmaakt. Het klinkt veelbelovend, maar niets is minder waar. Die woestenij die er in de films altijd gepresenteerd wordt met Terminators die schedels kapot trappen terwijl er aan alle kanten laserstralen voorbij komen, is in de game simpelweg dood. Het is een grote verlaten vlakte die grafisch doet denken aan een PlayStation 3 of Xbox 360 game, maar nergens aan een Xbox One of PS4-titel.

Texturen zijn van lage resolutie, alles is dof en er is geen greintje leven (op een uitzondering na) te vinden in de wereld. Ergens is het wel logisch, gezien je midden in een apocalyps zit, maar het uit zich in de game als een saaie wereld. Daarbij lijken de meeste omgevingen op elkaar, wat absoluut niet uitnodigt om tien uur lang rond te wandelen. De werelden waarin je rondwandelt zijn daarbij semi-lineair, wat betekent dat je gedurende missies maar een handjevol keren zelf je route kunt bepalen. Resistance qua uiterlijk wel net even wat beter dan zijn voorganger Salvation, maar die game stamt al uit 2009 en was al niet te best op grafisch gebied. Inmiddels zijn we tien jaar verder en is er veel meer mogelijk dan een dorre vlakte die nergens motiveert om een extra rondje te lopen.

Als er dan op iedere hoek actie zou zijn of wanneer je constant opgejaagd zou worden door machines, was Resistance nog leuk geweest. Jammer genoeg wordt ook op dit vlak een doel gemist. De game is allerminst spannend en wordt nooit eng, iets dat bijvoorbeeld de shooter Alien: Isolation wel erg goed voor elkaar had. De missies in de hoofdverhaallijn van Resistance zijn namelijk veelal hetzelfde van opzet. Het komt erop neer dat je naar een gemarkeerde locatie op de map moet lopen, waar je dan iets moet doen zoals het zoeken van een accu. Vervolgens komt er een aanval van Skynet en na een groep robots in schroot veranderd te hebben mag je weer terug naar je schuilplaats voor wat dialogen met de NPC’s.

Teyon heeft geprobeerd om hierin jouw keuzes invloed te laten hebben op het verhaal, maar dit heeft pas helemaal aan het einde van de game een minimaal effect. Als je de goede keuzes gemaakt hebt kun je met iemand naar bed en krijg je bij anderen mensen de mogelijkheid om ze te redden. De gebeurtenissen in de game blijven alleen exact hetzelfde bij iedere keuze die je maakt. Het is niet best met de opzet van deze Terminator game en de actie of spanning komt nooit in de buurt van de epische proporties die T2: Judgment Day en de eerste film kende.

Wat wel een goede zaak is dat in de game ook zijmissies te spelen zijn. Hoewel de zijmissies voor wat afwisseling in je doelen zorgen, wordt het nooit aantrekkelijk om alles in de game te gaan doen. Dit komt voornamelijk doordat de zijmissies je niets anders opleveren dan wat ervaringspunten en een aantal items die het weer mogelijk maken om te craften.

Je kunt in de game namelijk je eigen munitie en medikits maken als je even krap in je voorraad zit. Dat craften gebeurt alleen bijna niet, want bijna ieder mechanisch lijk dat je tegenkomt is een bron van munitie. Op een bepaald punt in de game liep ondergetekende zelfs met zes wapens op zak, waarvoor we per stuk meer dan 100 patronen bij ons droegen. Geen schaarste op dat gebied dus.

Gaandeweg stijg je in level en kun je skillpoints verdelen in een beknopte skilltree. Je kunt uiteindelijk beter tegen inkomende aanvallen, loopt stiller rond en kunt betere dingen maken. Daarbij kom je ook Skynet chips tegen die je in plasmawapens kunt stoppen om zo meer vuurkracht te krijgen. Het zijn leuke toevoegingen in de game die de game net even wat meer dimensie geven. Waar je in het begin nog angstvallig aan het verstoppen bent voor een T-800, schiet je deze later in de game met bosjes af. Enerzijds is dat een goede zaak, maar aan de andere kant was de Terminator T-800 dé bad guy van de eerste film en daarvan schiet je in Resistance complete groepen aan gort zonder een druppel zweet.

De Terminators (en de andere vijanden in de game) zijn dan ook niet de Arnold Schwarzenegger zoals we die uit de film kennen. Althans, niet wat betreft intelligentie. De vijanden zullen je opmerken als je voorbij loopt en je vervolgens aanvallen en zo nu en dan achterna lopen. Zodra je uit beeld bent en blijft begint er alleen een cooldown meter te lopen waarna de robots weer terugkeren naar hun oude patroon. De robots in kwestie zijn dan ook alleen wat eng wanneer je nog geen wapens hebt, maar direct daarna slaat de domheid toe bij ze en ben jij superieur.

Schwarzenegger zelf is overigens niet in de game te horen, al is er genoeg ruimte voor fanservice. Zo komt John Connor voorbij, de jongen waar het allemaal om draait in de eerste films, krijgen we in een missie het Terminator model (T-1000) van Robert Patrick uit Terminator 2 te zien en komt zo nu en dan de iconische ‘Main Theme’ van componist Brad Fiedel uit de tweede film.

De fanservice in deze game is helaas ook meteen het allersterkste punt. Teyon heeft overduidelijk geprobeerd om veel elementen zoals crafting en een skilltree in de game te proppen, maar geen hiervan raakt zijn doel. Grafisch is de game beter dan zijn voorganger Salvation uit 2009, maar alles behalve oogstrelend.

Waar een Terminator game zich perfect leent voor een moeilijke (en misschien zelfs enge) shooter is dit een redelijk eenvoudig schietspel dat nergens de epische proporties van de eerste twee films haalt. Daardoor schaart deze game zich in het rijtje van steeds slechter wordende iteraties in de Terminator-franchise. Voor de 40 euro die deze game je kost kun je, zeker in deze maanden, iets veel beters aanschaffen.