Starhawk Review

Hoe maak je tegenwoordig, in een markt waar (online) games als Call of Duty en Battlefield regeren, een dijk van een multiplayergame? Geen idee. Misschien moet je met iets nieuws komen. Daar dacht ontwikkelaar Lightbox Interactive ook aan, toen het bedrijf een vervolg op het vrij succesvolle Warhawk bedacht. Starhawk is het resultaat geworden. Geslaagd? Wie weet.

Starhawk wil iets nieuws neerzetten. Een totaal nieuw genre. Dat beweert Lightbox Interactive in ieder geval. Dat komt nog later aan bod, aangezien de ontwikkelaar niet de eerste was met het creëren van zo’n game. Maar goed. Deze exclusieve PlayStation 3 game moet het antwoord zijn op al dat hersenloze geknal van Call of Duty. Het is echter nog maar de vraag of mensen wel iets voelen voor iets compleet nieuws.

Singleplayer
Emmett Graves. Dat is de persoon waarmee je te maken hebt. Je kruipt in de huid van onze Emmett. Emmett is een soort van huurmoordenaar, maar hij is voornamelijk bezig met het tegenhouden van de vijandige Outcasts. Als onderdeel van de Rift gemeenschap moet hij ervoor zorgen dat de mijnwerkers niet lastig gevallen zullen worden, want mineralen zijn belangrijker dan een goede sociale cohesie. Alles ten koste van de mineralen. Dat is dan ook de reden dat de Outcasts de Rift gemeenschap proberen binnen te dringen om vervolgens die mineralen mee te nemen.

Tot zover het verhaal. Niet zo heel erg diepgaand inderdaad. Maakt dat wat uit? Nee, je hebt immers Starhawk voor de gameplay gekocht. Of beter gezegd: voor de multiplayer. Het is duidelijk om te zien dat Lightbox Interactive die gedachte ook in het hoofd had, want de singleplayer is niet echt je van het. Met een vrij onintelligente AI, eentonige missies en het gevoel dat je één lange tutorial zit te spelen maak je niet veel indruk als singleplayer game. Daarom vraag je al snel af waar die singleplayer voor nodig was.

Bouwen en vechten
Nou, de singleplayer is wel op één manier van nut geweest; het begrijpen van de gameplay. Deze is namelijk vrij bijzonder. Je zult verwachten dat het voornamelijk om schieten en dergelijke gaat, maar nee. In Starhawk is het namelijk je doel om samen met je team te werken en samen gebouwen bouwen. Deze handelingen zorgen er namelijk voor dat je betere wapens, betere voertuigen en betere mankrachten krijgt. Je kunt niet oneindig gaan bouwen, want je moet wel bouwpunten bij je hebben.

Dit allemaal in een grote variatie van gameplay. Je kunt met je eigen Starhawk op pad gaan, of gewoon per voet. Lekker vliegen kan dus ook, al krijg je daar niet de volledige ruimte voor. Maar dat is niet erg. Doordat je van alles kunt doen voel je een enorme vrijheid in de gameplay en dat is erg fijn. Ook het feit dat de mappen erg groot zijn – groot genoeg om zestien tegen zestien te spelen – werkt erg in het voordeel van Starhawk. Fijn dat er veel ruimte is in de mappen.

Uniek en origineel?
Goed, ruimte is er. Dat komt niet vaak voor in een online multiplayer shooter. Maar heeft Starhawk iets wat compleet nieuw in het genre is? Menig gamer en recensent zegt van wel. Maar dat is niet zo. Een spel wat ongelofelijk veel op Starhawk lijkt is het spel Command & Conquer Renegade. Qua graphics uiteraard niet. Op dat gebied weet Starhawk trouwens prima te scoren, maar een grafische pracht is het ook weer niet. Wat jammer is, want de futuristische western setting leent zich uitstekend voor prachtige omgevingen.

Maar goed, de vergelijking met Command & Conquer Renegade. Natuurlijk, de gameplay is niet exact hetzelfde, maar het concept wel. En dat concept werkte. Het is alleen jammer dat de enige first-person shooter van Command & Conquer geen groot succes werd, want een geweldig spel was het zeker. Daarom lijkt het erop dat Starhawk, dankzij de goede marketing van Sony, hogere ogen zal gaan gooien op het gebied van verkochte exemplaren.

Online!
Door goede reclame zal het concept ook in de smaak vallen bij nieuwe gamers. Het is alleen jammer dat dit concept nog niet zo goed begrepen wordt door medespelers. Onze Wouter gaf dit al in de impressie aan; veel spelers zien het nut van bouwen niet en gaan dus veel eerder voor hun eigen hachje. Dat had Lightbox Interactive beter kunnen aanpakken, door bijvoorbeeld het bouwen beter te belonen.

En er zijn meer aspecten waar Lightbox Interactive de plank heeft misgeslagen. Zo is het spel behoorlijk uit balans. Het team met de meeste punten tijdens een potje online krijgt namelijk nóg meer mineralen en dus kunnen ze nóg meer bouwen en dus nóg sterker worden. Wat dat betekent? Dat de vijand nog meer uitloopt. Daar is Lightbox niet echt slim geweest.

Plezier is er
Maar plezier is zeker te vinden in Starhawk. Het is dan ook gewoon leuk om te spelen. Lekker schieten, lekker bouwen, ga zo maar door. Op den duur zullen de spelers ook begrijpen hoe het spelletje in elkaar zit, en zal er meer sprake van teamwork zijn. Het is alleen jammer dat Starhawk geen indruk weet te maken met de multiplayer modi. De reden is dat er naast deathmatch, team deathmatch, capture the flag en ‘zones veroveren’ niets anders is. Niet dat je er snel uitgekeken op zult raken, maar bij een online game als deze verwacht je ten minste iets speciaals. Mooi niet dus.

Degelijke online shooter
Alles bij elkaar opgeteld kun je concluderen dat Starhawk geen bijzondere, maar wel een degelijke online shooter is geworden. Het concept slaat aan, het doet je denken aan het spel Command & Conquer Renegade en is daarom zeker een spel dat je moet kopen als je van bouwen en vechten houdt. Maar verwacht niet iets speciaals. Het is geen game die je over zestig jaar nog zult herinneren.