Space Channel 5: Part 2 Review

Sommige games zijn gewoon vreemd. Het maakt niet uit hoe je ernaar kijkt, want op ieder vlak zijn ze abnormaal. Space Channel 5: Part 2 is zo’n game. Vanaf de eerste minuut komt er niet veel anders bij je op dan “What the fuck?”. Niet dat dat een ramp is, want zelfs de vreemdste game kan nog steeds erg leuk zijn. Of dat het geval is met Space Channel 5: Part 2 lees je hier.

Er is een grote kans dat een hoop van jullie nog nooit heeft gehoord van Space Channel 5: Part 2. Toch zijn er genoeg kansen geweest om de game te ontdekken. De oudere generatie gamers zal de game misschien wat zeggen. Het origineel verscheen namelijk in 2000 al op de Dreamcast en drie jaar later verscheen Part 2 voor de PlayStation 2. En het spel zat begin dit jaar ook nog gebundeld in Dreamcast Collection. Begin oktober werd Space Channel 5: Part 2 nog apart uitgebracht op het PlayStation Network en Xbox Live Arcade. Over deze laatste versie gaat deze recensie.

Oe la la
In de hoofdrol van Space Channel 5: Part 2 staat Ulala. Dat spreek je uit als ‘oe la la’ en dat is ook precies wat je zegt wanneer je Ulala voor het eerst op je scherm ziet verschijnen. Ze draagt een kort jurkje met kniehoge laarzen en heeft ellenlange benen. Ulala is een verslaggeefster voor de tv-zender Space Channel 5. Dat werk brengt de nodige risico’s met zich mee. Een bende, de Rhythm Rogues, heeft namelijk duizenden mensen ontvoerd en Ulala gaat ze persoonlijk bevrijden. Je moet toch wat over hebben voor de kijkcijfers.

Als je dacht dat de ontvoering van duizenden onschuldige mensen al misdadig was, dan wil je niet horen dat ze ook nog gemarteld worden. De gevangenen worden namelijk gedwongen te dansen. Dat klinkt misschien niet zo erg, maar probeer maar eens voor meerdere uren continu te dansen. Die mensen staan dan ook op instorten en jouw hulp kan ze niet snel genoeg komen. Tijd om zelf de dansvloer op te gaan dus.

Dansen tot je erbij neervalt
Hoe kwaadaardig de Rhythm Rogues ook zijn, ze hebben een erg zwak punt. Ze kunnen er niet tegen als andere mensen beter dansen dan zij. Lukt het jou dus om beter te dansen dan de bende zelf, dan zul je steeds meer bendeleden verslaan en mensen bevrijden. De slechteriken versla je met een futuristisch pistool en de gevangenen bevrijd je met liefde. Want zoals we sinds Harry Potter weten is liefde sterker dan elk kwaad.

Het dansen in Space Channel 5: Part 2 is niet zo inspannend als het klinkt. Je speelt de game gewoon met je controller. Met het pookje of de D-pad kun je vier richtingen opdrukken en dan zijn er nog de A- en B-knop. Meer heb je niet nodig. De gameplay werkt vervolgens gelijk aan het oude geheugenspel Simon. De Rhythm Rogues, onder leiding van Purge, dansen op het scherm en jij moet vervolgens dezelfde bewegingen herhalen. Het moeilijke zit hem hierin dat je alles op ritme moet doen. Zit je er ook maar een beetje naast dan mis je een beweging, maak je een lompe beweging en zakken de kijkcijfers.

Erg uitdagend
Space Channel 5: Part 2 is daardoor nog een erg uitdagende game geworden. Je zult er niet met twee vingers in je neus doorheen wandelen. Vanaf het eerste level wordt je tot het uiterste getest en die moeilijkheidsgraad zakt geen moment. Wat je eventueel zou kunnen doen als je echt niet meer verder komt, is de knoppen zo instellen dat je met dezelfde knop alle bewegingen maakt. Of je nog naar jezelf kunt kijken wanneer je zo een game wilt uitspelen is aan jezelf. Onze trots was in ieder geval te hoog om zelfs in de moeilijkste tijden het zo makkelijker te maken.

Er is ook nog een aparte modus waarin je je ultieme dansbewegingen kunt testen. Met maar één hartje moet je in deze modus proberen om honderd rondes te overleven. Je mag dus absoluut geen verkeerde beweging maken, want dan ben je game over en kun je opnieuw beginnen. Wij hadden al moeite om tien rondes te overleven, dus dit is een modus voor de echte pro’s. Ben je vastberaden deze modus uit te spelen zou je zomaar eens meerdere uren bezig kunnen zijn. Toch niet slecht voor een downloadbare game.

Pudding op de gitaar
In een game met zo’n simpel concept is een beetje afwisseling zeker op zijn plaats. Deze afwisseling is afkomstig van je rivaliserende collega Pudding. Met haar gitaar weet zij altijd een spetterende show neer te zetten en dat kost Ulala weer kijkcijfers. Gelukkig heeft Ulala ook een gitaar en kunnen de twee dames tegen elkaar strijden om een nieuwtje. Het instrument is te bespelen door simpelweg omlaag te drukken op je controller, maar de ritmes worden wel een stuk moeilijker. Omdat het idee wel grotendeels hetzelfde blijft, is er niet van een ingrijpende afwisseling te spreken, maar in een game waarin je constant hetzelfde doet, waardeer je alles dat iets anders is.

Het kan altijd vreemder
Zoals we in de inleiding al zeiden is Space Channel 5: Part 2 een behoorlijk vreemde game. Niet alleen is het al absurd dat een slechterik mensen ontvoerd en ze vervolgens dwingt te dansen, maar ook dat je deze mensen moet bevrijden door te dansen, is niet echt normaal. Dat zou misschien nog goed te praten zijn in een gammel verhaal, maar dat doet SC5: Part 2 niet. De game is er trots op vreemd te zijn en kan deze eigenschap daarom volledig uitbuiten. Een oma die spontaan achter je de xylofoon begint te bespelen, een gigantisch waterballet met overal mensen verkleed als kikker en een roze drol met een voorkeur voor de wals. SEGA heeft de fantasie de vrije loop gelaten en dat zorgt voor een hele grappige game.

Graphics ondermaats
De game ziet er verder wel lelijk uit. Maar wat wil je dan? De game is een port van een van de eerste PlayStation 2 games. Er zit wel een HD-jasje omheen, dus het is allemaal nog draaglijk. Ben je echter een gamer die een game niet kan waarderen als het niet de beste graphics heeft dan verdoe je je tijd met Space Channel 5: Part 2. Kun je de slechte graphics wel aan om een absurde game te spelen dan moet je deze game zeker een kans geven. Qua geluid zit het dan wel weer goed, en dat is maar beter ook in een game waarin je moet dansen.

Bizar, maar vermakelijk
Over het algemeen is Space Channel 5: Part 2 een vermakelijke game. Dat komt voornamelijk door het vreemde verhaal en de nog vreemdere beelden die je daarbij te zien krijgt. De gameplay zit verder ook wel goed in elkaar, maar het is erg eentonig. Je doet eigenlijk constant hetzelfde en heel lang zul je je dan ook niet bezighouden met deze game. Om de game toch langer speelbaar te houden is de moeilijkheidsgraad erg hoog ingesteld. Space Channel 5: Part 2 ziet er verder niet uit, maar gelukkig is het geluid wel in orde. Wil je je graag verbazen over de fantasie van sommige gameontwikkelaars dan moet je deze game zeker een kans geven.