SOCOM: Special Forces Review

Na het hele gedoe met het PlayStation Network ontkwamen we er niet aan om de SOCOM recensie door te schuiven. Heel vervelend, maar de game draait voor een groot deel om de multiplayer en dat deel was nu net niet te testen. Bij deze hebben we alsnog de recensie voor jullie in het kader van beter laat dan nooit…

De SOCOM-franchise gaat al een paar jaar mee, maar Special Forces is pas het tweede deel dat verschenen is op de PlayStation 3. Nu is SOCOM altijd al een franchise geweest die voornamelijk draait om de multiplayer, maar in 2009 werd daar nog een schepje bovenop gedaan. Het toen verschenen Confrontation had alleen maar een multiplayer. Sony moet gedacht hebben dat ondanks het online geweld (letterlijk en figuurlijk, dank je wel hackers!) er nog genoeg gamers kunnen bestaan die ook genieten van een singleplayer.

Singleplayer met 14 missies
Het goede nieuws is dan ook dat je in Special Forces lekker in third person kunt knallen in maar liefst 14 missies. In de singleplayer moet je in zes dagen tijd in Zuid-Korea de rebellengroep Naga tegenhouden. Allereerst kruip je in de huid van stoere jongen Cullen Gray, ook krijg je hulp van een team uit Zuid-Korea. Vandaar dat je ook enkele missies doet in de huid van iemand uit dit team, daarover straks meer.

Ongetwijfeld weet je dat de SOCOM-franchise bekend staat om een tactisch element. Ook in Special Forces zul je dan ook geregeld commando's moet geven. Het is fijn dat je continu wordt bijgestaan door een team dat jij lekker bevelen mag geven. Stuur alvast een paar man vooruit, laat er een paar flanken, houd ze juist bij je, het kan allemaal. Hetzelfde principe dus wat we onlangs nog zagen in Operation Flashpoint Red River, alleen zijn je medespelers in Special Forces gelukkig een stuk intelligenter! En dat is nodig, want als een 'Rambo' ergens op af rennen, heeft totaal geen zin. Qua verhaal is het allemaal niet spannend, wat je doet is redelijk simpel: knallen, knallen, knallen. Maar er is niets mis met een schietfestijn op z'n tijd, ja toch?

Neeeeee, geen stealth!
Hoewel je het grootste deel van de missies speelt met Cullen Gray, speel je ongeveer een derde van de game met de Zuid-Koreaanse Forty-Five. Een heel nieuw aspect in de franchise, wat Special Forces jammer genoeg geen goed doet. Je hebt opeens het gevoel beland te zijn in een verouderde Splinter Cell game waarin stealth de boventoon voert. Er is opeens afwisseling in het redelijk saaie patroon uit de singleplayer, maar waarom? Door nu stealth missies te doorlopen wordt er een soort adrenaline uit de game gehaald waardoor je eigenlijk niet verder wilt spelen. Immers koop je SOCOM om te schieten! Daarnaast is het ook nog eens zo dat er geen balans is in de missies. Missie twaalf met Forty-Five is ronduit belachelijk, zo moeilijk, terwijl je de laatste twee missies dan weer met je ogen dicht uitvoert. Bij wijze van.

Sowieso zijn de missies met Forty-Five niet vlekkeloos. Als je dan iets nieuws toevoegt, doe het dan ook goed, Maar nee hoor, soms zien vijanden je super snel, onmenselijk gewoon. Terwijl op andere logische momenten je helemaal niet opgemerkt wordt. Verder moet je op een gegeven moment een lijk wegslepen om uit het zicht te leggen maar dit kan maar op één manier. Als je dus net even een meter verkeerd staat, werkt de actie al niet. Zonde. Het enige waar dit goed voor is, is het verlengde van de korte speelduur. In zes uur doorloop je de singleplayer van Special Forces en het lijkt dan ook wel alsof Homefront de trend heeft gezet voor het afleveren van nog korte speelsessies dan Call of Duty tegenwoordig al doet.

Drie voor de prijs van één
Gemengde gevoelens dus wat betreft die singleplayer, maar dat het aan wordt geboden is absoluut wel een pluspunt, dat dan weer wel. Je krijgt een soort twee voor de prijs van één, of eigenlijk zelfs drie voor de prijs van één. SOCOM heeft een ongekend hoge replaywaarde doordat het spel niet alleen een singleplayer heeft, ook kun je de game online co-op doen met nog vier mensen. En het heeft natuurlijk een multiplayer, één de fans normaal gesproken al jaren gek van zijn. Wat betreft die co-op kunnen we kort zijn: het zijn aparte missies, dus niet exact hetzelfde als de singleplayer waarin het tactische element duidelijk naar voren komt. Werk samen, want dat is de enige manier om de vijanden een kopje kleiner te maken. Jammer is alleen dat er een offline co-op ondersteuning mist. Maar je kunt dan ook niet alles hebben. SOCOM Special Forces is al uitgebreid genoeg.

Uitgebreide multiplayer
Dan over op het grote werk, de multiplayer. De multiplayer is speelbaar met 32 man en het is zeker uitgebreid, dé reden waarom je deze game nog maanden kunt spelen. In totaal zijn er negen mappen met standaard toeters en bellen, als ook leuke verrassende dingen. Zo heeft het spel Suppression, ook wel bekend als Team Deathmatch en ook heeft het een soort van Capture the Flag. Of je nu kiest om te knallen op een grote of kleine kaart, alles speelt prima weg. Een aanradertje is Bomb Squad waarbij het ene team bommen moet ontmantelen, terwijl het andere team dit juist moet voorkomen. Hier wordt maar weer eens duidelijk hoe goed je moet samenwerken in SOCOM. Want slechts één persoon kan de bom ontmantelen, kortom als je die niet goed beschermt, ben je de Sjaak.

Natuurlijk is het zo dat mensen gaan voor veel skills, dat heb je nu eenmaal met multiplayers. Special Forces is alleen wel een titel waarin je echt moet samenwerken. Als je bijvoorbeeld Last Defense speelt geldt, dat zonder samenwerking, je niet alle controlepunten kunt veroveren. Dat samenwerken verloopt eigenlijk heel natuurlijk. In je uppie door het veld rennen heeft totaal geen zin, want er kan zomaar ergens een sluipschutter op de loer liggen. Opletten geblazen dus. Daarom is het ook handig om jezelf te blijven verbeteren en spijtig dat de wapens die je geüpgrade hebt in de singleplayer niet kunt meenemen naar de multiplayer. Iets dat toch wel handig was geweest. Wat ook wel prettig zou zijn geweest is dat je een vriend zou kunnen joinen. Gek genoeg heb je de optie in de game zitten, maar negen van de tien keer als je hier op drukt krijg je de melding dat de lobby al vol zit. Kortom, wat is hier het nut van?

Gewoon respawnen
Wat trouwens voor veel mensen ook jammer zal zijn, is dat Special Forces anders is dan oudere SOCOM delen. Die waren namelijk bedoeld voor de goede multiplayer mensen. Doodgaan? Prima. Respawnen? Dacht het niet. Dat respawnen kan nu om de haverklap waardoor Special Forces dus automatisch makkelijker is en mensen sneller risico’s zullen nemen. Althanks, dit is als je de standaard versie speelt. Het mooie is dat je in de game echt tal van opties hebt om in te stellen, dus je kunt ook als vanouds een klassieke versie spelen, waardoor je dus niet kunt respawnen. Maar je merkt gewoon dat SOCOM wat probeert te antciperen op de huidige trend die er is in multiplayer games. Net als andere shooters werk je nu met XP, wat automatisch inhoudt dat iedereen snel kan stijgen in rang. De manier waarop je vroeger streepjes kon behalen is er niet meer bij, iets dat toch wel een grote uitdaging was voor de liefhebbers. Het maakt wél dat Special Forces voor iedereen goed te doen is.

Tot slot is het zo dat Special Forces ondersteuning van de Move en Navigation controller kent. Hoewel we dit getest hebben en het allemaal goed speelt, blijft het toch een persoonlijke smaak of het wel of niet iets toevoegt. Het is een beetje vergelijkbaar met Killzone 3: het schiet prima weg, maar toch zijn er genoeg mensen die het op klassieke manier willen spelen: lekker op de bank met een controller in de hand. De optie is geheel aan jou. Dit geldt ook wat betreft 3D-ondersteuning dat het spel heeft. We hebben dit niet kunnen testen wegens gebrek aan een 3D-TV.

Game met veel replaywaarde
Al met al laat SOCOM Special Forces voor een deel gemengde gevoelens achter. Op zich is het redelijk goede shooter, maar gelijktijdig geldt dat er genoeg andere shooters op de markt zijn die meer indruk achter laten. Boem! Dat gevoel waardoor je wordt weggeblazen. Special Forces doet dat helaas niet. Toch is het zo dat er de laatste tijd niet veel tactische shooters zijn uitgekomen en specifiek in dit genre staat Special Forces zeker zijn mannetje. De intelligentie is al beter te noemen dan in Operation Flashpoint Red River. Bovendien krijg je eigenlijk drie voor de prijs van één. De singleplayer mag dan niet zo spectaculair zijn, daarnaast krijg je er nog een co-op en uitgebreide multiplayer bij. En de multiplayer komt goed uit de verf met genoeg mogelijkheden. Wat dat betreft heeft SOCOM dan ook nog meer dan genoeg bestaansrecht op de PlayStation 3.