Sniper Elite 3 Review

Schieten met een geweer is iets dat niet onbekend is in de wereld van de games. Tientallen titels laten je rondrennen met mobiele moordwapens, maar slechts een fractie van die games focust zich op schieten van lange afstand. Laat Sniper Elite 3 nou net een game zijn waarin je als sluipschutter de hoofdrol vertolkt.

Een kogel die in slow-motion vanuit de loop van het geweer dwars door de maag van zijn slachtoffer gaat. Het klinkt als een ranzige video die je in een uithoek van het internet zou vinden, maar niets is minder waar. Deze lugubere beelden vormen de kern van Sniper Elite 3.

Een game die je, zoals de titel al doet vermoeden, laat rondlopen met een gigantisch sluipschuttersgeweer. In het derde deel van de Sniper Elite serie reis je af naar het tropische Noord-Afrika. Wederom bevind je je midden in de actie van de Tweede Wereldoorlog en kruip je in de huid van de Amerikaanse OSS-soldaat Karl Fairburne.

Fairburne heeft in zijn carrière al menig oorlogsslachtoffer gemaakt, maar hij deinst er niet voor terug om nog wat extra moffen opzij te knallen om veiligheid te waarborgen. Het verhaal van Sniper Elite 3 is er een van een lach en een traan. Niet omdat het verhaal zo meeslepend is, want het is alles behalve dat.

Verhaalvertelling is iets waar Rebellion op school geen voldoende voor zou hebben gehaald. Missies worden tijdens het laden van levels onderbouwd door de stereotiepe zware Amerikanenstem van Fairburne en je bent de informatie vaak alweer kwijt voordat je ook maar één digitale stap gezet hebt.

Goed nieuws dat je verder helemaal niks aan het flinterdunne verhaal hebt en je gewoon kunt focussen op de prachtige landschappen die je voorgeschoteld worden in de game. De switch van gebombardeerde Europese steden naar de tropen van Afrika zorgt er namelijk voor dat er een stuk meer kleuren in het leveldesign verwerkt zijn.

Palmbomen, oases met bloemen en helder water, niks is aan het toeval overgelaten. Sniper Elite 3 is een lust voor het oog en dat mag gezegd worden, en dat voor een game waarin je toch vooral door de woestijn loopt. De keuze voor Afrika als schietbaan brengt bovendien ook nog wat veranderingen in de gameplay met zich mee.

Vergeet namelijk die nauwe gangetjes en lineaire gameplay uit het tweede deel. Sniper Elite 3 gooit het over een andere boeg en biedt je grote levels waarin je jouw eigen route kunt uitstippelen. Vrijheid is helemaal geïnjecteerd in de kern van de game en doet de formule veel goeds. De in totaal acht levels bieden door die vrijheid een heleboel plezier en je bent per level makkelijk een uur verder.

Een grotere map betekent grotere afstanden, en laat dat nou ideaal zijn in een snipergame. Je voelt hem al aankomen, snipen in Sniper Elite 3 werkt grandioos. Dat deed het aspect in zekere mate in Sniper Elite V2 al, maar komt beter uit de bus in deel drie. Typerend voor de serie zijn de zogenoemde bulletcams, waarin de kogel in slow-motion wordt gevolgd tot het zijn slachtoffer heeft doorboord.

Als de kogel is aangekomen zie je middels een röntgenbeeld wat voor schade het projectiel aanricht in het lichaam van de ongelukkige Duitser waarop jij het hebt gemunt. Bereid je voor op een heleboel gepenetreerde organen en liters aan bloed. Het is een feestje voor een ieder die van gore houdt.

Sniper Elite 3 doet er in vergelijking met vorige delen nog een schepje bovenop en introduceert de bulletcam nu ook in combinatie met voertuigen. Welgeplaatste schoten op vrachtwagens of tanks verwoesten de voertuigen, en de bulletcam brengt dit geheel heel cinematografisch in beeld. Elk schot is weer een verademing om naar te kijken en toont de werkelijke kracht van je wapen.

Naast de bulletcams kun je nog altijd zelf instellen hoe moeilijk het je gemaakt wordt tijdens het schieten. Invloed van de zwaartekracht en wind kun je met een druk op de knop in- en uitschakelen, en ook hulpmiddelen bij het schieten zijn aanwezig.

Nieuw daarentegen is het ‘relocate’-systeem. Als je vijanden onraad ruiken licht je radar geel op, en verschijnt er een geestgedaante van jouw karakter op de locatie van waar je voor het laatst gezien of gehoord bent. Als je je ver genoeg van die locatie verplaatst, heb je jezelf ‘relocated’ en zijn de vijanden je dus kwijt. Ben je iets onhandiger en word je gespot, dan wordt de radar rood en ben je het haasje.

In theorie klinkt het spel vrij uitdagend, maar in de praktijk valt dit allemaal wel mee. De AI van je tegenstander is namelijk niet altijd van even hoge kwaliteit en verre van realistisch. Het doden van een nazi in de buurt van een andere nazi waarschuwt die tweede soldaat helemaal niet, ook al zou je het geschreeuw van het slachtoffer tientallen meters verderop ook kunnen horen.

Vooral bij contact van dichtbij merk je dat de game toch nog last heeft van wat schoonheidsfoutjes. Soldaten merken je niet op, terwijl je wel degelijk in hun zichtveld rondwandelt en schieten met alternatieve wapens – een handwapen of machinegeweer – werkt nogal lomp en onnauwkeurig. Je merkt aan dit soort kleine technische mankementen dat je het best in de bosjes kunt gaan liggen met je vizier aan je oog.

Voordat je daar gaat liggen, wil je wel dat je uitrusting in orde is. Voor het eerst in de Sniper Elite serie kun je je uitrusting naar eigen hand aanpassen. Er zijn meerdere sluipschuttersgeweren, secundaire geweren en gadgets beschikbaar, met extra aanpassingen voor je primaire wapen. Hierbij moet je denken aan verschillende vizieren en lopen.

Deze aanpassingen zijn niet puur cosmetisch, want ook de statistieken veranderen bij de keuzes die je maakt. Het is de kers op de spreekwoordelijke taart van aangename toevoegingen en aanpassingen die Sniper Elite 3 heeft mogen verwelkomen. De campagne is echter niet het enige dat onder handen is genomen door Rebellion.

Ook de multiplayer is redelijk op de schop gegaan. Nog altijd kun je tegen menselijke opponenten strijden in een gevecht op leven en dood, maar kritiek op het vorige deel was er in de vorm van dat er een gebrek aan teammodi was. Hier is naar geluisterd, want de helft van alle aanwezig modi in de game zijn teamgericht.

Heel spannend is het pakket helaas niet. De gehele multiplayer ademt deathmatch uit, hetzij met of zonder teams. Objective gerelateerde modi ontbreken in z’n geheel en maken de multiplayer een beetje eentonig en een stuk minder interessant dan de singleplayer.

Gelukkig is daar de co-op om dat goed te maken. Je staat namelijk niet altijd alleen in je strijd tegen de moffen. De gehele campagne is namelijk in zijn geheel samen uit te spelen met een online compagnon. Veel verschil met de singleplayer is er niet, maar samenwerken is altijd leuke dan alles in je uppie oplossen.

Wie de campagne zat is kan nog aan de slag met de Overwatch modus Hier bestrijd je samen met een tweede speler golven van aanvallende Duitse troepen. Een speler rent rond met een wapen, terwijl speler nummer twee met zijn verrekijker aanwijzingen doorgeeft. Overwatch haalt het uiterste uit je samenwerking en goede communicatie is daarom een vereiste.

Sniper Elite 3 is een gigantisch geheel geworden met een overload aan content. De singleplayer is op de schop genomen en biedt nu open levels die veel vrijheid bieden. Grafisch is de game een stuk kleurijker geworden en ook de ranzige bulletcams zijn een verademing om te zien. De AI stelt bij vlagen teleur, maar niet dermate dat de spelervaring ernstig verstoord wordt.

De multiplayer is wederom aanwezig en hoewel de kritiek van vorige delen is aangepakt, blijven de modi eentonig en saai. De co-op daarentegen is een welkome bijkomstigheid en zorgt ervoor dat je de game ook samen met een vriend kunt ontdekken. Afrika moet bevrijd worden en de manier waarop dat gedaan wordt ligt helemaal in jouw handen.