Skylanders: Giants Review

In 2011 verscheen Skylanders: Spyro’s Adventure, een game die nogal opviel door het gebruik van een portaal. Spelers moesten echte karakters op een portaal zetten waarmee ze in de game konden spelen. Ofwel het idee van poppetjes die echt tot leven komen! Een leuk bedenksel dat goed uitpakte en daarom goed beoordeeld werd. Een jaar later is het tijd voor een nieuw deel met nog brutere en grotere vijanden: giganten.

Skylanders: Giants ziet er in essentie ongeveer hetzelfde uit als zijn voorganger, en zo speelt het ook. Het is een role-playing game voor de kleintjes.Waar vorig jaar alleen kleine personages meededen, zoals Spyro, doen dus dit jaar giganten hun intrede. De missie is heel wat vijanden kleineren en het wederom opnemen tegen schurk Kaos.

Gevarieerde gameplay
Dit doe je in totaal zestien levels, zes minder dan vorig jaar. Maar nog altijd telt Skylanders een behoorlijke speelduur. Je bent zeker wel zo’n tien uur bezig om de game uit te spelen, als je tenminste overal rustig de tijd voor neemt. De kracht zit nog altijd in de gevarieerde gameplay: de levels zijn gevarieerd, en continu ben je omgevingen aan het verkennen, vijanden aan verslaan, puzzels aan het oplossen en spelletjes aan het spelen.

Skysteen
Jawel, Skylanders: Giants heeft een nieuw element. In dit deel zul je met regelmaat Skysteen moeten spelen, een bordspel waar je om de beurt (dus jij en je tegenstander) een steen op een bord moeten leggen. Het lijkt in eerste instantie op kruisje nulletje, maar het gaat dieper. Het speelbord heeft weliswaar negen vakken in totaal waarop stenen gelegd moeten worden, de grap is dat elke steen weer anders is. De ene steen is namelijk sterker dan de ander en bij elke zet moet je dan ook goed nadenken wat je doet om je tegenstander te verslaan.

Het is een leuk spel dat een belangrijk onderdeel vormt in Skylanders: Giants. Zodra je wint, zal het lonen in de game. En hoe verder je komt, hoe moeilijker de Skysteen-potjes worden. Doordat je in de hele game steeds geld verzamelt, kun je later ook betere Skystenen kopen. Dat is allemaal netjes geregeld. Het enige minpunt is dat Skysteen te vaak terugkeert in de game. Op een gegeven moment heb je het daardoor wel een keer gezien. Beter is om de volgende keer meer spelletjes in de game te stoppen voor meer afwisseling.

Arena gevechten
Ook nieuw zijn arena-gevechten. Arena-gevechten kun je los selecteren in het hoofdmenu. Mocht je daar geen zin in hebben, zul je ze hoe dan ook twee keer tegen komen in het hoofdverhaal zelf. De naam zegt het eigenlijk al. Jij zult in een arena gegooid worden om vanaf daar in diverse rondes heel wat vijanden in mootjes te hakken. Prima deal, toch?

Feest van herkenning
Voor de rest is Skylanders: Giants eigenlijk een feest van herkenning met hier en daar kleine verbeteringen. De puzzels met de kikker zijn weer aanwezig. Regelmatig moet je een deur openen met een puzzel waar een kikker als balletje rolt om op bepaalde punten te komen. Het lijkt Super Monkey Ball, maar toch ook weer niet. Als je elk punt passeert in Skylanders: Giants, zal er een deur geopend worden. Een groot pluspunt is dat er nieuwe mechanieken in dit kikkertje-spel zijn geïntroduceerd en ook dat de puzzels uitdagender zijn dan in het vorige deel. Toen waren ze eigenlijk te makkelijk waardoor het niet altijd even leuk was.

Fijn upgraden
Verder werkt het systeem ook hetzelfde. In diverse levels zul je van alles om je heen stuk moeten slaan om geld te verzamelen. Met dat geld kun je later in de main hub (een schip), waar je na elk level naar terugkeert, upgrades kopen voor je personage. Elk personage begint op niveau een en door vijanden te verslaan zal een karakter in niveau omhoog gaan, tot maximaal level 15. Het wordt hier duidelijk dat het een game is voor kleintjes en niet volwassenen. Upgraden tot level vijftig als in Borderlands is er niet bij. Was misschien best leuk geweest.

Hoe dan ook, het is mooi om upgrades te kopen. Zo kan Chop Chop bijvoorbeeld upgrades kopen zodat zijn zwaard verder kan slaan en dat zijn spijkers die op de grond tevoorschijn komen krachtiger zijn en een verder bereik hebben. Wat overigens geniaal is, is dat personages uit het vorige deel gewoon op de portaal gezet kunnen worden. Het niveau van die personages wordt meegenomen. Dus als jij in het vorige Skylanders spel een personage had met level zes, dan kun je vanaf daar verder in Skylanders: Giants. Stiekem heb je ’t dan wat makkelijker. Maar een beetje vals spelen mag wel, toch?

Hoewel Skylanders nog steeds mikt op een jong publiek en daardoor niet al te moeilijk is, heb je upgrades niet per se nodig om verder te komen. Eigenlijk heb je alleen moeite zodra je vecht tegen schurk Kaos, maar tussendoor gaat het prima zonder. Wel wordt de game een stuk leuker als je overal alles kapot slaat, rondkijkt, geld verzamelt en na elk level op het schip rondneust wat je allemaal voor upgrades kan kopen en wat je nog meer kan doen.

Niet even terug kunnen lopen?!
Skylanders: Giants is een goed spel. Als je voortborduurt op een sterk concept, kan dat ook bijna niet anders. Toch is de game niet foutloos en heeft het een vervelend minpunt. De game kent weinig vrijheid, alles ligt op voorhand vast. Dat betekent dat als je een gebied inloopt, even rondkijkt en bedenkt toch nog even terug te willen naar een eerder stuk, je tegen de lamp zal lopen. Teruggaan is er niet bij. Dan zul je later een level opnieuw moeten spelen. Het frustreert soms wat. Je weet nu eenmaal niet in een level of soms links of rechts de goede weg is en daardoor mis je leuke dingen. Een volgend deel moet die handrem en het voortstuwende aspect toch echt iets meer achterwege laten om het leuk te houden.

Een ander minpunt, maar dat is maar iets klein is dat de eindbaas makkelijker is dan in het vorige deel. Waar vorig jaar de eindbaas zorgde voor een uitdaging, heb je die nu helaas al snel verslagen. Op zich geen ramp, maar het is leuker om even ergens moeite voor moeten doen om daarna pas de credits over het scherm te zien rollen. Het lijkt erop alsof de moeilijkheidsgraad dit jaar naar beneden is gegaan.

Prima RPG voor de jonge gamer
Desondanks is Skylanders: Giants een vermakelijke en mooie game. Bij jonge gamers die houden van avontuur en het spelen met diverse personages, mag deze titel niet in de kast ontbreken. De game kent een nette speelduur van zo’n tien uur en voordat je alles in elk level gehaald en gezien hebt ben je nog wel flink wat dagen bezig. Skylanders: Giants is niet meer zo origineel als vorig jaar, maar omdat het concept toen al zo goed was, staat de game ook dit jaar weer als een huis.