Retribution Review - Een kritische blik op een middelmatige remake

Soms lijkt het alsof Hollywood geen nieuw idee meer kan bedenken. Het jaar 2023 bracht ons een andere actiethriller met Liam Neeson in de hoofdrol, maar dit keer was het een remake van de Spaanse film Retribution uit 2015. De vraag is: waarom? Was het origineel zo'n meesterwerk dat het een Amerikaanse hervertelling rechtvaardigde? In deze kritische analyse bekijken we de recente remake Retribution, onderzoeken we waarom het een gedurfde stap was om een originele film opnieuw te maken, en proberen we te begrijpen waarom Hollywood vaak teruggrijpt naar bewezen formules.

Retribution geregisseerd door Nimrod Antal en geschreven door Christopher Salmanpour, volgt het verhaal van Matt Turner, gespeeld door Liam Neeson. Matt woont in Berlijn met zijn vrouw Heather en hun twee tieners, Zach en zijn zus. Matt werkt als financieel adviseur, en het lijkt erop dat hij zich bezighoudt met enkele duistere zaken.

Het verhaal begint met een schokkende wending wanneer Matt tijdens het rijden naar school met zijn kinderen een telefoontje krijgt van een onbekende beller. Deze mysterieuze persoon onthult dat er een bom onder de bestuurdersstoel is geplaatst en dat deze zal ontploffen als het gewicht van de drie passagiers in de auto verandert of als de beller besluit om de bom tot ontploffing te brengen. Matt wordt gedwongen om de instructies van de beller op te volgen om zijn leven en dat van zijn gezin te redden.

De film is eigenlijk een Engelstalige remake van de oorspronkelijke Spaanse film uit 2015, die al eerder een Duitse en Zuid-Koreaanse remake had gekregen. In deze Amerikaanse versie speelt Liam Neeson de hoofdrol, een acteur die de laatste jaren bekend staat om zijn verschijning in actiefilms, hoewel sommigen beweren dat hij zijn passie voor acteren heeft verloren sinds het overlijden van zijn vrouw.

Een van de problemen van Retribution is dat het moeilijk is om sympathie te voelen voor de personages. De tieners op de achterbank, gespeeld door Jack Champion en Lilly Aspell, komen over als verwende snotneuzen met een grote mond. Hun weerstand tegen het idee dat ze in de lucht kunnen worden geblazen lijkt vooral voort te komen uit het principe dat het moord zou zijn, niet omdat ze bijzonder aardige personages zijn. Dit geldt ook voor Matt zelf; het is al snel duidelijk dat hij betrokken is bij dubieuze zaken, wat het voor de kijker moeilijk maakt om zich volledig met hem te identificeren.

Een ander groot struikelblok in de film is het gebrek aan heldere communicatie en het optreden van personages dat vaak onlogisch lijkt. Dit kan worden toegeschreven aan een zwak scenario. Door personages niet duidelijk te laten communiceren en rechtstreeks te zeggen wat er aan de hand is, kan de film doorgaan zonder dat er creatieve oplossingen bedacht hoeven te worden. Er is bijvoorbeeld een scène waarin Matt praat met een Europol-agent, gespeeld door Noma Dumezweni. Matt praat onzin, en zodra zijn zoon roept dat zijn vader onschuldig is, vraagt de agent of hij even stil kan zijn, hoewel het bewijs van Matt's onschuld voor iedereen zichtbaar is.

Een ander kritiekpunt is dat de plot van Retribution weinig origineel is. Het verloop van het verhaal is voorspelbaar voor iedereen die bekend is met het thriller-genre. Dit gebrek aan originaliteit kan teleurstellend zijn voor kijkers die op zoek zijn naar een unieke filmervaring. Bovendien lijken sommige elementen uit andere films te zijn geleend, wat resulteert in een gevoel van déjà vu.

Ondanks deze tekortkomingen slaagt Liam Neeson erin om zijn personage enige diepgang te geven. Zijn acteertalent zorgt ervoor dat de kijker enigszins betrokken raakt bij het verhaal. En zijn nieuwsgierigheid naar het verdere verloop van het plot, waarbij een bom onder zijn autostoel een cruciale rol speelt, houdt de aandacht vast. De film toont voornamelijk een modern Berlijn, afgezien van de Brandenburger Tor, wat de algehele sfeer van het verhaal versterkt.

De climax van de film is enigszins bevredigend, zij het nogal toevallig. Dit is alleen een typisch kenmerk van veel Hollywood-films, waarbij het plot soms te veel afhankelijk is van toeval. Een derde remake van dezelfde film in minder dan tien jaar lijkt vooral te maken te hebben met lagere productiekosten en de verwachte opbrengst, eerder dan met de kwaliteit van het verhaal.

Met een budget van slechts twintig miljoen dollar hoeft de film niet uit te blinken om winstgevend te zijn. Het is verfrissend om af en toe een film te zien die geen enorme blockbuster is, maar het zou nog leuker zijn geweest als het in ieder geval een goede en originele film was geweest. Toch lijkt het erop dat Hollywood vaak teruggrijpt naar bekende formules en bewezen succesverhalen, zelfs als dat betekent dat ze een film opnieuw moeten maken die al eerder is verteld.

In conclusie is Retribution een film die weinig toevoegt aan het thriller-genre en weinig origineel is. Hoewel Liam Neeson zijn best doet om het verhaal tot leven te brengen, wordt de film gehinderd door zwakke personages en een voorspelbaar plot. Het gebrek aan creativiteit en de herhaling van bekende elementen maken de film teleurstellend voor kijkers die op zoek zijn naar iets nieuws en spannends. Hollywood zou wellicht meer tijd moeten besteden aan het ontwikkelen van originele verhalen en minder aan het herkauwen van oude ideeën.