Red Faction: Armageddon Review

Alles kan kapot. Inderdaad, als je naar buiten gaat en een prullenbak kapot probeert te maken, dan kan-ie ook kapot gaan. Maar in games? Dat gaat moeilijk. Het is een technologie die nog niet vanzelfsprekend is in allerlei games. Bij Red Faction: Armageddon is het werkelijkheid.

De GeoMod technologie uit Red Faction staat al tijden bekend als dé technologie die ervoor zorgt dat de wereld in feite jouw wapen wordt. Alles wat je wilt kapotschieten, kan daadwerkelijk kapot. Natuurlijk, niet alles kan kapot. Er bestaan namelijk nog geen wapens die de aarde kunnen laten ontploffen. Maar verder kan dus alles kapot. Deze laatste regel moet telkens herhaald worden, aldus ontwikkelaar Volition. Het is het uithangbord van Red Faction: Armageddon, dat volgens de makers ook een ongelofelijke intense, spectaculaire en geweldige third-person shooter is.

De hoofdpersoon in de game is niet zo’n eentje waarvan je denkt dat het een hele interessante, extraverte man is. Darius Mason, dat is ‘m. Hij is de kleinzoon van Alec Mason, die de maatschappij en beschaving op Mars in Red Faction: Guerrilla heeft gered. Maar ja, dat duurt niet lang meer. De Terraformer is net kapot gegaan en dus is het een kwestie van tijd voor de hel op Mars weer uitbreekt.

Op het moment dat Darius Mason met één van zijn standaardtaken bezig is, komt hij per ongeluk in aanraking met aliëns. Deze aliëns leefden vredig, zolang ze maar niet van het bestaan van de mens wisten. Maar Darius heeft van zich laten horen, waardoor de aliëns niets anders doen dan proberen de mensheid op Mars te vernietigen. Darius moet dat zien te voorkomen. Hij moet ervoor zorgen dat hij in de voetsporen van zijn opa kan treden.

In tegenstelling tot Armageddon was Guerrilla veel minder claustrofobisch. Het komt doordat de ruimtes in het nieuwste spel veel minder open zijn en dat er geen grote landschappen te bewonderen zijn. Echter betekent dit ook dat je niet meer zoveel zinloos rondloopt en er veel lege gebieden zijn. Dat was één van de minpunten van het voorgaande deel en het is goed dat Volition hier duidelijk lering uit heeft getrokken. Op deze manier wil de ontwikkelaar de gevechten bijvoorbeeld spectaculairder maken. Helaas slaagt ze daar niet helemaal in. Zo merk je vooral aan het begin weinig aan die "claustrofobische omgevingen", en valt het allemaal wel mee.

Oké, de manier waarop alles kapot kan is weliswaar indrukwekkend, maar dat komt later aan bod. Eerst de gevechten. Gewoon, de actie en de dingen die je in het spel moet doen. Na ongeveer tien uur spelen ben je namelijk klaar met het spel en dan denk je: wat heb ik eigenlijk bereikt? Wat weet ik nog van de afgelopen tien uur? De ontwikkelaar heeft het spel volgestopt met 'spectaculaire' momenten die je je zou moeten herinneren na afloop. Echter komen deze zoveel voor dat er daardoor eigenlijk niet eentje meer uitspringt. Het verrassingselement is al snel weg bij deze momenten. En daar is Volition een beetje de mist ingegaan.

Maar vergis je niet, er zijn genoeg - meer dan genoeg zelfs – gamers die dit geweldig vinden. Het is een game voor de mainstream. Volition heeft duidelijk gekeken naar andere games en daarvan de beste elementen uit gehaald en vervolgens in de game verwerkt. Op de GeoMod technologie na geen eigen, originele ideeën, maar gewoon voor zekerheid gaan. Opzich niet erg, zolang de game maar lekker speelt.

Dus als je niet aan originaliteit, verrassingselementen en dat soort ringen denkt, is dit eigenlijk een hele lekkere, constante game. Juist door twee wapens die je bezit. Naast wapens als de plasmagun heb je de Nano Forge en de Magnet Gun. Ja, die twee, daar ga je van houden. De Nano Forge is een wapen die zó krachtig is dat het, ongelooflijk maar waar, bijna alles kapot kan maken. Twee aliëns op een toren? Mooi! Schiet de onderkant van de toren kapot en de toren stort in. Heb je misgeschoten en daardoor de brug kapot gemaakt? Geen nood. Met de Nano Forge kun je de brug zo weer herstellen.

Een alleskunner, dus. Een ander wapen dat weliswaar niet alles kan, maar bijzonder handig is, is de eerder genoemde Magnet Gun. Hiermee kun je twee voorwerpen met elkaar verbinden en ervoor zorgen dat de ene keihard op de ander afgaat. Of eigenlijk, waarom twee voorwerpen? Waarom niet één aliën verbinden met een muur? Dat kan ook. De aliën wordt vermorzeld. Het is dat de A.I., ook in deze versie, niet van bijzonder hoge kwaliteit is, anders had je veel meer moeite gehad om ze op een ludieke wijze te vermoorden.

Dan de multiplayer. Vraag: is het tof om in een shooter een competitieve modus, waar je het dus tegen elkaar opneemt, te hebben? Antwoord: ja. Vraag: is het eigenlijk verplicht om zoiets in een spel te hebben? Antwoord: ja. Vraag: Waarom heeft Red Faction: Armageddon dat niet? Antwoord: geen idee. Het is uiteraard geen verplichting om een dergelijke competitieve modus te hebben, maar in een game als deze is het zeer welkom. Het spel leent zich namelijk uitstekend voor Team Deathmatch, Capture The Flag, en dergelijke.

Met de Ruin modus heb je wel een competitieve multiplayer modus. Maar hier moet je er enkel voor zorgen dat je zoveel mogelijk punten krijgt door alles wat je ziet kapot te schieten. Inderdaad, het is een soort van demonstratie van de GeoMod technologie. Maar vermakelijk is het zeker. Het heeft iets weg van Boom Blox, maar dan spectaculairder. Kortom, prima.

De modus die er daarnaast uitspringt is de Infestation Mode. Deze werd al in de impressie goed beoordeeld en ook hier mag er opnieuw een compliment uitgedeeld worden. Deze modus is namelijk leuk, spannend (vooral als je dichterbij de dertigste vlaag aliëns komt) en intens. Doel is namelijk om dertig vlagen aliëns te overleven. Met je vrienden. Het is niet makkelijk, maar wel haalbaar. Het fijne is dat je wel even bezig bent voordat je de dertig haalt. Het wordt er echter niet saaier op, aangezien elke vlaag weer totaal anders is. Concentratie is dus zeer belangrijk.

Ook zeer belangrijk in een game zijn de graphics. Hier in Red Faction: Armageddon is het in orde. Niet bijzonder spectaculair, maar het kan er mee door. Het is duidelijk dat Volition voor de gameplay heeft gekozen, en dat is maar goed ook. Zolang het er maar niet storend lelijk uitziet, kun je gemakkelijk van de gameplay en de technologieën genieten.

Prima. Misschien ben je na het lezen van deze recensie minder enthousiast over Red Faction: Armageddon, want zo bijzonder is de game namelijk niet. Weliswaar is de vernieuwde GeoMod technologie weer ontzettend tof om te zien, maar na een tijdje raak je er weer aan gewend. Het is dat Armageddon weinig verrassingsmomenten heeft, anders had dit een hele boeiende en speciale game kunnen zijn. Nu is het gewoon een prima, vermakelijke game. Een aanrader voor mensen die van ‘lekker schieten’ houden dus.