Prince of Persia: The Forgotten Sands Review

Na iets meer dan een jaar keert de prins van Perzië alweer terug in een nieuwe video game. Met Prince of Persia: The Forgotten Sands nemen we een stap terug in de serie. Maar waren we niet liever vooruit gegaan?

Alles op een rijtje
Om alles op een rijtje te zetten, behandelen we even wat er precies gebeurd is met de Prince of Persia franchise. Eind 2008 dacht Ubisoft dat het wel de juiste tijd was om even wat nieuws te proberen met haar 20-jaar oude serie. We kregen namelijk de simpel genaamde game ‘Prince of Persia’ voorgeschoteld. De prins hield daarin van felle kleurtjes, had een mooie prinses aan zijn zijde en dood gaan was er voor hem niet bij.

Hoewel de critici de game goed ontvingen, viel bij het publiek de game wat minder in de smaak. En wat doe je als iets nieuws niet goed in de smaak valt? Gewoon terug gaan naar vroeger natuurlijk! Daarmee hebben we dan Prince of Persia: The Forgotten Sands. Deze game speelt zich af tussen Prince of Persia: The Sands of Time uit 2003 en Prince of Persia: Warrior Within uit 2004. Waardoor we nu jaren later, alsnog kunnen uitvinden wat de prins tussen die twee avonturen door heeft uitgespookt.

Tegelijk met de nieuwe game draait ook de eerste Prince of Persia film in de bioscoop. Hierin speelt Jake Gyllenhaal de prins en volgt de film soepel de verhaallijn van The Sands of Time. De nieuwe game heeft dus een heel ander verhaal dan de film, en bevat enkel de sfeer en bepaalde kenmerken uit het bioscoop avontuur.

Azad
Maar genoeg gepraat over de franchise zelf, we zijn er immers om de nieuwste game te bespreken. Het verhaal in het spel draait deze keer om het koninkrijk, in het land Azad, van Malik, de broer van de prins. Om een invasie van een rivaliserend land te stoppen, laat hij een leger van zandmonsters los. Maar als dit leger niet luistert naar wat hij wilt, zijn de poppen aan het dansen. Uiteraard kom jij, als prins, dan om de hoek kijken om al het vuile werk op te knappen. Je gaat het leger te lijf met zowel nieuwe als oude krachten.

Uiteraard speelt het spelen met tijd weer een belangrijke rol in de game. Maar je krijgt ook meer krachten tot je beschikking. De elementen der natuur staan nu aan je zijde. Water, lucht, aarde en vuur heb je allemaal tot je beschikking om te beïnvloeden. Deze krachten kun je gebruiken tijdens de gevechten, maar ook in de platformelementen en puzzels. De kracht om water te bevriezen moet je bijvoorbeeld heel snel in- en uitschakelen om een straal water te bevriezen, vast te pakken en vervolgens door een waterval te springen. Naarmate je verder komt in de game worden al deze gameplay elementen tevens moeilijker.

Tijd terugdraaien
Omdat het allemaal wat moeilijker wordt, zul je uiteraard genoeg van muren afvallen, tegen een balk aan klappen of van een verkeerd randje afspringen. Gelukkig wordt dit nooit echt vervelend. Doordat de game lekker soepel wegspeelt en omdat je de tijd kunt terugdraaien, raak je niet snel gefrustreerd. Maar je kunt niet oneindig lang de tijd blijven terugdraaien. Er is een metertje dat vol genoeg moet zijn als je gebruik wilt maken van deze kracht. De balans tussen het gebruiken van de tijd en de keren dat je dood gaat, is prima verzorgd.

Wat wel frustrerend kan zijn, is dat je soms niet doodgaat door jouw eigen fout, maar door een fout van het spel. Het wil het namelijk nogal eens voorkomen dat de camera in het spel niet helemaal lekker meewerkt. Soms draait deze net te laat, de verkeerde kant uit of valt een bepaald gedeelte uit beeld. Gelukkig zorgde het er maar weinig keren voor dat wij daadwerkelijk het loodje legden.

Simpele gevechten
Over dood gaan in de gevechten van het spel hoef je je in ieder geval niet druk te maken. De meeste gevechten zijn vrij simpel en meestal zelfs saai. De combo’s zijn zeer beperkt. De tientallen, allemaal hetzelfde uitziende, zandzombies die op je beeld verschijnen, vallen erg sloom aan en blocken kan de prins niet. Het gevechtsysteem is gewoon oppervlakkig, repetitief en saai. Het voelt meer als een pauze tussen het leuke klimmen door, dan een goed potje knokken.

Wat het wel wat interessanter maakt, is het upgradesysteem van de elementaire krachten. Door de zombies een bezoekje aan de Magere Hein te bezorgen, zul je punten verdienen. Met deze punten kun je jouw elementaire krachten verbeteren. Deze gevechtskrachten kunnen bestaan uit een beschermend stenen schild, een wervelwind of een pad van vuur. Het is een aardige toevoeging, maar ook hier geldt dat het weer oppervlakkig is. Je koopt eerder een gevechtskracht om snel wat vijanden om te leggen om weer verder te kunnen gaan klimmen, dan dat je zorgvuldig te werk gaat en een goede balans kiest tussen de juiste krachten.

De presentatie
Hoewel Prince of Persia: The Sands of Time alweer zeven jaar geleden verscheen, herinneren we ons nog steeds de sfeer uit de game. Die sfeer was toen in alles terug te vinden wat je zag, maar helaas heeft Ubisoft dit onderdeel bij The Forgotten Sands vergeten. Er lijkt weinig moeite te zijn gedaan om de wereld detail en sfeer te geven en dat is in een Prince of Persia game onbegrijpelijk.

De game is ook erg lineair opgebouwd. Soms misschien iets te lineair. Het pad dat je moet volgen is vaak overduidelijk, je ramt vervolgens weer wat vijanden in elkaar en rent verder. Voordat je het weet, is er zes uur voorbij en blijft alleen nog de Challenge Modus over. Echter zul je hier ook snel op uitgekeken zijn. Meer dan hordes zombies op je af laten komen, is er namelijk niet bij in deze modus. En inmiddels snap je waarschijnlijk wel waarom dit snel saai wordt.

Conclusie
Prince of Persia: The Forgotten Sands is jammer genoeg niet de game geworden die het had moeten zijn. Het klim- en klauterwerk is nog altijd even leuk en de nieuwe krachten zijn een goede toevoeging. Door de wat saaie gevechten, gebrek aan sfeer en lage replaywaarde wordt het niveau van de voorgaande delen echter niet gehaald. Dit betekent niet dat het gelijk een slechte game is, want je kunt je nog altijd goed vermaken met The Forgotten Sands.