Plants vs Zombies Garden Warfare 2 Review - Game komt tot bloei

Zo groot als Angry Birds zal Plants vs. Zombies nooit worden. Toch beginnen steeds meer mensen zich in de eeuwige strijd tussen de koddige planten en hilarische zombies te mengen. Ook shooterfans! Garden Warfare blies zelfs een frisse wind door het grauwe shooterlandschap, waarvan deel 2 nu uit is.

Garden Warfare wist twee jaar geleden vriend en vijand te verbazen dankzij een visueel aantrekkelijke stijl, overtuigende en gebalanceerde gameplay en vermakelijke spelmodi en maps. Zo op het eerste gezicht wekte de koddige en kleurrijke presentatie de indruk dat het om een uit de hand gelopen grap zou gaan, maar inmiddels weten we beter. Er zijn maar weinig multiplayergames zo leuk en verslavend als Garden Warfare.

Hoe sterk Garden Warfare in de basis ook is, kunnen we niet anders concluderen dan dat het eigenlijk om een experiment ging. Sommige spelmodi verloren na een paar potjes al hun glans, simpelweg omdat er met slechts vijf maps maar weinig invulling aan het concept werd gegeven. Bovendien was je in Garden Warfare nagenoeg verplicht om met anderen te spelen; een campagnemodus schitterde gek genoeg door afwezigheid.

review" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201602/t/plants-vs-zombies-garden-warfare-2-review-1456754943.jpg" />

Het is geen verrassing dat de makers van Popcap zich voor Garden Warfare 2 volledig concentreerden op het uitbreiden van het imperium. Aan de slogan 'bigger, better, bigger' is werkelijk niets gelogen. Zo zijn er meer maps, maar liefst veertien (!) klassen zombies en planten die allemaal weer hun eigen alternatieve versies kennen, meer spelmodi en ten slotte is er een volledige campagnemodus. Dus is er nu ook voor de lonewolf genoeg reden om deze gestoorde oorlog van dichtbij mee te maken.

De bloedige strijd tussen de planten en de zombies verplaatst zich in Garden Warfare 2 naar een grote, open wereld die gedoopt is in kleurtjes, chaos en complete waanzin. Daarin is het contrast ouderwets groot: aan de ene kant bevindt zich een kleurrijke tuin waar schattige zonnebloemen en stoer ogende ananassen rondhuppelen, aan de andere kant schuilt er een griezelig spookhuis vol moordlustige zombies en surveillerende robots. Precies zoals we van Plants vs. Zombies gewend zijn.

Wat wél nieuw is, is de manier waarop de strijd tussen de zombies en de planten zich ontvouwt. Dat gebeurt nu via een 'verhaal', dat zoals verwacht niet zo heel veel voorstelt. Als een nieuwsgierig plantje of zombie volg je de orders van Crazy Dave en Dr. Patient op. Deze gerespecteerde leiders sturen je de wijde wereld in en laten je allerlei klusjes opknappen: van het escorteren van drukke zaadjes tot het inspecteren van een riool waar de gekste dingen gebeuren.

Natuurlijk woeden er in de open wereld ook grote oorlogen. Het epicentrum van het geweld bevindt zich precies in het midden van de map. Bij de nieuwe spelmodus ‘Flag of Power’ bereikt deze strijd het hoogtepunt. Bij deze modus is het de bedoeling om zo lang mogelijk de vlag te bewaken. De aanvallende partij krijgt tijdelijk krachtigere aanvallen, maar is wel een stuk kwetsbaarder. Spelers moeten proberen zo lang mogelijk in de cirkel te blijven zodat de vlag volledig gehesen kan worden.

Deze modus zorgt voor een welkome afwisseling. De reguliere opdrachten hebben namelijk niet zo veel om het lijf. Het is maar goed dat deze in de zoveel tijd worden afgewisseld met Special Ops-missies. Deze missies komen het meest in de buurt bij de roots van de serie: hier krijg je als plant of zombie een onbepaald aantal waves aan vijanden op je afgestuurd. Samen met drie computergestuurde planten/zombies (waar je wel naar kunt switchen) dien je die allemaal te overleven én je settlement overeind te houden.

Om het je wat gemakkelijker te maken, kun je her en der voorwerpen als turrets en genezende paddestoelen of grafstenen neerzetten. Waar deze modus in het vorige deel al na enkele potjes niet meer interessant was, houdt Garden Warfare 2 hier de vaart erin. Dat komt niet alleen doordat nu ook de zombies inzetbaar zijn, maar ook door de vele interessante maps, speelbare personages en door de ronduit fantastische eindbazen die zo nu en dan opduiken. Wie wil er nu niet vechten tegen een boze boomstam of een gigantische zonnebloem?

Het is hier waar Garden Warfare 2 tot volle bloei komt. De ultieme chaos waaraan de mobiele games hun gezicht verlenen wordt hier op een perfecte manier nagebootst. Je ziet hondslelijke sportzombies tennisballen afvuren op boos kijkende cactussen, terwijl lachende zonnebloemen met hun hittestralen een knotsgekke professor in de hens zetten. Intussen zie je een piratenzombie veranderen in een papegaai, een kluszombie op een drilboor stuiteren en een vleesetende plant uit de grond schieten, happend naar een volgend doelwit.

In alles is Garden Warfare 2 een feest der herkenning voor de doorgewinterde Plants vs. Zombies en een bron van warmte voor de nieuwkomers. In combinatie met de visuals (de kleuren spatten van het scherm) en de vloeiende framerate kunnen we maar geen genoeg krijgen van deze chaotische en fonkelende veldslagen.

Kanttekening van Special Ops is de kunstmatige intelligentie van de computerbestuurde poppetjes. Deze laat vaak te wensen over, zeker als je het moet opnemen tegen een eindbaas. Dan kunnen ze vaak de verleiding niet weerstaan om er zelf maar op uit te trekken, met als gevolg dat je er alleen voor komt te staan. Dat is met name frustrerend als je weerloos op de grond ligt en wacht op genezen te worden. Af en toe kun je door een bug niet switchen naar een ander personage, waardoor je minutenlang niets kunt doen .

Hoezeer Garden Warfare 2 zich ook richt op de individuele speler, blijft ook het vervolg uitsluitend bedoeld voor multiplayer. Zoals gezegd heeft het hoofdverhaal niet zo veel om het lijf en zijn de zijmissies die je kunt aannemen niet bijster interessant. Deze gaan niet verder dan 'vermoord vijand A' of 'verzamel zoveel objecten'. Hoe aantrekkelijk de wereld ook oogt, nodigt deze door een gebrek aan interactie en dynamiek niet uit tot verkennen. Random events hadden al wat meer leven in de brouwerij kunnen brengen.

Om de herspeelbaarheid te verhogen is het mogelijk je personages aan te kleden (een Batmanmasker op een pompoen!) en kun je ze van betere attributen voorzien. Helaas gaat dit opnieuw via het zwaar bekritiseerde kaartensysteem. Het probleem is dat je alleen pakketjes met kaarten kunt kopen en niet specifiek uit bepaalde upgrades kunt kiezen. Dit heeft als gevolg dat je eindeloos moet grinden voordat je dat beoogde kaartje in huis kunt halen.

Nu is dat grinden niet zo'n groot probleem, want Garden Warfare 2 voelt en speelt als de ideale multiplayershooter. Het bestuurt geweldig, de vaart blijft erin en de balans tussen de vele personages klopt. Paradepaardje is opnieuw Gardens & Graveyards, een multiplayermodus die zijn identiteit sterk ontleent aan de Battlefield-modus Rush.

24 spelers verdeeld over twee teams nemen het hier tegen elkaar op. De verdedigende partij moet hier vaste punten op de map bewaken en het is aan het aanvallende team om deze punten te veroveren. Gevechten blijven zich in deze modus verschuiven, wat telkens voor geweldige en chaotische actie zorgt. Garden Warfare 2 op z'n best.

Plants vs. Zombies: Garden Warfare 2 is het schoolvoorbeeld van hoe een opvolger hoort te zijn. Onder zijn aantrekkelijke en cartooneske visuele stijl, schuilt een groot aanbod aan personages, spelmodi en aanpassingsmogelijkheden om van te genieten. Of je nu achter het kamp van de ondoden of de (onschuldig ogende) planten schaart, in allebei vind je genoeg vernieuwingen die voor urenlang spelplezier zullen zorgen.

Zodra de makers de lege hubwereld en de repetetieve missies de volgende keer flink onder handen nemen, hebben ze met Garden Warfare 3 goud in handen.