Perfect Dark Review

Een decennium geleden werd de wereld vrolijk verrast door Joanna Dark en haar vaardigheden met vuurwapens in Perfect Dark. Nu is deze titel opnieuw uitgebracht, maar weet Joanna ons nog steeds te verleiden?

Geschiedenisles voor de onwetenden
Nadat Goldeneye een revolutie op shootergebied had gestart, was Perfect Dark er als de kippen bij om het vuurtje brandende te houden. Nu we in een nieuwe generatie zitten is het altijd leuk om nog wat nostalgie te beleven, en daarom is Perfect Dark nieuw leven ingeblazen. Met vernieuwde graphics en een online multiplayer probeert Perfect Dark opnieuw een plekje in ons hart te veroveren.

Nieuw jasje, zelfde persoon
Als je de content van beide games onder de loep neemt, zul je geen veranderingen zien. Perfect Dark werd tien jaar geleden al niet geloofd om haar verhaal, en dat is vandaag de dag nog precies zo. Het verhaal blijft matig, maar des te meer aandacht kan aan de gameplay besteed worden.

Kern is hetzelfde gebleven
De besturing in de gameplay uit Perfect Dark is dus hetzelfde gebleven, en dat is goed om te zien. Joanna kan aardig om zich heen kijken, en de game kent zelfs een soort van auto-aim op de makkelijkste paar moeilijkheidsgraden, maar voor de Modern Warfare 2 shooterfanaten onder ons kan het even duren voordat je de besturing onder de knie hebt. Zo schiet de crosshair weer terug naar het midden van je scherm als je de analoge stick loslaat, en hierdoor moet je heel voorzichtig zijn met richten voordat je kan beginnen met knallen.

Dat knallen ziet er overigens nog steeds leuk uit. Raak je een vijand in zijn been, dan blijft hij als een manke rondhuppelen totdat je hem uit zijn lijden verlost, en zo reageren de meeste lichaamsdelen anders als je er op schiet. Dit geeft Perfect Dark een soort geloofwaardigheid, en dat speelt een stuk fijner dan hersenloos om je heen schieten.

Doolhoven en onduidelijkheid ook nog aan de orde
Vaak zal je voor een gesloten deur komen te staan of in een lege kamer terechtkomen. In Perfect Dark is namelijk niet altijd even duidelijk aangegeven waar je heen moet. En zelfs als je weet dat je naar de laagste verdieping van een gebouw moet gaan, kan je nog een aardige tijd bezig zijn om de juiste weg naar beneden te vinden. Wat wel weer leuk is, is dat de objectives die je moet voltooien in een missie verschillen in hoeveelheid naarmate je de moeilijkheidsgraad verandert. Zo zal de superagent bijvoorbeeld vijf dingen moeten voltooien alvorens het level voltooid is, terwijl je op de makkelijkste moeilijkheidsgraad vrijwel direct naar het einde van het level kunt rennen.

Singleplayer wel een hoge replaywaarde
Als je dan klaar bent met de campaign is het de moeite waard om het allemaal nog een keer te doen om de extra’s vrij te spelen. Door zo snel mogelijk door een level te rennen kan je cheats vrijspelen, en deze zijn allemaal erg leuk. Zoals in veel andere oude titels kan je nieuwe skins vrijspelen en door die toegevoegde waarde wil je een level best wel nog een keer doen. Ook worden de snelste tijden op online ranglijsten opgeslagen. Zo wordt dus zelfs de singleplayer modus nog competitief.

Multiplayer nog steeds leuk
Eén van de twee hoofdredenen om Perfect Dark aan te schaffen is toch wel de multiplayer. Tien jaar geleden had Perfect Dark al een geprezen multiplayer, maar nu is het nog beter. Met vele verschillende modi, waaronder co-op en counter co-op, is het leuk om ook de verhaallijn met vrienden uit te spelen. Of misschien speel je wel liever online met vreemden, wat dankzij de moderne technologie ook mogelijk is. De multiplayer werkt goed, maar kent nu en dan wel wat lag, toch maakt het de game vandaag de dag nog aantrekkelijk.

Grafisch flink onder handen genomen
Dat andere grote pluspunt is dat de game grafisch helemaal is vernieuwd. De ontwikkelaar spreekt zelf over HD, maar die woorden durven wij niet in de mond te nemen.Het ziet er namelijk allemaal erg simplistisch uit, en er is duidelijk te weinig aandacht besteed aan de gezichten van de personages. Echter is de strakke nieuwe vormgeving wel herkenbaar, en omdat het er allemaal zeer opgepoetst uit ziet is het voor de fans van vroeger een waar genoegen om de game in deze vorm opnieuw te mogen spelen.

Geen nieuw geluid onder de horizon
De muziek in Perfect Dark is van voldoende kwaliteit. Tijdens vuurgevechten klinkt opzwepende muziek, en de voice-overs zijn goed om aan te horen. Wat dan erg jammer is, is dat de personages hun mond niet open doen als ze tegen je praten. Hierdoor voelt het allemaal net iets te ‘outdated’ aan.

Niet zo spectaculair als vroeger, wel leuk
Wat gameplaymodi betreft gaat Perfect Dark nog verder dan vele games die we vandaag zien, en vooral de multiplayer modus doet haar werk erg goed. Toch kunnen we aan veel dingen merken dat deze game al wat ouder is. De gezichten zijn slecht afgewerkt, de graphics zijn simplistisch, de multiplayer kent lag en de singleplayer is soms wat verwarrend. We worden niet meer verleid door Joanna Dark. Maar iedereen die tien jaar geleden heeft genoten van Perfect Dark kan dit zonder problemen door de vingers zien. Eigenlijk moet deze klassieker door iedere FPS-fan geprobeerd worden, en het zachte prijsje helpt daarbij. Een aanrader voor jong en oud.