Overlord: Dark Legend Review

In het eerste avontuur bevindt Overlord zich in zijn toren om zijn koninkrijk te heroveren, maar hoe is hij de Overlord eigenlijk geworden? In Dark Legend kruipen we in de huid van een jonge Overlord om sprookjesfiguren te terroriseren, maar heeft zijn eigen sprookje wel een happy ending?

De kleinste thuis
Het verhaal in Overlord Dark Legend is een prequel op het origineel, maar toch een heel ander verhaal dan Overlord II op de Xbox 360 en PlayStation 3. Natuurlijk is in het alle versies mogelijk om alles kort en klein te slaan en worden pompoenen veracht, maar het verhaal van de PS3- en Xbox 360 versie is heel anders dan die van de Wii. Wij gaan in deze recensie verder op het verhaal van Overlord: Dark Legend in.

Het verhaal begint als de Overlord nog maar een jonge prins is. Zijn vader gaat op een kruistocht om zijn koninkrijk te redden en terwijl deze weg was, ging zijn vrouw er vandoor met een ander. De Overlord had het dus niet makkelijk als klein kind. In het koninkrijk ging het niet voorspoedig en zijn oudere broer en zus zaten hem ook behoorlijk dwars. Op de dag dat de Overlord 16 wordt, verandert dit alles echter drastisch.

Zijn vader is weer op kruistocht en zijn vervelende en vooral nichterige broer en zijn intens chagrijnige zus moeten op hem letten. Deze twee gaan echter weg en de Overlord blijft alleen thuis achter met wat knechten van de koning zoals de kok en een bekend ogende nar. Hij krijgt van de kok een cadeau overhandigd, waarin hij een metalen handschoen aantreft. Deze hanschoen opent een deur die naar de troonkamer leidt. De nieuwsgierige Overlord snuffelt in de kamer rond en komt uiteindelijk in het hart van het kasteel de rest van zijn toekomstige outfit tegen.

Minions
Vanaf dat moment zal de Overlord niemand meer op zijn dak laten zitten en het avontuur om het koninkrijk te heroveren begint. Gnarl, een erg oude Minion en adviseur van de Overlord, heeft jarenlang op het moment gewacht dat jij de rol van de Overlord aan zou nemen en wijst je dan ook de weg. Hij laat je allereerst kennismaken met de grappige Gremlin-achtige wezens genaamd de Minions.

Deze Minions zijn er in diverse kleuren, welke allemaal zo hun eigen specialiteit hebben. Er zijn de bruine Minions, die wel van een vechtpartij houden en dan ook tegen een stootje kunnen. De groene Minions zijn echte moordenaars die zichzelf bij stilstand onzichtbaar kunnen maken en zo hun vijanden kunnen verrassen. De blauwe Minions kunnen zichzelf door water verplaatsen zonder hierin te verzuipen en kunnen tevens eventuele gesneuvelde Minions opnieuw tot leven wekken. De rode Minions zijn bestand tegen vuur en kunnen dan ook zelf met vuurballen gooien, wat in veel situaties erg handig blijkt te zijn.

De speler begint slechts met een drietal bruine Minions, maar dit aantal zal uiteindelijk oplopen tot een mini-leger van 25 Minions. Hiermee zal hij op pad moeten om onderdelen van het kasteel te verzamelen en natuurlijk de nodige chaos in de sprookjeswereld te veroorzaken.

Slinks veroveren
Onderweg zal de speler een aantal voorwerpen moeten heroveren zoals een smelter, waarmee hij zijn harnas en wapens kan versterken. Daarnaast moet de Overlord een aantal relikwieën verzamelen, waardoor hij bijvoorbeeld spreuken kan gebruiken en meer Minions kan meenemen. Ook zal hij de nesten van de speciale Minions moeten vinden om deze wezentjes te kunnen gebruiken. Dit is over het algemeen niet heel moeilijk, want deze komt de speler vanzelf tegen tijdens zijn missies.

De speler zal onderweg wel weer de raarste dingen meemaken en ook regelmatig in een lachstuip komen te liggen. Er is namelijk, net als in het origineel, geen gebrek aan humor in deze game. De speler kan tijdens zijn avontuur ervoor kiezen om de zogenaamde goedzak te spelen met een dubbele agenda of gewoon puur slecht te zijn.

Het draait echter niet echt om het goed of slecht zijn bij deze game, want de Overlord zal in veel gevallen hoofdmissies en zijmissies ontvangen van personages in de game. Het lijkt er dus steeds op dat de speler met iets goeds bezig is, terwijl hij stiekem zijn koninkrijk uit aan het breiden is door deze figuren te 'helpen'.

De speelwereld bestaat natuurlijk uit redelijk grote levels die uiteindelijk een flink koninkrijk zullen vormen. De kleuren die er gebruikt zijn springen bijna van het scherm af en alles ziet er nogal vrolijk uit. De speler hoeft er dan ook maar weinig moeite voor te doen om helemaal in de middeleeuwse sprookjes-achtige omgeving op te gaan. Het is echter niet echt open wereld, maar alle levels sluiten steeds netjes op elkaar aan. De speler kan wel tussen deze levels teleporteren door middel van de magische poorten die we uit het eerste deel kennen.

"Not the gumdropbutton!"
De speler komt tijdens zijn avontuur ook nog een aantal bekende gezichten tegen die we kennen van het origineel, zoals de halflingen en de trollen, maar ook figuren uit bekende sprookjes.

De speler moet Roodkapje bijvoorbeeld uit de klauwen van een roedel wolven redden, maar zal later merken dan het meisje toch niet zo goedgemutst is als ze doet overkomen. Daarnaast zal hij moeten voorkomen dat hij in een suikercoma terecht komt door een leger peperkoekmannetjes en zal hij ook nog eens een leger agressieve tuinkabouters over zich heen krijgen.

Al deze dingen bewijzen de creativiteit van de ontwikkelaar, die naast een heel aantal hilarische wendingen aan de sprookjes ook nog eens de besturingsmogelijkheden van de Wii goed benut heeft.

Anders
Overlord Dark Legend is dan ook anders te noemen dan de PS3- en Xbox 360 versie. Zoals verwacht ondersteunt de game namelijk de WiiMote in combinatie met de nunchuk. De Overlord zal in de richting lopen die de speler met het knuppeltje op de nunchuk aangeeft en met de C-knop kan de speler de camera bedienen, wat jammer genoeg redelijk vaak nodig is. Daarnaast kan de speler aanvallen door de Z-knop op de nunchuk te gebruiken of gewoon met het apparaatje te slaan.

De WiiMote wordt grotendeels gebruikt om de Minions te besturen. Met de A-knop worden ze terug geroepen, terwijl ze met de B-knop op hun doel af gaan. Overlord gebruikt eigenlijk alle toetsen die de WiiMote en de nunchuk hebben, en het is af en toe dan ook lastig om van de D-pad naar de 2-knop te schakelen. Deze toetsen zitten namelijk simpelweg te ver uit elkaar om dit snel te kunnen doen. Dit is wel een minpunt van de besturing, waar de speler regelmatig mee geconfronteerd wordt.

Een pluspunt van de game is dat het er over het algemeen netjes uit ziet. De game ziet er grafisch misschien niet zo uit als de Overlord games die op de Xbox 360 en PS3 gespeeld kunnen worden, maar toch is deze game grafisch absoluut in orde.

Alle personages bewegen vloeiend en de filmpjes tussen de missies door zien er goed uit. De stemmen van de personages zijn ook van vergelijkbare kwaliteit als het eerste deel van Overlord. Ze passen dan ook weer precies bij de personages en natuurlijk de sfeer die de ontwikkelaar neer wil zetten en leveren een grote bijdrage aan het niveau van de game. Gnarl heeft overigens ook nog dezelfde stem als in het origineel en ditzelfde geldt voor de Minions.

Leefde hij nog lang en gelukkig?
Zoals het eerste deel van Overlord ons wist te boeien, doet ook Dark Legend dit op de Wii. Het spel heeft dan ook zeker een happy ending. Doordat er, ondanks een flink minpunt, goed van de mogelijkheden van de Wii gebruik gemaakt is, beleeft de speler het avontuur toch weer wat anders dan op de consoles. Het feit dat het verhaal in deze versie echt op zichzelf staat, doet de Wii versie ook alleen maar goed. Grafisch is de game ook zeker in orde en ook het geluid draagt een stevig steentje aan de sfeer in de game bij. Overlord: Dark Legend is dan ook absoluut een waardige Wii titel, die iedereen een lachstuip kan bezorgen. Al is het maar omdat er bekende sprookjes op de hak genomen worden en dat peperkoekmannetjes een koekje van eigen deeg krijgen.