Ouija Origin Of Evil Review - Jaagt je niet de stuipen op het lijf!

Ouija Origin of Evil is de prequel van de film Ouija uit 2014. De eerste film over het enge bordspel kreeg verschillende kritieken, over het algemeen niet zo best. Weet de prequel je wel de stuipen op het lijf te jagen? Je leest het in de Ouija Origin Of Evil review.

Wie graag wil spreken met de doden kan gebruik maken van een Ouijabord. Middels dit bord kan je met een aantal mensen geesten oproepen die via de letters en woorden op het bord antwoord geven op je vragen. Het spel kent drie regels. Niet ìn je eentje spelen, niet spelen op een kerkhof en neem altijd afscheid van de geesten. Wie deze regels verbreekt, kan consequenties verwachten.

En niet de minste consequenties. De personages uit Ouija, de voorloper van Ouija Origin Of Evil, hebben dit zelf ondervonden en veel van hen moest het overtreden van de regels met de dood bekopen. De recensies hadden zich blijkbaar ook niet aan de Ouija-regels gehouden, want ook die moesten het ontgelden. Met een prequel die zich afspeelt in een totaal andere setting wordt geprobeerd de serie weer nieuw leven in te blazen.

De voorloper van de film speelt zich af in de jaren '60, ongeveer 50 jaar voor de gebeurtenissen in het eerste deel. De film zit vol met verschillende kleding, auto’s en set onderdelen die je het gevoel moeten geven dat de film zich daadwerkelijk afspeelt in de jaren '60. Dit is echter alleen het geval als de familie rijdt in de auto of als kleine Doris televisie kijkt, verder verder weet de film je nauwelijks het gevoel te geven alsof je als kijker ook echt in de jaren '60 zit.

Het verhaal gaat over de familie Zander, bestaande uit moeder en weduwe Alice (Elizabeth Reaser), de rebellerende tiener Lina (Annalise Basso) en de kleine onschuldige Doris (Lulu Wilson). Zij bleven met z’n drieën achter nadat des huizes is overleden. Met z’n drieën houden ze nep seances om nog een beetje geld te verdienen en, naar eigen zeggen, nabestaanden te helpen met het verwerken van het overlijden van hun dierbaren.

Om de act een beetje op te voeren gaat het gezin gebruikmaken van een Ouijabord, om de mensen nog beter te kunnen helpen, maar niet zonder gevaar. Alice probeert haar man op te roepen om met hem te kunnen praten, helaas zonder succes. Maar dankzij het bord kunnen de geesten controle over kleine Doris en gebruiken haar om te communiceren met de normale wereld. Vrij cliché wel, maar vooruit.

Lina en Father Tom, de directeur van de christelijke school van de meisjes, vertrouwen de boel niet en komen na onderzoek achter de echte waarheid over de 'gave' van Doris. Nu komen ze er pas achter dat het goed mis is en vanaf daar begint pas echt het gedonder. Jammer duurt het best wel lang voordat je eindelijk bij dit gedonder aankomt. Echte horror vind je dus pas als je richting het einde van de film komt.

Heel veel meer personages die er echt toe doen in deze film ga je niet vinden. Een zeer beperkte cast dus, die zo nu en dan prima acteerwerk laat zien. Vooral in een emotionele Alice of Lina wordt goed neergezet door Reaser en Basso. Ook LuLu Wilson, die de kleine Doris speelt, zal je de stuipen op het lijf jagen als ze haar duistere kant laat zien.

Verder scoort de cast een voldoende voor acteerwerk, maar weet niet echt te overdonderen gedurende de hele film. Een bijrolletje is weggelegd voor Parker Mack, die de love interest van Lina speelt, maar zou niet gemist worden als hij niet te vinden was in de film.

Het verhaal van Ouija Origin Of Evil op zich is best tof, maar bouwt helaas erg langzaam op naar echte enge gedeeltes van de film. Je weet wel dat je naar een horror zit te kijken, maar de weg naar het echte spektakel lijkt erg lang te duren en is enkel uit te houden omdat het verhaal boeiend is geschreven en goed wordt vertolkt door de cast. De mensen die echt zitten te wachten om uit hun stoel te springen komen een beetje bedrogen uit.

Hoewel er in de film genoeg momenten zitten om te schrikken, zijn ze helaas soms ietwat voorspelbaar. Door de kijker bezig te houden met iets totaal anders of even rust te gunnen na wat drukte, probeert de film je daarna te laten schrikken, helaas niet altijd met succes. De concentratie van schrikmomenten wordt ook steeds hoger naarmate de film vordert, met een hoogtepunt tijdens de laatste sequenties van de film.

Helaas weten die laatste momenten van de film de aanloop daar naartoe niet helemaal waar te maken. Je merkt gelijk zodra het einde van de film nadert en dit einde weet je niet te verrassen met een bijzondere of onverwachte twist. Hoe meer informatie je krijgt, hoe beter je kan voorspellen wat er gaat komen. En hoewel het einde van Ouija Origin Of Evil niet echt eng is of je nachtmerries zal bezorgen, wordt het verhaal toch met voldoening afgesloten. Iets wat wel zeker is, is dat Ouija Origin Of Evil je voorlopig toch bang weet te krijgen voor blonde meisjes van een jaar of 10.

Kijkers die de originele Ouija film niet hebben gezien (of niet wilden zien door de slechte recensies) hebben niks te vrezen. Ouija Origin Of Evil is een echte origin story-film (no pun intended) en doet het prima als alleenstaande film. Het kijken van de eerste film uit de reeks is dan ook zeker geen vereiste. Tijdens het kijken van de film kom je overeenkomsten en verwijzingen tegen naar het origineel, maar geen essentiële onderdelen die je niet zou snappen zonder de eerste Ouija film gezien te hebben.

Eigenlijk is Ouija Origin Of Evil een horrorfilm die net niet eng genoeg is en eigenlijk nauwelijks de haren in je nek overeind laat staan. De film bevat genoeg momenten waar de kijker zou moeten schrikken, maar wie een beetje oplet prikt hier op sommige momenten makkelijk doorheen.

Het is fijn dat Ouija Origins Of Evil gezien kan worden als losstaande film. Door gebruik te maken van de oude setting, een compacte, goede cast en een leuk, maar enigszins cliché verhaal kan de film je geboeid houden voor ongeveer anderhalf uur. Heel veel langer had Ouija Origins Of Evil ook echt niet moeten zijn.